Deze week staat voor ons de 20 weken echo op het programma. Dolblij natuurlijk dat we überhaupt weer een keer zover hebben mogen komen in de zwangerschap en in eerste instantie nieuwsgierig naar of de kleine lichamelijk in orde lijkt, en ik ben er 100% van overtuigd dat we hoe dan ook gelukkig zullen zijn met een kindje erbij. Nu zit ik echter wel een beetje met twijfels over eventueel het geslacht laten bepalen bij de 20 weken echo. Bij mijn zoontje hebben we het nooit laten bepalen, dus het was een verrassing bij de geboorte. Nu we al een zoontje hebben hebben mijn man en ik toch wel duidelijk een voorkeur voor een meisje, waardoor ik bang ben dat ik er tijdens de zwangerschap wel enige tijd teleurstelling over zou voelen als het geen meisje is deze keer, terwijl ik denk dat ik daar bij de geboorte veel minder last van zou hebben (als je kan knuffelen en gewoon op slag verliefd bent op je kindje zegmaar en bovendien veel te druk bent met alles wat er bij een kleintje komt kijken om er veel bij stil te staan hoe het anders zou zijn geweest ofzo). 

Ik ben dus op zoek naar ervaringen van ouders die niet hun voorkeursgeslacht kregen tijdens de zwangerschap en ook van ouders die daar pas achter kwamen bij de geboorte. Kon je je er snel overheen zetten? 

Ik twijfel nog heel erg, het ene moment denk ik: we houden het weer een verrassing (ook voor onszelf dus), het andere moment denk ik: het zou ook leuk zijn om het wel te weten.

Hoi. Bij mijn eerste zwangerschap hebben we ook met de 20 weken echo het geslacht laten bepalen, een zoontje! Momenteel zwanger van ons tweede kindje. Ik heb er zelf geen moment aan getwijfeld om ook deze keer weer met de 20 weken echo een geslachtsbepaling te doen. Ook ik had een sterke voorkeur voor een meisje. Niet omdat ik een jongen niet leuk vind, integendeel, ik heb een heel leuk kereltje thuis. Maar meer om ook “de andere kant” te ervaren. Bij de echo bleek ook dit een jongetje te zijn. Ik bespeurde bij mezelf wel enige teleurstelling, ben ik heel eerlijk in. Ik moest echt even omschakelen omdat het in mijn hoofd een meisje zou zijn, of meer dat ik het hoopte natuurlijk. Wij houden het bij 2 kindjes, dus ik zal nooit weten hoe het is om een dochter te hebben. Ik ben hierin ook gewoon eerlijk geweest naar mijn omgeving. Ik vind het namelijk echt geen schande als je wat teleurgesteld bent over het geslacht. Iedere ouder is gewoon sowieso weer erg blij als het een gezond kindje is toch? Dat blijft voorop staan, hoe dan ook. Ik kijk nu echt uit naar de komst van ons tweede zoontje. Lijkt me zo leuk hoe die 2 straks met elkaar om kunnen gaan. Heel veel succes met je keuze, en ik wens je nog een fijne zwangerschap!

Ik ben nu 19 weken zwanger van een 3e kindje. We hebben 2 dochters. Bij beiden wisten we het geslacht pas bij geboorte. Bij de tweede hadden we allebei sterk het gevoel dat het een jongetje zou zijn, en vooral mijn man een wat grotere voorkeur ervoor. Wat ik overigens echt goed snapte! Ze lag in stuit dus we hebben op het eind meerdere extra echos gehad en waren beiden ook overtuigd een piemeltje gezien te hebben. We dachten dus echt wel voor 80% zeker te weten dat het een jongetje was.
Tot de geboorte, hahaha!!
Ze kwam uit m’n buik en de gynaecoloog riep: een meisje!
Ik dacht alleen maar: huuuuhh, een meisje? Oo shit wat zou m’n man daarvan vinden? Hij was ook shocked, maar in tranen van geluk. Hij is dolgelukkig met z’n 2 dochters en ik zou nu absoluut niet anders meer willen, 2 meiden na elkaar vind ik zoooo leuk! Maar we weten natuurlijk ook niet beter 🙂

Nu we zwanger zijn van de 3e, willen we dit keer wel het geslacht weten. Nog 9 nachtjes geduld!
Waarom we het nu wel willen weten? Stiekem toch die hoop op een jongetje. En omdat deze 3e keer de laatste keer is, en ik het wel leuk vind om het bij 1 van de zwangerschappen te weten! Voor kleding of het kamertje ofzo vind ik het totaal niet boeiend. Maar deze 3e keer kunnen we allebei gewoon niet wachten tot de geboorte, gek is dat. De drang is te groot.

We hebben t er ook over gehad, wat als het weer een meisje is? Nou, dan zijn we ook dolgelukkig. 3 Meiden lijkt me fantastisch, maar voor m’n man hoop ik gewoon heel erg op een jongetje. Ik snap zijn gevoel heeeel goed. Als ik nu 2 zoons zou hebben, zou ik degene zijn die zou uitkijken naar een dochter.
Teleurstelling zal er niet zijn, bij ons allebei niet, als we 3 dochters hebben binnenkort. Dan zijn we alsnog een dolgelukkig stel met 3 mooie meiden en ben ik trots op m’n man met z’n 3 dochters.

Succes met je keuze. Ik begrijp je heel goed, maar hoe dan ook zal je gelukkig zijn met je kindje, of het nu een jongetje of meisje is!

Ik wist bij ons 2e kindje zeker dat het een meisje was omdat ik me zo anders voelde als bij de 1e en dat was een jongen. Toen heb ik een geslachtsbepaling laten doen met 14 weken omdat ik zeker wilde weten. Was dus een jongen. Ik moest wel ff knop omzetten maar teleurgesteld was ik niet. Het was meer gevoel van hoe kon ik er zo naast zitten. Nu inmiddels weer 14 weken zwanger van wel een meisje dit x.

Ik wilde zelf ook graag altijd weten maar met de 3e maakte me helemaal niets meer uit. Maar met de 13 weken echo dacht ik dus een meisje te zien en dus wilde ik dat ook zeer zeker weten. Je kunt altijd vragen of ze er wel naar wilt kijken maar het niet zegt tegen jullie en ergens opschrijft ofzo? Als je wel wilt weten dat je dan kan kijken?

O en wij gaan ook wel vragen of ze het op papier wil zetten zodat we het daarna samen kunnen ‘vieren’, zonder anderen erbij. We willen het geslacht niet horen tijdens de echo.

Bij de eerste wisten we het geslacht ook niet. Bij de tweede wouden we het toch wel heel graag weten.
En nu bij de derde hebben we een heel sterk voorgevoel waardoor we wel het geslacht weer willen weten zodat we niet hoeven te schakelen bij de bevalling, mocht t anders uitpakken.

Bij de tweede hebben we het overigens niet gedeeld maar voor onszelf gehouden.
Nu zouden we het geslacht wel delen denk ik.

Bij mij eigenlijk hetzelfde verhaal als bij CFK hierboven. Ik vond het heel fijn om het te weten met de 20 weken echo, zodat ik aan het idee van 2 zonen kon wennen ipv een dochter. Heeft ook even tijd nodig gehad. Na een paar weken was dat gevoel volledig weg en nu trotse moeder van 2 prachtige kereltjes. Blij dat we het zo gedaan hebben.

Ik denk niet zozeer dat het een teleurstelling gaat zijn! Meer een omschakeling naar wat je hoopt/denkt! En daarna ben je echt net zo blij!

Ik was er altijd van overtuigd dat ik een jongensmoeder zou worden. Ik was zelf altijd een jongensachtig meisje en verlangde als kind tussen al mn zussen naar een broertje.. die ik overigens niet kreeg 😉
Toen ik zwanger was van mijn eerste was ik er ook van overtuigd dat het een jongen zou zijn. Ik keek automatisch ook al naar jongenskleertjes. Bij de 20 weken echo bleek het een meisje te zijn en ik moet eerlijk zeggen dat ik echt een paar weken een beetje van slag was ervan. Ben ook zo blij dat ik ervoor had gekozen om het geslacht te weten.. moet er niet aan denken dat ik bij de geboorte van mijn dochter teleurgesteld was geweest of een paar weken had moeten wennen. Tegen de tijd dat ze geboren werd, was ik aan het idee gewend en dolblij met mijn dochter. Dus ik zou in geval van een stiekeme voorkeur of een sterk voorgevoel juist wel kiezen om het geslacht te horen bij 20 weken zodat je alvast kan wennen.

[Auteur]

Berichten