Misschien dat meer moeders hier last van hebben?
Ons zoontje is nu 2 weken en ondanks ik blij ben dat hij er is voel ik me de hele tijd ontzettend gespannen. Hij slaapt opzich goed, maar ik kan alleen maar piekeren en peinzen. Hierdoor voel ik me somber en nu mijn vriend overdag weer werkt loop ik als een zombie voor onze baby te zorgen.
Is er iets wat ik kan doen zodat dit gevoel verbetert? Ik ben erg onzeker en twijfel de hele dag of ik het wel goed doe. Hoewel het goed gaat, hij drinkt, slaapt en plast/poept goed, kan ik dit gevoel maar niet van me af zetten. Ik ben ontzettend bang dat hij veel gaat huilen en dat we dan niet weten wat we moeten doen. Help!

Hi lieve mama,
Pittig hè, zo opeens een kleintje waar voor gezorgd moet worden. Het is niet gek hoor, je hormonen moeten soms ook nog even tot rust komen. Wat je wel kan doen is even een belletje naar je verloskundige(praktijk) (als je daar een fijne klik had) of je huisarts. Soms is het fijn als iemand even met je kan praten en je gerust kan stellen dat je het goed doet!

Mochten je hormonen echt teveel uit balans zijn, kan het ook zijn dat je wat meer hulp nodig hebt, en dan is het alleen maar goed om die zo snel mogelijk te krijgen! Weet dat je absoluut niet de enige bent die het moeilijk heeft en dat een helpende hand echt het verschil kan maken.

Als je het nog een te grote stap vindt, mag je ook hier je zorgen of twijfels delen, ik luister graag als je dat fijn vindt. Mijn eerste weken waren vooral fysiek pittig, maar in alle opzichten is een r oor soms zo fijn.

Je doet het goed❤️

Ik herken heel erg wat je zegt en ben er zelf ook nog niet uit. Mijn zoon is nu 5 weken en ik ben nog steeds elke dag gespannen en verdrietig. Het moederinstinct lijkt bij mij te ontbreken want ik twijfel ook over alles. Bij het eerste kreuntje spant alles in mijn lichaam zich aan en denk ik… neeeee niet weer hé. (hij slaapt heel erg moeilijk, dus ben bang dat hij te vroeg wakker wordt) 

Wat voor mij soms een verademing kan zijn: Probeer af en toe iets echt voor jezelf te doen. Is er iemand – vriend(in), (schoon)ouders, buren – die even kan oppassen? Ook al is het maar een uurtje dat je gaat wandelen of een theetje drinken bij de locale AH. 😉 

Ik heb voor a.s. zondag bijv een massage geboekt, dan is zijn vader thuis. Ik hoop dat ik dan een beetje meer kan ontspannen. 

Wat mij ook soms helpt is te bedenken dat er zoveel kinderen geboren worden en dat echt het meerendeel gewoon gezond opgroeid. Ze worden echt niet verpest in hun (mentale)gezondheid als je een keertje de plank mis slaat. 

Ik hoop dat je er wat aan hebt, bij mij is het ook nog steeds niet helemaal vanzelfsprekend hoor. Dus je bent niet alleen in je gevoel. Veel sterkte <3

Het klinkt heel herkenbaar! Weet dat je echt niet de enige bent die hier mee zit.

Je hoort om je heen heel vaak van die roze wolk verhalen, maar dat hoeft echt niet bij iedereen zo te gaan. En die donkere wolk verhalen hoor je niet zo snel. Het is pittig, alles is nieuw, gebroken nachten. Zoals aangegeven, praat er met je verloskundige over. Hij/zij heeft al zo veel gezien en meegemaakt.

En komen ze van het consultatiebureau nog langs? Bij onze kindjes kwamen ze de eerste keer thuis. Ik vond het erg fijn om een bevestiging te krijgen van een ervaren iemand dat het goed ging… 

Vergelijk ook niet teveel met anderen. Ik dacht met 2 weken wel naar het dorp te kunnen lopen met de kinderwagen.  Andere moeders zag ik dat ook doen. Ik weet nog dat ik met het zweet onder m’n neus in de winkel stond. Dat heb ik bij ons 2e kindje dus ook niet meer gedaan.

 

Je kan je heel onzeker voelen. Geeft niks, ontspan en trek op tijd aan de bel als het niet gaat. Sterkte!

 

Bedankt voor jullie reacties, het doet me goed om te weten dat ik niet de enige ben. Heb gelukkig kunnen praten met de huisarts en heb iets gekregen waardoor ik beter kan ontspannen. Het gaat steeds beter, en voor wie dit herkent: we can do this! ❤️

[Auteur]

Berichten