Mijn zoon van net 5 jaar zit dit jaar in groep 2. Hij is erg gevoelig en vindt het vaak fijn om zich af te zonderen als hij bijv. moe is.
Vorig jaar heeft hij een moeilijk jaar gehad ivm grote jongens die hem als makkelijk doelwit zagen.
In groep 2 hoop ik dat het anders is. De juf geeft aan dat hij snel huilt om niks. Of zeurt of nouu roept. Dat vindt de juf vervelend. Zij is namelijk geen betuttelende juf (haar woorden) nu moet hij iedere keer op een stoel zitten als hij dit doet. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik ervan moet vinden.

Wij zijn zelf al het gesprek aangegaan met ons kind. Hij geeft aan dat hij dit doet omdat als hij stop hou op zegt, de kinderen niet luisteren. Maar dat de juf niet echt oren naar.

Hoe zouden jullie dit aanpakken?

Ik denk niet dat ik wel betuttelend ben maar ik vind kan er niet zo goed tegen als mensen zeggen dat een kind “huilt om niks”. Ik heb echt met heel veel kinderen, karakters, leeftijden, afkomsten en verledens gewerkt en ja het ene kind uit zich anders dan het andere en ja het ene kind huilt hierdoor eerder (en soms echt heel snel) dan het andere maar een kind huilt niet “om niks”.

Als professional is het je taak om te zien waarom het kind zo snel huilt, te zien wat hier achter zit en hem/ haar daarin te ondersteunen. De ene keer kan dit zijn door het weerbaarder te maken, een andere keer kan dit zijn door aangeleerd gedrag om te buigen of door het kind tips te geven hoe het ook met een situatie om kan gaan. En soms zit een kind gewoon niet lekker in zijn vel en huilt daardoor snel. Een emmertje wat continu vol is loopt nou eenmaal snel over. Dan is het een goed idee om te kijken hoe dat emmertje leger kan raken zonder te overstromen (huilen).

 

Een kind op een stoel zetten daar leert het over het algemeen bar weinig van. Als het om welke reden dan ook even uit de situatie moet en er daarna een gesprek volgt om te leren van de situaitie oké maar dat idee krijg ik van jouw verhaal niet.

Ik begrijp dat het intensief is als juf, ze hebben veel kinderen in een klas en als een kind dan snel op dingen reageert komt je misschien niet goed uit maar dan zal ze toch een middenweg moeten vinden. En dat “ze niet betuttelend is” vind ik geen excuus. Dus ik zou niet akkoord gaan dat je zoontje om bovenstaande redenen telkens op een stoeltje wordt gezet tenzij er een duidelijk leerdoel voor hem aan vast hangt. 

Brrr… Bij deze juf gaan de nekharen overeind staan! Helemaal mee eens met wat hier voor mij is geschreven. Zo’n klein ventje!!! Het is verdorie een kleuter, die hebben een hoop te verwerken op een dag in de kleuterklas. Ik snap ook wel dat een juf soms zegt: ” pietje, dit kunnen we ook oplossen zonder te huilen maar met woorden.”
Maar dan moet ze hem dat leren! En niet op een stoeltje zetten 😔

Bah nee, ook hier gaan de nekharen overeind staan.

Eens met wat hier boven geschreven is. Ik neem mijn petje af voor juffen en meesters maar niet ieder kind is hetzelfde en meestal is er wel een reden waarom een kind huilt.

Ik ben hier ook ontzettend bang voor bij mijn zoontje. Hij is nu 3 en gaat volgend jaar naar school maar is ook ontzettend gevoelig en ook onzeker en vindt het ook fijn zich af en toe even terug te trekken en alleen te spelen. Moet er niet aan denken dat een juf zo’n uitspraken naar mij maakt

Hoi, een juf hier. Ik word verdrietig van dit verhaal. Jammer dat je zoontje niet begrepen wordt. Ik zou inderdaad een gesprek aanvragen met de juf en het op zo’n manier aanvliegen dat je handvatten krijgt om hem te leren voor zichzelf op te komen op een manier die bij zijn leeftijd past. Zij als professional heeft daar vast ervaring mee. Met andere woorden; houd de juf te vriend en vraag haar om hulp om je zoontje te leren sterker in zijn schoenen te staan. Laat je gevoel spreken en zeg dat je hart breekt als je hem zo ziet maar dat je niet het idee hebt te weten hoe hij bepaalde vaardigheden kan aanleren. Geef ook aan dat het stoeltje waar hij steeds op moet zitten er niet voor gezorgd heeft dat hij nieuwe vaardigheden geleerd heeft dus dat je graag op zoek wilt naar iets dat je samen kunt oppakken, als ouders en juf. Werkt dat niet, ga dan eens kijken naar een kindcoach in jullie omgeving. Iemand met goede recensies die veel van jonge kinderen weet. Succes!

[Auteur]

Berichten