Ik zeg weleens dat ik hele dikke baby’s maak, maar hele dunne kinderen. Mijn kinderen zaten als baby ook op de +2,5 lijn. Nu beiden (4 en 8 jaar) op de -0,5. Ik heb ze niet op dieet gezet, maar ze zijn naarmate ze ouder worden steeds actiever (en dochter ook kieskeuriger qua eten).
Ik zou kijken wat de diëtist zegt. Misschien doen jullie helemaal niets fout, misschien heeft hij/zij wat tips. Maar dan heb je wel de deskundige mee laten kijken. Ik ben zelf diëtist en het imago is wat negatief, maar meedenken met wat te doen kan nooit kwaad toch?
Het cb gaf bij mijn zoon aan dat hij een forse spraakachterstand had en verwees ons door naar de logopedist. De logopedist constateerde een zeer lichte articulatie stoornis en adviseerde om als ouders wat meer aandacht te hebben voor 2 klanken (wij begrepen zoon gewoon en hoorde zijn “stoornis” niet en corrigeerde dus ook niet waardoor hij dacht dat hoe hij iets zei prima was, noem het een blinde vlek van ons als ouders). Het cb vond het probleem groter dan de deskundige. Na 5 weken was alles prima en klaar.
Soms heb je als ouder een blinde vlek er merk je niet dat iets beter kan. Stel, je komt tot een nieuw inzicht nav het gesprek met de diëtist. Dat is toch helemaal niet erg. Ik merk om mij heen dat wat gezond gevonden wordt, niet altijd gezond is.
Een diëtist is geen boeman, maar gewoon iemand die veel weet over eten en wat het doet met je lijf. Daarentegen weet de diëtist nauwelijks iets over jullie dochter, dus het is een samenwerking. Jullie weten of de adviezen van de diëtist passen bij jullie situatie. Niets om onzeker over te hoeven worden.