Hallo allemaal, 

Ik wil jullie graag iets voorleggen en advies inwinnen.

Onze dreumes van 1 jaar en 5 maanden zou per half september 2 ochtenden naar kdv gaan. We doen het voor haar. We werken om de dag dus het hoeft niet. Maar het lijkt ons voor haar sociale ontwikkeling wel goed. We zien ook dat ze in de speeltuin steeds meer geïnteresseerd is in kindjes en op ze af stapt. Maar juist nu is ze heel eenkennig geworden. Ze kruipt weg achter mijn benen en zelfs bij mijn moeder waar ze elke vrijdag heen gaat  heeft ze “wentijd” nodig. Anders gaat ze heel hard huilen en wil ze met mij of mijn man mee. Terwijl ze normaal altijd direct ging spelen en niet eens meer op ons lette en heel makkelijk was met weggaan. Ondanks dat we het haar uitleggen dat we weer terug komen blijft het een drama.

Is het verstandig om haar nu naar een kdv te brengen of moeten we wachten tot deze fase over is?

Ben benieuwd naar jullie visies.

Alvast dank!

Groetjes, Susanne 

Onze dochter (7 maanden) is nu ook wat eenkennig. Vorige week is ze gaan wennen bij de opvang en ze was direct dikke maatjes met de leidsters. Niet gehuild toen we gingen. Ik zou dus gewoon je kind brengen. Evt opbouwen qua uren

Mijn dochters hebben dit soms nog steeds. Zodra ik uit beeld ben gaan ze lekker spelen en is er niks aan de hand. Eentje is 8 maanden, andere bijna 3. Gewoon gaan en kijken hoe het gaat dus 

Ik heb toch een andere mening als bovenstaande moeders. Ik ben sinds de geboorte van onze zoon thuis en zorg dus fulltime voor hem. Toen hij een maand of 8 was, had hij ook zo’n periode. Tijdens een verjaardag wilde iedereen maar aandacht van hem, hij was daardoor steeds aan het huilen en kroop helemaal in me. Mijn kind vond het dus heel eng en zocht veiligheid bij zijn mamma. Ik heb hier gehoor aan gegeven, ik kreeg scheve gezichten van mijn familie, want “hij moet toch gewoon bij bijv. opa op schoot kunnen?”, maar hier heb ik schijt aan. Odertussen is dit voorbij en is alles en iedereen leuk en opa is zijn allergrootste vriend. Maar onze basis is dus enorm sterk geworden in die periode en dat werpt nu zijn vruchten af.

M.a.w., ik zou wachten tot deze periode over is, die piek duurt vast max. weer een paar weekjes. Zorg ervoor dat je kindje zich heel geborgen bij je voelt nu, dan weet ze straks ook dat waar je haar ook brengt, ze op jou kan vertrouwen dat het goed is. Ze vertoont dit gedrag omdat ze jou extra nodig heeft deze periode en dat is hard nodig voor een veilige hechting, ben ik van mening.

Ik sluit me aan bij Marjooww en even wachten. Wennen aan zo’n verandering gaat toch het makkelijkst als je lekker in je vel zit. Dan vindt ze het vast heel leuk!

Je kunt ondertussen ook meer activiteiten met andere kindjes doen met jou erbij, een indoor speeltuin, dreumes dans, baby gym, zwemmen, dat soort dingen. 

Ik zou ook even afwachten dat de ergste verlatingsangst voorbij is, maar ga niet wachten op een vlekkenloos afscheid. Want het is heel gezond dat ze vanaf deze leeftijd het niet altijd leuk vinden dat je weg gaat. Zolang ze maar wel tot spel komen als jij weg bent en niet volledig overstuur raken/blijven. En dat bereik je toch vooral door haar te laten ervaren dat je even weg gaat en weer terug komt. Je kan het ook langzaam gaan opbouwen, daar ben ik ook altijd van.

Als het je puur om sociale ontwikkeling gaat kan je ook wachten tot de leeftijd van peuterspeel zaal trouwens. 

Ik zou het gewoon proberen. Je hebt het nog nooit geprobeerd dus hoe weet je dan dat het drama wordt? Misschien gaat het wel hartstikke goed en maak je je zorgen om niks. Ik zou nooit het uit voorzorg al afkappen.

Wat hierboven ook gezegd wordt: wacht niet op een moment dat het vlekkeloos verloopt want dat gebeurt waarschijnlijk nooit. Ik werk op een kinderdagverblijf en kinderen van  ALLE LEEFTIJDEN hebben moeite met afscheid. Ook als ze 8 maanden oud zijn of al 2 jaar. Dat maakt niks uit. Het hoort er gewoon bij en het is bijna altijd binnen 2 minuten over.

Mijn eigen 2 dochters gaan naar de gastouder (ze zijn bijna 3 jaar en 13 maanden) Met periodes gaat het goed en andere periodes hebben ze ook moeite en hangen ze aan mn been. Maar ik druk ze gewoon in de armen van de gastouder en zodra ik de deur uit ben is het alweer stil. T is ook een beetje hoe makkelijk je er zelf mee om gaat. Hoe meer drama en moeite je er zelf van maakt, des te meer voelt je kind dat ook.

Dus tja, gewoon eens een paar weken proberen zou mijn mening zijn. En niet al iets afkappen waar je nog niet eens aan begonnen bent…

[Auteur]

Berichten