Hoi

Ik heb een groeoecho bij precies 30 weken gekregen ivm 2 keer covid door maken in mn zwangerschap. Omdat ze soms zien dat placenta minder goed gaat werken en daardoor de baby wat kleiner kan zijn. Zo gezegt zo gedaan. Baby was een P30 klein maar prima.Buik en benen waren prima alleen hoofdje was iets smal maar prima volgens eigen curve aldus de verloskundige. Een week later voelde ik de baby iets minder en meost hem stimuleren om te bewegen en reactie duurde soms wel even. De verloskundige kwam langs en hartslag was goed en buik ook. Maar volgens standaart protocol moest ik alsnog voor een hartfilmpje en een echo naar de gyn. Die vond mn buik te klein. Deed een echo en kwam gemiddeld op een P12. Hoofd was smal maar dat groeide in zn eigen curve. Buik was nu te klein en dit was eerder niet het geval. Alleen normale benen en hartslag was ook goed. Placenta doorbloeding was ook goed. Ik moet nu elke week de flow laten meten en om de 2 weken groei echo. 

De gyn zei vaak ligt het aan de placenta of genetisch en in een klein geval toch een afwijking aan het kind maar dat ze daar nu niet aan denken omdat de 13 en 20 weken goed waren. 

 

Ik ben erg bang geworden en snap niet hoe dit ineens kan. Iemand die ervaring heeft en mij hier wat over kan vertellen?. 

Ik snap dat het je ongerust maakt, dat had ik namelijk ook, maar bij mij was er helemaal niks aan de hand en was ze bij de geboorte gewoon gemiddeld. Bij mij begon het bij de 20 weken echo, waarbij het hoofdje op p8 zou zitten, de rest was allemaal gemiddeld. Hierdoor een paar extra echo’s gehad bij de verloskundige en omdat die het opeens toch niet vertrouwde, hoofdje bleef rond p10, maar opeens was de buik ook kleiner, namelijk p5, toch doorgestuurd naar de gyn. Hier ook om de 2 weken controle gehad en de kleine bleef maar steeds aan de kleine kant. Opeens kwam hier ook nog weinig vruchtwater bij, dus ik maakte me steeds meer zorgen. Uiteindelijk bij 38+2 een keizersnede gehad (dit was ivm stuitligging) en onze dochter was qua groei heel mooi gemiddeld en toen ik de gyn achteraf vroeg hoe het met het vruchtwater zat, was het haar niet opgevallen dat het weinig zou zijn. Mij hebben ze ook tijdens de controles steeds gezegd, dat als ze op haar eigen lijntje zou blijven groeien, het ook verder geem probleem zou zijn, zeker niet als alle andere waardes, doorstroom vd navelstreng enz goed zijn. Het hoeft dus allemaal helemaal niks te zeggen, maar ze houden het liever wel in de gaten.

Mijn schoonzusje is ingeleid met 37 weken omday ze haar baby met groeiecho op 42 weken hadden gemeten rond 32 weken. Hij zou zeker 5 weken voor lopen op groei. Ze is met 37.2 bevallen van kind van 3.5 kg en dus hartstikke netjes. Die groeiechos zijn niet meer betrouwbaar na 30 weken vaak.

Maar het is wel goed om in de gaten te houden natuurlijk. Niet teveel zorgen om maken dat is ook niet goed voor je baby

Eens met de rest. Bij mijn eerste dochter was het paniek want ze dachten ineens dat ze te klein was, aan mijn buik te voelen. Ik was er behoorlijk nuchter onder, want je doet er zo weinig aan he. Bevallen met 40.0 en ze woog 4370 gram (!!!)

Mijn tweede dochter werd te groot geschat (puur omdat m’n oudste groot was) en ze woog 3940 gram. Dus wel groot, maar niet bizar groot.

Nu zwanger van de 3e en deze schatten ze ook 2 weken verder dan ik oorspronkelijk ben. Maar ik vind het allemaal wel prima en lig er niet wakker van. Heb ondertussen wel gemerkt dat de schattingen vaak niet kloppen en niet betrouwbaar zijn, dit hoor ik ook in m’n omgeving vaak. Ik ben vooral heel nieuwsgierig of ik een kind van 3500 of 4500 gram op de wereld ga zetten hahaha.

Het blijft mensenwerk. Vaak nemen ze een gemiddelde van een aantal metingen. En wat ook gezegd wordt na circa 30 weken wordt de betrouwbaarheid ook wat minder van de metingen.

Onze dochter zou te klein zijn. Nou met 41 +5 bevallen met een gewicht van 3840 gram. Alles netjes binnen de groeicurve. 

Over 2 weken zul je zien dat je je druk hebt gemaakt om niks en dat ze uitkomen op dat alles goed zit. Bij mijn vriendin die in april is bevallen hadden ze ook een te kleine buik gemeten, maar uiteindelijk was er niets aan de hand. 

Er is altijd een kans natuurlijk. Maar de kans dat het goed zit is groter dan de kans dat het fout zit. 

Ik heb die ervaring ook met 30 en 32 weken. Het buikje bleef volgens de verloskundige en het ziekenhuis achter bij de groei. Ik moest toen per direct stoppen met werken. Bij 34 weken was er niks meer te zien en is er dus onrust geweest om niets. Het meten blijft echt milimeter werk…. Een kleine afwijking in het meten kan al voor een groeiachterstand of voorsprong leiden.

Uiteindelijk toen bevallen van een hele gemiddelde jongen.

[Auteur]

Berichten