Heel veel sterkte!
Eerst even een waarschuwing: pin je er niet teveel op vast wat je met het vruchtje wil doen als het ‘geboren’ is. Als je miskraam niet soepel verloopt en je een curettage nodig hebt, je lijf het al te ver heeft afgebroken of je het niet kunt vinden in de wc als het ineens sneller gaat dan je verwacht (ik gebruikte de moeders voor moeders opvangkan vanaf dat het bloeden toenam om alles op te vangen) kan het zijn dat je gewoon geen vruchtje zult hebben om iets mee te doen. Houd daar rekening mee, want ik denk dat het extra pijnlijk kan zijn als je bij wijze van al een compleet kistje klaar hebt staan en bedacht hebt hoe je het wilt bewaren/begraven en er dan niets is om in het kistje te stoppen.
Bij mijn laatste miskraam was het hartje met 9+1 gestopt met groeien en had ik dus wel het geluk dat het kindje herkenbaar te vinden was (opgevangen in de moeders voor moeders opvangkan). Ik heb het eerst in een potje met water gezet, en daarna enkele dagen in de koelkast laten staan (omdat ik diezelfde nacht nog met spoed een nacurettage nodig had en dus in het ziekenhuis belandde en er niet eerder iets mee kon doen). Vervolgens heb ik een piepklein origami doosje gevouwen als kistje en het vlak bij huis begraven (ik was niet fit genoeg om op de beoogde plek te komen), met een kleine ceremonie met een kaarsje, en later hebben mijn man en ik daar vlakbij een bloemetje geplant. Achteraf zou ik willen dat ik toch een foto gemaakt zou hebben van het vruchtje, maar dat heb ik niet gedaan.
Heel veel sterkte de komende tijd. <3