Hallo,

Helaas hebben wij het verdrietige nieuws gekregen dat het hartje is gestopt bij 9,5 weken.

Nu vroeg ik me af of jullie ideeën hadden wat we met het baby’tje kunnen doen als die geboren is om zo maar te zeggen.

Ik kan zelf niet zo goed na denken sinds het nieuws.

Ten eerste:

Onwijs veel sterkte.
Ik lees veel op internet over de watermethode. Heel veel sterkte met dit verlies.

Ja dat heb ik ook gelezen. 

Maar meer wat doen we er daarna mee.

Waar laten we het, door de wc spoelen vind ik ook niks.

Ik heb het opgevangen en een dagje in water gelegd zodat het schoon werd (in de koelkast). En ik heb 99% alcohol gekocht. Nu zit de vrucht al ruim een jaar in een klein glazen potje met die sterke alcohol. Ziet er nog steeds onveranderd uit. Ik denk dat ik het ooit wil begraven, misschien bij een plant in de tuin van de woning waar ik later woon.

Je ziet trouwens alles aan het kindje. Ogen, vingers, tenen, navelstreng, neusje, mondje.

Ik vind het zo heftig

Hallo meid, Ik heb geen antwoord op je vraag maar wens je onwijs veel sterkte met dit verdrietige nieuws!

Heel veel sterkte!

Eerst even een waarschuwing: pin je er niet teveel op vast wat je met het vruchtje wil doen als het ‘geboren’ is. Als je miskraam niet soepel verloopt en je een curettage nodig hebt, je lijf het al te ver heeft afgebroken of je het niet kunt vinden in de wc als het ineens sneller gaat dan je verwacht (ik gebruikte de moeders voor moeders opvangkan vanaf dat het bloeden toenam om alles op te vangen) kan het zijn dat je gewoon geen vruchtje zult hebben om iets mee te doen. Houd daar rekening mee, want ik denk dat het extra pijnlijk kan zijn als je bij wijze van al een compleet kistje klaar hebt staan en bedacht hebt hoe je het wilt bewaren/begraven en er dan niets is om in het kistje te stoppen.

Bij mijn laatste miskraam was het hartje met 9+1 gestopt met groeien en had ik dus wel het geluk dat het kindje herkenbaar te vinden was (opgevangen in de moeders voor moeders opvangkan). Ik heb het eerst in een potje met water gezet, en daarna enkele dagen in de koelkast laten staan (omdat ik diezelfde nacht nog met spoed een nacurettage nodig had en dus in het ziekenhuis belandde en er niet eerder iets mee kon doen). Vervolgens heb ik een piepklein origami doosje gevouwen als kistje en het vlak bij huis begraven (ik was niet fit genoeg om op de beoogde plek te komen), met een kleine ceremonie met een kaarsje, en later hebben mijn man en ik daar vlakbij een bloemetje geplant. Achteraf zou ik willen dat ik toch een foto gemaakt zou hebben van het vruchtje, maar dat heb ik niet gedaan.

Heel veel sterkte de komende tijd. <3

Dankjewel.

De kans dat ik het ga zien is echt heel groot omdat het al 5 a 6 cm zou zijn.

Maar dat maakt me ook heel angstig.

Allereerst heel veel sterkte! 
Twee jaar geleden zaten wij in hetzelfde schuitje. Ik heb toen het vruchtje nooit gezien, alleen veel bloedstolsels. Later een curretage gehad en daarbij ook niks gezien. 
Dus zoals ElsieJoy aangeeft, ga er niet zomaar vanuit dat je het kan opvangen/zien. 

[Auteur]

Berichten