Die angst herken ik heel goed hoor. Ik heb ook heel wat keren bij het CB en huisarts aangeklopt. Maar als hij in wakkere toestand verder gewoon vrolijk is, dan die je vast niets verkeerd. Inmiddels weet ik door met mensen om me heen te praten, dat lang niet elke baby lekker makkelijk bankhangen met een netflixje is. Een collega van mijn man en een goede vriendin kwamen ineens met de echte verhalen, en daar heb ik best veel aan gehad. Soms heb je gewoon een lastige slaper die die eerste maanden erg veel huilt.
Witte ruis is wel een goede tip ja, dat hielp hier wel ietsje. En later werd het een teken dat ze ging slapen.
Misschien kun je in de kamer naast de babykamer met je dochter spelen? Ik weet niet of je al een beetje kunt uitleggen hoe ze haar binnenstem gebruikt?? Geen ervaring met peuters nog. Maar dan kan je zoon je wel horen, je nabijheid voelen. Loop je ook wat makkelijker even heen en weer. En slaapt hij eenmaal, lekker naar beneden gaan, en bij de eerste piep weer ophalen. Zo het vertrouwen laten groeien.
Dat van dat wandelen en dragen, dat je niet even stil kunt staan is ook erg herkenbaar. Daar heb ik me toen best wel over op zitten vreten.
Zie het maar zo, 3 maanden heb je al gedaan, en ergens tussen 4 en 6 maanden zal het al heel wat verbeteren. Puur al omdat je kindje langer wakker kan blijven en ook wat mee gaat spelen. Ik was best opgelucht dat het op bed leggen minder en minder werd. Je bent bijna in rustiger vaarwater. Nog even volhouden.