Oh dit gaat zo stom klinken. We hebben bewust het idee gehad afgelopen tijd voor een tweede nu de eerste een jaar is. En ook op de goede dagen geklust. En nu vandaag slaan inene de twijfels toe bij mij. Wat hebben we gedaan?? De eerste is nog zo klein, net 1 jaar. Ze wilt zoveel aandacht. Het ging zo lekker met zn drietjes. Tuurlijk ik weet nog niet eens of ik zwanger zal zijn maar toch komen inene die twijfels.. als het zo is schelen ze 21 maanden.. ik wil mn eerste kindje niet tekort doen..

Heel normaal.
Mijn man werkt snachts en heb toen ik zwanger was van de 2e hele nachten gedacht en gejankt van hoe kan ik die liefde voor hem nou delen met nog een kindje. En naarmate de uitgerekende datum vorderd en t echt zwaar wordt voor mama ging ik me heel schuldig voelen omdat ik heel kortaf was tegen me oudste en die was net 2. Maar lekker de oudste erbij betrekken zover als dat gaat. Straks als je nummer 2 hebt en die maand of 6 is en lekker beetje speelt met de oudste denk je ooh heerlijk die liefde tussen die 2.

Dit had ik ook heel erg! Mijn kinderen schelen krap 24 maanden. Inmiddels is mijn dochter net 3 en mijn zoon net 1. Toen we van de week in de prenatal liepen, zij ze: “mama, mag ik nog een broertje?”, toen ze gisteren naar oma ging en haar broertje niet, zei ze: “ik ga Roan missen…”. Moraal van het verhaal: het kan zoveel rijkdom geven! De oudste is dol op haar broertje en ze beginnen hardop te lachen als ze elkaar al zien! Als ik de jongste van de opvang haal, staat de oudste te wachten bij de tuindeur en onthaalt ze hem met allerlei verhalen over haar dag 🥰

Ik ben nu bijna 10 weken zwanger van nummer 2. Als die geboren wordt is nummer 1 23 maanden. Ik schrik ook regelmatig op met het besef: oh mijn god, ik ben echt zwanger nu. No way back. En het gaat zo lekker nu met zn drietjes. Wat nou als het weer zo’n helse kraamperiode wordt, waar past de oudste daarin? Ga ik wel net zoveel houden van nummer 2 als dat ik van 1 doe? Weer anderhalf jaar slaapjes en gebroken nachten. Wat doe ik ons aan? Het is toch goed zo? 

Maar dat is angst. Ik weet waarom ik het doe. Vanaf een maand of 6 geniet ik zo van onze dochter. Als mn leeftijd me niet tegen zou zitten zou ik er wel 5 van willen hebben! En ik hoop op een mooie band tussen de twee. Dat ze elkaar hebben, altijd. En daar probeer ik op te focussen. Ik denk dat het wel logisch is dat ik me zo voel. Ik bedoel, ik weet iets beter wat het inhoudt en wat voor aardsverschuiving je kan verwachten als je een baby toevoegt aan een gezin. Natuurlijk roept dat wat nerveuze gedachten op. 

Dus, twijfel je echt? Of ben je bang?

 

Hier een ervaren mama van 2 meisjes met 21 maanden verschil. Ik vind het heerlijk en heb het nooit als pittig ervaren. Al van begin af aan gaan ze smiddags tegelijk naar bed en dat doen ze nog steeds. Dat vind ik echt zalig. De jongste word volgende week 1 jaar en je ziet echt dat ze steeds meer interactie hebben. Wat ik ook een groot voordeel vind is dat wij nu op vakantie zijn en de jongste ook al aardig wat kan en niet meer super veel slaapt waardoor er best wat tijd is om leuke dingen te doen.
Nu moet ik er wel bij zeggen dat wij hele goede slapers hebben en geen moeilijke kinds.
En volgend jaar gaat de oudste naar de basisschool en de jongste peuterspeelzaal dan heb ik alweer 2 ochtenden voor mezelf(daar moet ik echt nog niet aan denken maar dat is een ander verhaal😉)

Wauw bedankt! Ik denk inderdaad dat het angsten zijn en geen twijfels want ik zou het oh zo leuk vinden voor ons.. Heel erg bedankt!

Hier Schelen m’n dochters ook 21 maanden en ik zal niet ontkennen dat het pittig was, de eerste 3 tot 6 maanden met 2 kinderen. Ik vond het echt wel eens heel zwaar, sommige nachten sliepen we amper.

Maar nu zijn we 2 jaar verder en ik zou niet anders meer willen. 2 peuters in huis,ze trekken zich zo aan elkaar op en doen alles samen. Beste vriendjes, zo makkelijk! Ik vind het nu met 2 kinderen makkelijker dan met 1, omdat ze elkaar zo bezig houden. Heerlijk!

Als je zwanger bent, vind je echt je weg daarin. Het duurt sowieso nog minimaal 9 maanden en dan is je oudste al bijna een peutertje. Uiteindelijk accepteer je het leeftijdsverschil, of dat nu 12 maanden is of 3 jaar. Er zitten altijd voor- en nadelen aan. Komt goed hoor!

[Auteur]

Berichten