Hoi ik ben een moeder van een pasgeboren baby. ( 2 maanden). Ik heb nooit een band met mijn schoonmoeder gehad ik zag haar hooguit 1 x in de maand en sprak haar voor derest ook niet. Tijdens mij zwangerschap toonde ze nooit interesse erin. Wilde geen echos zien vroeg nooit hoe het met me ging.  Vanaf de dag dat ik moest bevallen irritteerd ze me al mateloos. Tijdens mijn bevalling wilde ik alleen mijn moeder en mijn vriend erbij. Op die dag stond ze ineens bij het ziekenhuis onuitgenodigt en drong zichzelf op om er “even” bij te zijn. Puntje bij paaltje heeft mijn moeder haar moet wegsturen omdat ze gewoon bleef zitten. Toen ik eenmaal bevallen was en ze me nog moesten hechten. Is ze tot 3 x toe al bijna die kamer ingerend elke keer werd ze weggestuurt. Sinds de dag dat ik bevallen ben dringt ze zich op aan me. Ze wilt continue langs komen. Ze heeft zelf al besloten dat ze gaat oppassen omdat wij voor de vrijdag nog geen oppas hebben. Heeft ze al een vaste vrije dag opgenomen op werk. Hoewel ik helemaal niet heb gezegt dat ik dat wil. Ze heeft van alles gekocht een box , nouja oke dat is wel handig als je op gaat passen. Maar ze heeft ook kleren gekocht, spuugdoekjes, luiers, billendoekjes, muziekmobiel, speeltjes etc etc dat ik al echt zo iets bij me zelf heb ik heb me eigen spullen wel en als je oppast krijg je gewoon een extra verschoonpakje mee en hoef ik me dochter niet terug in al die spullen die JIJ leuk vind… daar blijft het niet bij. Elke keer als ze langskomt meld ze dat even een par uur van tevoren en staat gewoon op de stoep. Mijn dochter heeft het nodig om even 5 minuutjes te huilen voordat ze in slaap valt als je haar niet in haar bed of box legt blijft ze wakker en word ze overactief. Nou iedere keer als ik haar wegleg en ze gaat huilen pakt ze haar weer op. Ik heb al een aantal keer gezegt dat ze dat gewoon even nodig heeft en of ze haar wilt laten liggen. Dan zegt ze ja maar doet het de volgende keer weer. Ze luisterd gewoon niet naar me. Ook iedere keer als we langsgaan ben ik nog niet binnen of ze plukt me kind al uit me handen zonder dat ze mij uberhaupt gedag zegt. Bemoeit zich met alles je moet dit je moet dat. Dat ik echt bij me zelf denk hallo t is mijn kindje en ik weet zelf wel wat goed voor haar is. Dan heeft mijn dochtertje een haarbandje om trekt ze het van haar hoofd af omdat zij het te strak vind zitten. Nou daar kan ik zelf ook heel goed op letten hoor. Vorige week hadden we een get together zodat mijn vriend zijn familie haar kon zien we hadden van tevoren afgesproken haar niet van hand tot hand te laten gaan omdat wij dan met de gebakken peren zouden zitten. Ze had gegeten en was moe wij hebben haar op bed neergelegt , de baby cam aangezet en bij de visite gaan zitten. Ze was nog geen twee minuten aan het huilen, ik kom de kamer binnen zit mijn schoonmoeder weer met haar in haar handen. Nou slapen zat er niet meer in. Ik ging even naar het toilet en jahoor daar ging mijn kind van hand tot hand. Ik word er gewoon super chagerijnig van. Ze respecteert mij niet als moeder en doet net of het haar kind is. De gedachte dat mijn kindje daar moet blijven als ik straks weer moeten werken word ik gewoon niet vrolijk van. Als ze nu al doet wat ze zelf wilt laat staan als ik er dan niet bij ben. Als er niet eens respect of interesse is naar mij .. ga ik daar me kindje toch niet achter laten? Ik krijg ook echt het gevoel alsof ik als hele moeder niet besta. Als ze wilt langskomen of wij daar langsgaan. Heb ik gewoon al buikpijn een paar dagen van tevoren en daarna ben ik 2 dagen super boos en verdrietig door de manier hoe ze me laat voelen. Ze wilt alles voor ons en mijn dochter bepalen. Ik weet echt niet wat ik er mee aan moet … HELP

Jeetje wat een … situatie. Ik zou ook echt boos en gefrustreerd zijn. hoe denkt je vriend hierover en wat zegt hij ervan? Of luistert zijn moeder ook niet naar hem

Vreselijk lijkt me dat..

Maar heb je dit al met haar besproken? Desnoods samen met je vriend erbij..

Wie weet heeft ze niet door wat ze doet en wat het met jou doet. Of misschien beseft ze nu pas dat ze echt oma is en weet ze niet goed hoe ze invulling aan die rol moet geven.

Je kunt iig niet je kind daar achterlaten als je je er zo rot over voelt. Je zult je grenzen aan moeten geven en duidelijk moeten zijn.. en dat hoeft niet aanvallend te zijn

 

Succes

 

Ik heb het er met me vriend over gehad hij staat in veel dingen achter mij. Heeft het ook tegen zn moeder gezegt. Maar ze blijft het doen en het onderwerp blijft wel erg gevoelig bij mn vriend. Ik heb het aantal keren op een normale manier tegen haar gezegt. Er word ja gezegt maar volgens mij gaat het het ene oor in en het andere oor uit. Ik krijg een gevoel dat zij zo iets heeft van ja t zal wel ik weet het zelf wel beter en het vervolgens ook zo doet. Ik krijg ook een gevoel dat zij op een hele sluwe manier een soort van strijd met mij aangaat en mij vriend manipuleerd.

Het klinkt alsof zowel jij als je schoonmoeder al een idee of vooroordeel hebben wat maakt dat het niet lukt om echt naar elkaar te luisteren.

Fijn dat je vriend achter je staat, je wilt echt niet dat dit gaat zorgen voor een breuk in de familie.

Ik zou alsnog met haar, eventueel met je vriend maar zonder je kindje, het gesprek aangaan en dan het liefst op een neutrale plek. Vertel haar waar je mee zit, waar je tegenaan loopt en hou het dan vooral bij jezelf.. wat het met jou doet en hoe jij je er bij voelt. Vooral het stukje over hoe jij je niet gerespecteerd en serieus genomen voelt als moeder. Op die manier kan ze niet in de verdediging schieten want je valt haar niet aan. Je kunt haar ook zeggen dat je haar betrokkenheid hebt gemist voor en tijdens de zwangerschap en dat je graag wilt dat zij als oma een plek heeft in je dochters leven, maar dat het op deze manier niet gaat. Jij bent de moeder, zij de oma. En daar moet duidelijkheid over komen.

Waar staat je schoonvader in dit verhaal trouwens?

 

Liefs Lyn

 

PS; ik hoop niet dat je denkt dat ik aan haar kant sta, ik probeer zo goed mogelijk advies te geven op basis van zowel mijn eigen (herkenbare en ook vervelende) ervaringen als mijn ervaringen als professional in de psychiatrische zorg

 

Mijn schoonvader is gewoon een echte opa .. bemoeit zich niet wel de lusten niet de lasten even kroelen en verder niet .. Na bevalling ben ik er gewoon positief in gegaan eigenlijk na alle keren dat er iets voorviel ook wel. Dus kansen heb ik haar ook zeker gegeven. Ik zou met haar kunnen praten heb gewoon het gevoel dat het geen nut heeft met zo een dominant iemand. Als ik ook zie hoe ze tegen haar eigen kinderen doet. Maar als het over mijn dochter gaat heeft ze gewoon niets te zeggen vind ik. Mijn kind mijn regels. Een goed gevoel om het daar achter te laten zal ik denk ik nooit krijgen maar dat komt vooral omdat er nu al totaal geen respect is en door de rare opmerkeningen die ze maakt.

Waarom zou je er dan toch voor kiezen om je dochter daar achter te laten? Oppas binnen familie is sowieso lastig omdat je schoonmoeder zich meer rechten toe-eigent dan een oppas zou doen.. een oppas is in dienst van jou en moet het wel volgens jouw regels doen, een oma doet t anders. Helemaal zo’n eigenwijze pfff

Ik zou mijn kind er niet achterlaten. Sterker nog, dit is precies waarom ik mijn eigen moeder niet op laat passen. Haar normen en waarden en opvattingen over opvoeding stroken totaal niet met die van mij.

Het is jouw/jullie kind en jullie moeten je dochter opvoeden zoals jullie denken dat goed is.. wat anderen er ook van vinden. Fuck die goedbedoelde adviezen (sry voor mijn taal) Jij hebt je kind al bijna een jaar bij je en hebt moederinstinct. En dan nog mag jij je eigen fouten maken om ervan te leren

Als het aan mij ligt is de keuze heel snel gemaakt. Mijn moeder neemt wel een dag om op te passen. Ik kan ook heel goed met mijn moeder overweg en zij accepteerd ons beide hoe wij het willen en bemoeit zoch er verder ook niet mee. Alleen krijg je dan het verhaal waarom jou moeder wel en de mijne niet … en dat is ook weer zo een lastige situatie. Bedankt trouwens voor je antwoord !

Ik wens je veel sterkte.. en hoop dat je iig begrip van je vriend hebt. Het is geen kwestie van je kind wel aan 1 oma gunnen en nuet aan de ander. Het is niet je auto die je uitleent ofzo. Het gaat om je kind.

En daarbij kan het de familiebanden aardig onder druk zetten als je dit tegen je zin in gaat doen.

Succes x

[Auteur]

Berichten