Hallo allemaal, 

Hopelijk kan iemand mij helpen/adviseren. 
Mijn zoontje van bijna 14.5 maanden is sinds een tijdje zo verandert. 
Bijna niks is meer goed, hij knuffelt mij amper nog en is snel boos wat zich uit in huilen met of zonder tranen, slaan op de grond. Iets op de grond gooien. 
Neerleggen om te verschonen is huilen, niet de trap op mogen is huilen. Eigeblijk lacht hij amper nog terwijl we altijd in een deuk konden liggen.      Ik weet dat hij in zijn sprong zit maar deze zou bijna over moeten zijn, en valt dat dan echt zo nauw? Natuurlijk kunnen het ook kiesjes of tandjes zijn maar ik weet het niet.  Het maakt mij onzeker, ik ben gesloopt wat ik heel erg vind. En ik voel geen verbinding wat ik heel erg vind. Ik mis hem en vraag mij af of hij mij nog wel zo leuk vind. 
Bij de oma s die oppassen is dit gedrag namelijk niet en dat maakt mij meer onzeker. Doe ik iets niet goed? 

Je kind wordt een dreumes/peutertje en ja..  dan veranderen ze enorm. 

Mijn dochter is net 2 jaar geworden en heeft nu ook weer zo’n fase dat ze heel ongelukkig is, veel huilen/drammen/zeuren en de dag al huilend en zeurend beginnen. Vreselijk vermoeiend voor mij en ook heel zielig voor haarzelf.

Ik vind het ook heel moeilijk, maar het afgelopen jaar heeft ze vaker zulke periodes gehad en na een paar weken is het weer voorbij. Ik geef in deze weken veel liefde, aandacht, complimentjes en knuffels en zeg veel dat ik van haar hou.

Ik werk op een kinderdagverblijf en daar herken ik dit ook.. veel kinderen hebben moeilijke periodes tussen de 1-3 jaar oud… daarna wordt het stabieler en hebben ze zichzelf ver genoeg ontwikkeld om een beetje te weten wie ze zijn. Dit hoort er helaas gewoon bij, je kindje ontwikkeld zichzelf/leert zichzelf kennen  en uit dit op deze manier. Praten lukt nog niet en hij zit met zichzelf in de knoop.

En ja, bij opa’s en oma’s en op het kinderdagverblijf zijn het vaak wel engeltjes… zo werkt het gewoon! Mijn dochter kan thuis ook amper 10 minuten zelf spelen en op de peuterspeelzaal gedraagt ze zich voorbeeldig…. (gelukkig maar haha)

Oh wat herkenbaar. Ik had de meest ideale baby. Huilde nooit, altijd vrolijk, was nooit wat mee. 

Ze is nu 16 maand en idd sinds een paar maand huilt ze meer, is jengelig, moeilijker alleen spelen. Merk echt dat ze veel meer een eigen ik ontwikkelt. Als mevrouw iets niet wil of juist wel maar het niet krijgt dan gaat ze huilen, schreeuwen en wat ik aanreik als afleiding duwt of gooit ze weg. 

Meestal lukt het me wel om haar weer aan het lachen te krijgen. Maar ze is geen baby meer en dat geldt denk ik ook voor jou jongen. Hij wordt groter en ja dan veranderd hij, maar je kunt ook steeds meer met hem! 

En ja bij de gastouder is dit niet zo. Maar ja thuis mag ze dan ook lekker haarzelf zijn en hoeft ze zich niet aan te passen. Soms heel lastig en vermoeiend, maar ook soms zo leuk. 

zoals hierboven gezegd.. het hoort er echt bij…

positief puntje..

dat hij dit gedrag vooral bij jou toont betekent dat hij zich volledig vertrouwd voelt bij jou en zichzelf durft te zijn!! Dus misschien merk je nu zelf even niks van jullie goede band, die is weldegelijk aanwezig 💪.

geef hem liefde en knuffels wanneer hij er wel behoefte aanheeft. En heb “engelengeduld”.

Hier ook herkenbaar. Ons meisje is nu 14 maanden en een week en eerst ook altijd vrolijk en lachen en nu lijkt ze steeds om alles te huilen/mopperen. Vanmorgen nog toen zij aan haar boterham zat en ik een banaan pakte voor in mijn yoghurt, groot drama dat ze mijn banaan niet kreeg. 

Ondertussen is ze op de opvang scheenbaar nog steeds gewoon vrolijk en horen we daar (tot nog toe) weinig over het gemopper waar ze thuis last van heeft. 

Werk zelf ook in de opvang en herken het ook wel, kinderen kunnen in gedrag ooit 180 graden draaien als papa of mama binnen komt. Bij papa en mama voelen ze zich het veiligst dus durven ze zich ook het eerst/meest te laten gaan. 

Ik ga er maar even vanuit dat het inderdaad een sprongetje/periode is en hoop dat het binnenkort over is. Gelukkig is ze tussendoor ook nog regelmatig wel gewoon lekker vrolijk en zichzelf. 

Succes!

Hoe gaat het op dit moment bij jullie? Ik vreesde al voor het sprongetje hier, maar het is nog erger dan gevreesd!

Ze is ook niet helemaal fit, en er komen tanden (lijkt in elk geval).

Ze huilt en zeurt werkelijk om allesssss. En nu is slapen ook dramatisch geworden. Voorheen zonder protest, nu al huilen zodra ze haar slaapkamer ingaat! Hooguit halfuur dutjes. En s avonds duurt het ook heel lang. Slaapt ze eenmaal, begint er een hoestbui en is t weer huilen!

Helllllp. Komt ons lieve meisje nog terug?!!!

Hoi nijntjefan, 

ik ben de topic starter. Hier is mijn zoontje nu 15 maanden en de fase van wat ik als start van dit topic schreef is voorbij. 
Hij lijkt nu meer dingen te begrijpen ook. 
Enige wat nu lastig is, is dat mijn zoontje overdag 1 slaapje doet. Dat geeft niet natuurlijk. Maar het is maar een uurtje! Ook dat maakt mij niet uit, maar ik merk en zie aan hem dat het niet genoeg is!

eind van de dag tegen 16uur is hij redelijk afgedraaid. Maar twee slaapjes zit er niet in, al leg ik hem in ochtend op bed, dan is het slapen. Maar in middag niet. Dus stellen we het slaapje maar uit naar rond 12:30. Maar dan ook is het maar voor een uurtje! Of moet ik het slaapje langer uitstellen? 

Wat ook nieuw is is dat mijn zoontje zich niet kan vermaken als wij bijv even wat willen drinken ergens. Voorheen kon hij prima rustig een boekje lezen. Maar nu is het jengelen, soms beetje gillen. Hoe doen jullie dit? Of gewoon maar niet meer de deur uit 😉

In de kinderwagen gaan was gisteren een drama. Overstrekken en tegenwerken hihi. Kreeg het bloedheet ervan. 
Maar ik voel gelukkig wel weer dat hij mij leuk vind en mij mist. Hij knuffelt weer en is niet meer zo mopperig. Behalve dan in een ‘restaurtantje’. 

vervelend dat het bij jou nu dubbelop is. En tandjes, en niet lekker.  Zwaar kan het zijn hè? 

Mehh bij ons ook zo. Ze is nu bijna 15 maanden.
Tot een week geleden dacht ik dat ze uit de sprong was. Nou, heel deze week is al een groot drama. Ze kan alleen maar janken, lees krijsen, gillen, schreeuwen en nog meer.
Slapen overdag doet ze ook al bijna niet meer. Rond 4/5 uur snachts wordt ze wakker en dan begint alle ellende weer opnieuw.

Ik hoop op een late sprong uitwerking of dat het echt tanden zijn. Er zijn er net weer 2 door. Maar leuk is idd anders, mijn geduld raakt dan ook op als ik een dag met haar alleen ben. Ik ben gewoon blij wanneer ze op bed ligt zodat ik eindelijk rust heb.

Vaak helpt zo van je afschrijven goed en ook dat je niet alleen bent.

Ik hoop zoooo dat het voor kerst over is. Anders gaan we een herhaling krijgen van vorig jaar en dat zie ik niet zo zitten hahah.

Gebruiker10124876 ik dacht gister even gezellig een bakkie te doen met haar in een tentje. Nou, ik heb heeeel snel mijn koffie opgedronken, haar in de wagen ‘gesmeten’ en ben naar huis gegaan.
Dit gaat normaal heel erg goed maar gister krijste ze echt heel de tent bij elkaar en was niet stil te krijgen.
Dit ga ik dus voorlopig niet meer doen whaha.

[Auteur]

Berichten