Het kost idd echt tijd, veel tijd.
Mijn keizersnede is alweer 2.5 jaar terug (dochter lag in stuit). Ik had nog een dreumes van 21 maanden erbij in huis. Jeetje wat vond ik het pittig!! De eerste week kon ik niet eens rechtop staan en ik voelde me zo rot de hele week in bed gekluisterd. Omdraaien, omhoog komen etc was een ramp.
Na die eerste week kwam ik wel weer beneden, maar bleef veel pijn houden.
Gezien ik nog een dreumes in huis had, verlegde ik vaak m’n grenzen. Een dreumes hou je binnen geen hele dag zoet, dus we gingen toch steeds even boodschappen doen, rondjes lopen, speeltuin etc. Hoeveel pijn ik ook had, ik moest wel. M’n man moest na 10 dagen na de bevalling gewoon weer aan het werk.
Na 5 weken moest m’n man een week naar het buitenland voor z’n werk. Dat was een pittig weekje zeg. Ik stond er alleen voor met 2 kinderen en voelde me wel oké maar de wond bleef trekken en pijn doen en de zorg voor 2 ukkies 24/7 viel me zwaar.
Na een week of 5/6 kon ik zeggen dat ik me wel weer oké voelde, maar tot 6 maanden erna trok of jeukte de wond nog geregeld. Pas na 6 a 8 maanden kon ik zeggen dat ik er echt NIKS meer van voelde. Dus het heeft echt gewoon heeeel veel tijd nodig.
Ze zeggen niet voor niks dat je zo’n 9 tot 12 maanden na de keizersnede niet opnieuw zwanger mag worden, bij mij klopte dat echt wel… uiteindelijk ben ik 2 jaar na de keizersnede zwanger geraakt (nu 20 weken) en ik heb totaal geen last ervan gelukkig