Hoi!

Ik ben vorige week bevallen van mijn 2e kindje. De eerste is 16 maanden.
Ik merk dat ik het allemaal nogal overweldigend vind en het vliegt mij regelmatig aan en denk dan: hadden we dit wel moeten doen. Hoe ga ik ooit nog slapen en zal er ooit een beetje een ritme en structuur inkomen.

Verstandelijk weet ik dat het tijd nodig heeft, maar gevoelsmatig kan ik af en toe flink in paniek raken en heb dan een enorm schuldgevoel naar beiden, omdat ik het gevoel heb dat ik mijn aandacht moet verdelen en ik nog niet goed weet hoe.

Ik vroeg mij af of dit herkenbaar is voor anderen en of jullie tips/ervaringen hebben hierin.

Gefeliciteerd! Het is zeker pittig en zwaar die eerste weken/maanden. Mijn oudste was 2 toen de jongste geboren werd en deed geen middagslaapje meer. Ik was na een aantal weken helemaal gesloopt. Ik geef borstvoeding, dus alles kwam in dat opzicht op mij neer. Overdag uitrusten ging eigenlijk niet door de peuter die ook aandacht nodig had.

Ik betrok en betrek nog steeds mijn oudste overal bij. Laat haar helpen met luier pakken bijv. En als de jongste slaapt, heb ik even tijd voor de oudste.

De jongste is nu bijna 5 maanden en vanaf ongeveer 3 maanden werd het allemaal wat makkelijker. Kwam steeds wat meer ritme in en ze begon toen ook snachts door te slapen, waardoor ik zelf ook wat meer rust kreeg.

Vraag hulp aan familie of vrienden als je het niet meer red. Dat hun even je kindjes meenemen voor een wandeling bijv. Dan kun jij even uitrusten.

Ik dacht de eerste weken ook “hoe doen andere mensen dit?” en ik heb ook getwijfeld of het wel een goed idee was. Maar echt, het komt goed. Na 3 maanden krijgt je baby wat meer een ritme en vind je vast je draai wat meer. Heeft even tijd nodig.

Hier ook herkenning hoor. De oudste is nu 20 maanden en de jongste 2 maanden. Het is gewoon bikkelen, vooral als ze elkaar s nachts afwisselen. Zoals al gezegd werd, schakel hulp zodat je af en toe even kunt douchen of slapen. Ennnn het gaat echt steeds beter. Er komen steeds meer betere dagen en nachten tussen de pittige merk ik nu. Na een week of acht gaan die kleintjes vaak minder huilen (de piek ligt tussen 6 en 8 weken), je kent ze dan wat beter en ze gaan s nachts vaak ook wel wat langer slapen dan.

Ik ben in verwachting van de tweede, de eerste is 22 maanden als de tweede komt. En ik kijk er niet naar uit. Juist omdat ik schrik heb voor de heftigheid van de twee samen (lees, geen rust). Toch doet het me goed om te lezen dat er na 3 maanden enigzins nieuwe gewenning / ritme ontstaat.

Ik wil je vooral sterkte en liefs wensen. Blijf er vooral over praten ❤️

Mijn tip is afwisselen met je partner. Hier een peuter van 2 en een baby van 11 weken. Er is nauwelijks tijd voor mezelf, maar we proberen creatief te zijn. We douchen allebei in de avond met een kind, dus nu m’n man met m’n zoontje en ik vanavond met m’n dochtertje. Ook wisselen we de zorg af voor baby en peuter zoveel mogelijk. Als je de hele dag de opstandige drammerige peuter hebt (want hij vecht voor z’n plekje), snak je naar knuffelen met een baby, maar de hele dag met een baby word je ook gek van. Plus ik geniet enorm van de tijd met m’n zoontje want ik mis hem zelf ook nu m’n aandacht veel naar de baby gaat. En een beetje humor proberen erin te houden. Onze baby slaapt vaak maar 20 min, dus we noemen het maar gewoon haar powernap. Oh en een draagzak helpt ook om je handen vrij te hebben! Heb al regelmatig met baby in draagzak een peuter verschoond of de trap op getild, je wordt vanzelf behendig. Maar het is gewoon zwaar en dat vliegt je af en toe aan, heel begrijpelijk en herkenbaar!! Je mag dus ook heel trots op jezelf zijn!

Hier 20 maanden leeftijdsverschil tussen mn dochters. De eerste 6 maanden vond ik super zwaar, en tot 12 maanden eigenlijk ook nog wel pittig hoor..

Ondertussen zijn ze bijna 3.5 en 19 maanden en gaat het allemaal wel op rolletjes, al blijft het leven met 2 kinderen gewoon intens en altijd druk 🙂 Maar we slapen we nu 5 van de 7 nachten weer door, en dat is al heel wat!

Ik had een keizersnede bij de tweede ivm stuitligging, kon wekenlang niks met mn dreumes maarja.. mn man moest weer werken na 2 weken en moest zelfs een week lang naar het buitenland. Dus ik moest mezelf maar redden met de kids. Dat was zwaar!

Ja, die eerste maanden zijn mega intens met verschillende ritmes, gebroken nachten bij 2 kinderen, huilende kinderen die nog niet kunnen praten etc. Ik werk zelf in de kinderopvang dus ben wel wat gewend, maar het viel me toch erg zwaar!

Maaaaaarrrr….. je overleeft het! Er komt een dag dat alles soepeler gaat, hier was dat na het eerste jaar. Één jaar afzien, daarna vooral genieten! Het is nu zooooo leuk! We hebben een kleine en een grote peuter zeg ik nu altijd, zo fijn!!! Weinig ritmes meer waar we rekening mee hoeven te houden en ze volgen elkaar in alles.

Dat heb jij ook over een jaar, het is nu nog even keihard doorbikkelen!
Mijn man en ik slapen allebei 1 ochtend in het weekend uit tot 8.00, de ander zit dan al vanaf 6.00 beneden met de kids. Die ene ochtend is genieten! En op zondagmiddag gaat één van ons vaak ook nog even een uurtje liggen.

Mijn man neemt de kids wel eens een uurtje mee naar de speeltuin of de winkel zodat ik even een uurtje geen kinderen heb, heerlijk! Al is dat maar 1x per week, das echt even opladen.

Probeer samen met je man hierin een weg te vinden, verdeel taken en breng de oudste 1x per week een ochtendje naar de opvang of naar oma zodat jij tijd hebt voor de baby en je huishouden, de baby slaapt toch nog lekker veel nu 😉
Het duurt even voordat je hier een weg in gevonden hebt en de gebroken nachten maken het extra intens nu, ik weet het. Maar er komt een nacht dat ze ineens doorslapen allebei en dan voel je je als herboren!

En…je bent nog amper een week verder hè! T is nu allemaal nog zo intens, je bent amper de kraamweek uit. Geef het ook even de tijd! Er komt vanzelf meer ritme en rust in huis, echt.. verwacht dat niet binnen een week of maand!

Geef het de tijd, ik heb een zoon van 1,5 en onze tweede is bijna 8 weken oud. Na de kraamweek was het heus heftig maar het is schouders eronder en gaan. Ik heb misschien wel makkelijk praten want ik heb twee goede slapers en bijvoorbeeld geen refluxbaby. We zijn nu dus twee maanden verder en we hebben een goed ritme te pakken. Maar als de oudste slaapt op 19:00 is het huis wel redelijk ontploft 😂. Gelukkig komt mijn moeder helpen als mijn vriend een avonddienst heeft. Vraag dus om hulp! Gaat de oudste naar het KDV? Want die dagen kan ik echt een beetje bijtanken en de volle aandacht geven aan de kleinste. Op zondag gaat mijn vriend altijd wat leuks doen met de oudste en doordeweeks naar de speeltuin met de baby in de wandelwagen. 

Maak je niet te druk, je wordt er echt vanzelf handig in!

[Auteur]

Berichten