Hallo iedereen,

Momenteel 35+5 weken zwanger. Heb al sedert 34 weken last van voorweeen en regelmatige harde buiken. Heb vooral last van enorme rugtrekkingen en menstruatiegevoel in mijn onderbuik. Vorige week op controle geweest aan de CTG en je zag duidelijk om de 2 minuten een contractie. Tijdens het toucheren bleek ik 1 cm opening te hebben. Op de echo zag de gynaecoloog dat de baarmoederhals reeds 1 cm was ingekort maar nog steeds lang genoeg. Maar het is duidelijk aan het rommelen daarbinnen 🙂

Op 30 weken ook opgenomen in het ZH voor vroegtijdige weeen en ze hebben me dan weeenremmers moeten geven.

Ik ben benieuwd hoelang het kleintje nog van plan is te blijven zitten!

Wat is jullie bevallingsverhaal? Hoe begon het en aan hoeveel weken hadden jullie al last?

Groetjes Chelsy

Ik heb met 32+5 in het ziekenhuis gelegen wegens bloedverlies met contracties en verkorte baarmoederhals, dus aan de weeënremmers en longrijpers. Die weeën voelde ik overigens zelf niet, maar waren op de CTG niet te missen, heel duidelijk en regelmatig. Na enkele dagen in het ziekenhuis mocht ik toch weer naar huis en het heel rustig aan blijven doen om geen weeën op te wekken (in elk geval tot 37 weken). 
Uiteindelijk is mijn kleintje daarna nog blijven zitten tot met 40+3 de vliezen spontaan braken en met 40+4 is hij met een spoedkeizersnede gehaald.

Bij 35 weken. Ik had een zwangerschapsvergiftiging en terwijl ik op uitslagen van testjes lag te wachten had ik weer veel gerommel en krampjes. Niet erger dan menstruatie. Bleek 5 cm ontsluiting te hebben. Ik schrok van die mededeling en door de adrenaline viel alles compleet stil en heb ik nog een lekkere nacht thuis gehad. Volgende ochtend verloor ik mn slijmprop en ging het met een weeenstorm weer verder 😅

Ik had een verkorte baarmoederhals. Dus vanaf 17 weken al gerommel en af en toe weeenactiviteit. Veel rust werkte altijd goed. Ik mocht vanaf 17 weken geen fysiek inspannende dingen meer doen en vanaf 28 weken werkte ik in alle rust thuis. Met 35 weken was het niet meer te stoppen. Maar kleintje deed het goed en moest er toch uit ivm de vergiftiging.

Hier begon de bevalling met 40.1

Rond de 37 weken heel veel buikpijn gehad ’s nachts, zo erg dat ik het ook wel eens begon te timen maar toen nam het steeds weer af. Toen overleed mijn schoonvader en hield het gerommel ook abrubt op. 

Ik was enigzins teleurgesteld gaan slapen op de uitgerekende datum tot ik rond 01.00 wakker werd van een onrustig gevoel. Mijn vriend was nog aan het werk en ik merkte heel erg dat ik wilde dat hij naar huis kwam. Ben wel weer in slaap gevallen maar toen hij thuis kwam om 02.30 kon ik niet meer lekker liggen van de buikpijn. Naar beneden gegaan voor een kruik, kop thee en paracetamol. Om 08.00 naar het ziekenhuis gegaan en om 22.15 bevallen 🙂 

Ik had met 32 weken voornamelijk indalings weeën. Met 38/39 weken rommelde het allemaal al dus voorweeën. En met 39.6 savonds begonnen de weeën. Met exact 40 weken op de uitgerekende datum bevallen in 5.5u tijd. En 7min persweeën. Ik had veel persdrang tijdens bevalling vandaar de snelle bevalling.

Nu ben ik 30.6 weken. En afgelopen nacht enorme indalings weeën gehad tenminste ik denk dat het dat was. Uit ellende en pijn paracetamol genomen en een warme kruik tegen me buik aan geslapen. Gelukkig viel ik kort daarna wel in slaap.. Nu weinig last meer.. As vrijdag naar het zh. Want ik word medisch.. Dus hoe het allemaal verder loopt dit keer hoor ik vrijdag.

Vanaf 37 weken last van voorweeën. Paar keer Snachts gedacht dat het begonnen was met weeën om de 5 minuten. Helaas heeft het niet vanzelf doorgezet en ben ik met 41+1 ingeleid vanwege verminderd vruchtwater en groter kindje. M’n lichaam heeft me dus een aantal weken flink voor de gek gehouden!

Met 36+6 weken braken mijn vliezen. Werd voor mij dus meteen ritje ziekenhuis, niet erg want ik wilde daar sowieso bevallen.
Kreeg echter nog geen weeën, dus werd de volgende ochtend ingeleid. Dit op verzoek, wilde niet te lang wachten en risico lopen dat mijn kleine meid iets kon oplopen.
8 uur in de ochtend ingeleid, 2 cm ontsluiting.
11 uur nog maar 3 cm ontsluiting. Toen rugweeen gehad die ik niet kon opvangen.
12.30 uur ruggenprik, die begon te werken om 13.00 uur.
Om 14:00 uur weer controle, 9 cm ontsluiting!
Om 15:00 uur begon ik al aan te geven dat ik het gevoel had te moeten poepen, maar verloskundigen daar gaven aan dat het waarschijnlijk het indalen was dat ik voelde…15:30 uur wissel van dienst daar, toen nogmaals aangegeven dat ik voelde dat ik moest poepen.
Toen zeiden zij dat ik mocht proberen te persen. Dat ging prima, dus mocht beginnen met persen. Ondertussen was het 15:35.
En 14 minuten later (had nog ruggenprik verdoving dus voelde niet veel daar beneden) was onze dochter geboren.
Wel wat klein en licht (44.8 cm en 2474 gram) maar ze groeit nu volgens eigen curve en is hartstikke gezond.

[Auteur]

Berichten