Ik snap het wel. Een jaar lekker knus bij pappa en mamma in bed, en dan ineens wordt voor je besloten dat je eigen kamertje lekkerder is. Zou jij willen wisselen?
Het zal om die reden niet de eerste avond meteen goed gaan denk ik. 😅 Maar het kan vast. Ik zou denk ik veel uitleggen en een dag of 2 a 3 van tevoren aankondigen. Benadrukken wat voor eer het is, omdat hij al een grote jongen is. En misschien een paar keer de route naar jou lopen, laten zien hoe dicht bij het is. Deuren open laten. En dan doorzetten. Als ik dit bij mijn dochter zou doen, stel ik me veel gegil en gekrijs voor en strijd tot wij opgeven als het aan haar ligt. Dus vanuit mijn dochter gedacht, zal ik weer vooraf met slaaptraining moeten beginnen. Een stoel buiten de kamer kan helpen zodat je dichtbij bent en kan troosten. En dan als het beter gaat steeds iets verder weg. Of inderdaad een nachtje met matras erbij gaan liggen (al zou dat niet mijn eerste keuze zijn ivm dat weer moeten afbouwen). In ieder geval een lange adem hebben, waarbij ik een paar avonden/nachten heel veel in de weer ben. Want ik hou niet van alleen laten huilen, zeker niet als ze zou moeten wennen aan een nieuwe slaapomgeving. Maar ik zou dus wel in eigen bed/kamer blijven troosten en geruststellen tot ze slaapt, ook als ze veel huilt. Ik ben er dan bij. Misschien helpt een beloningsstickervel ook wel. Netjes gaan liggen? Sticker. Uiteindelijk lekker in slaap gevallen? Sticker. De ochtend gehaald? Sticker. Zoiets? Of een knuffel voor dappere dreumessen om bij hem te blijven?