Hallo,

Een vader met zorgen hier. 

Wij wonen sinds afgelopen december in een rijtjeshuis. Wij hebben twee zoons van 3 en 4. NU zijn wij (nadat we het huis al gekocht hadden) door vrijwel alle buren gewaarschuwd voor de klagende buurman. 

We hebben er een half jaar gewoond en nooit iets gehoord. Totdat de buurvrouw gister half overspannen voor de deur stond. Ze hebben gigantische overlast van ons. Ze worden helemaal gek van de kinderen die ze de hele dag horen. Het begint al als de kinderen ons in de ochtend roepen als ze wakker zijn. Tja, vervelend als je kinderen elke dag om 7 uur wakker worden. Ook vinden ze het heel vervelend dat wij de tuin kindvriendelijk hebben gemaakt en er een (klein) zwembadje hebben neergezet. ‘Die kinderen zijn alleen maar aan het gillen, daar is het openbare zwembad voor’, zei de buurvrouw. ‘Wij kunnen niet tegen het geluid van kinderen, dus sinds jullie kinderen hier wonen en naar buiten gaan kunnen wij niet meer naar buiten of zelfs de deur open hebben’.

Nu komt het probleem. Ik trek mij altijd alles persoonlijk aan en wil de laatste zijn die overlast veroorzaakt. Maar ja, mijn kinderen praten vaak vrij luid en hebben hele hoge schelle stemmetjes (had ik ook). Kortom, ik kan mij voorstellen dat ze mijn kinderen in de tuin horen. Wij hebben een tegelvloer en het galmt inderdaad een beetje bij ons in huis. Daarnaast zijn ze met 3 en 4 erg hun positie aan het ontdekken en wordt er inderdaad wel eens gehuild/ruzie gemaakt om speelgoed. 

Ik ben bij ze langs geweest en aangeboden om een kopje koffie te komen drinken om dit te bespreken. Kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. Hier was de buurman niet van gediend. Hij zei: ‘als jij niet weet dat je overlast veroorzaakt mankeert er iets aan jullie’. Hij noemt ons ‘geen normaal huishouden’, maar toen hij over ‘ik ben zo en zo opgevoed’ begon, was ik klaar (hij is in de 70).

Hij zei: ‘wij hebben er niet voor gekozen dat jullie hier kwamen wonen, maar we willen geen last. De vroegere buren hadden 30 jaar geleden kleine kinderen, waar we last van hadden, de andere buren hebben kinderen waar we last van hadden, dus we gaan dit niet bij jullie nog een keer meemaken.’ 

Toegegeven je hoort de buren nooit, echt helemaal niet. DIt komt omdat ze naar eigen zeggen alles er aan gedaan hebben om niet te horen te zijn, zoals vloerbedekking. Zijn theorie: ‘ jij hoort ons niet, dus wij willen jullie niet horen. Mocht ik die kinderen wel blijven horen, dan zal ik er persoonlijk voor zorgen dat jullie hier nooit prettig zullen wonen’. 

Gevolg is nu in ieder geval dat ik op mijn tenen leef en er heel veel stress van heb. Ik word in paniek wakker, hopende dat mijn kinderen mij niet wakker hoeven te schreeuwen. Bij de eerste kik, schiet ik uit mijn bed, er heen waardoor ik ze zelf per ongeluk wakker maak, omdat ze nog bleken te slapen. Elke vrolijke uitspatting van mijn kind wordt nu door mij afgekapt met een sneer. Ik ben bang dat ik kapot ga van de stress en mijn kinderen afgevlakt worden en denken dat ze geen plezier mogen hebben. Ik hoor ze nu tijdens het spelen elkaar al corrigeren: ‘nee je mag niet hard lachen van papa’. 

Iemand tips hoe ik hier mee om moet gaan? 

Jeetje wat heftig. Kunnen zij niet beter naar een bejaarde wijk gaan?  Of een hutje op de hei.

Kinderen maken nou eenmaal geluid. Het is jullie achter tuin en een tuin kun je niet geluids dicht maken. 

In huis zou je kunnen kiezen om t te isoleren, andere vloer. Dingen aan de muur en gordijnen. Om t geluid te dempen. Maar ik vind t nogal wat om een andere vloer te laten leggen voor de buren. Lastige zaak. 

Jammer dat ze niet open staan voor een gesprek. Maar om nu heel je gezins leven te laten beïnvloeden door de buren vind ik ook een ding. Kun je niet een expert inschakelen? 

We hebben het hele huis verbouwd en van casco alles opnieuw laten opbouwen en aanleggen enzo. Dus ik ga nu een half jaar later zekekr niet weer dat geld uitgeven en ik ga ZEKER geen vloerbedekking nemen. Boven hebben wij laminaat en de duurtste ondervloer genomen om geluid te beperken. 

Aan de andere kant hebben zij hun hele slaapkamer uitgebroken, waardoor deze aan alle kamers grenst. 

Mijn vrouw zegt: ik wil rekening houden, maar wel in het normale. Maar als we vragen: waar hebben jullie specifiek last van, dan krijgen we als antwoord ‘alles’! Jullie praten, lopen en manier van leven. 

 

Voor de duidelijkheid onze week ziet er zo uit

maandag en dinsdag gaan wij om 7 uur de deur uit en zijn we 6 uur terug

woensdag zijn beide kinderen in de middag thuis

donderdag en vrijdag zit de oudste tot half 4 op school en zit de kleine alleen thuis te spelen  

zaterdag en zondag zijn wij heel vaak de hort op en wij hebben niet vaak visite of kinderen spelen  

mijn kids liggen altijd tussen 7 en half 8 in bed 

En ik hoor van andere mensen altijd: wat kunnen jullie jongens toch heerlijk spelen  

 

En ze moeten voor 9 uur zachter praten, boven fluisteren en niet voor 10 uur de tuin in. 

 

Meer kan je niet doen toch als je zelf ook een leven wil hebben? 

Jeetje, wat vervelend. In princiepe zijn hun het probleem denk ik. Er zijn wettelijke regels dat je na half 10 niet meer mag boren ed maar dat je voor 10u je eigen tuin niet in mag is kolder. Is een wijkagent misschien een idee? Om daar mee te praten? Hebben de mensen aan de andere kant ook buren met kids? Misschien daarmee in contact komen en dit bespreken?Ik ben van mening dat als je in een kinderrijke buurt woont dat je dit soort dingen hebt. Maar hun mogen jullie woongenot niet verzieken… Succes

Ik vind hun houding erg bijzonder. Wel klagen maar niet aan willen geven wat specifiek zo veel hinder geeft of met jullie in gesprek gaan. Dan lijkt het net alsof het gewoon zeuren is om het zeuren. Wat het waarschijnlijk deels ook is, want wat moet je anders met al je tijd. 

Misschien een idee om eens bij de buren te informeren en daar wat meer in te investeren? Als iedereen er net als jullie over denkt sta je al een stuk sterker dan dat straks iedereen achter je buren staan.

In een rijtjeshuis hoor je elkaar nou eenmaal. Get over it. Als je nou snachts harde muziek gaat maken of schreeuwende ruzie hebt, mag je klagen. Maar overdag, kom op. Je kunt zo toch geen rekening houden met ze?

Verder eigenlijk niet veel tips. Sterkte en hopelijk binden ze een beetje in.. 

De eerste dag dat we de sleutel hadden zijn er 3 verschillende buren naar ons toegekomen om te waarschuwen dat we niks van de buurman aan moeten trekken. 

De buren er naast hebben ook kinderen en zei zeggen dat hij op het laatst dagelijks voor de deur stond. Zo mochten ze niet met een bal in de tuin stuiteren etc..

ik zal eens met hun praten hoe zij er mee om gaan en zelf proberen mij niet altijd maar in te schikken en iedereen het naar zijn zin willen maken ten koste van mijn gezin 

Jemig wat ontzettend frustrerend zulke buren, ik heb naast mij ook een gezin wonen met een rij luidruchtig kindje maar dat accepteer je toch…?! Kom op het zijn kinderen.. 

ik zou absoluut niet mijn levensstijl aanpassen naar hun, het komt op mij over dat wat je ook zal doen ze het toch niet goed genoeg vinden.

zoals het klinkt leven jullie normaal en hebben geen extreem overlast, als zij daar problemen mee hebben moeten ze daar maar mee leren dealen of anders zelf maar een alleenstaandhuis regelen.. zou ik er in staan.. 

als je in een rijtjeswoning woont kan je natuurlijk niet verwachten niks te horen van de buren..

veel succes! 

[Auteur]

Berichten