Herkenbaar. Mijne is een maand te vroeg gekomen. Maar ik had een complicatie waarmee ik al vanaf 17 weken wist dat er een aannemelijke kans op vroeggeboorte was. Ik moest absolute rust houden. En 2 keer eerder heb ik weeen gehad. De verloskundige zei net dat we de veilige periode bereikt hadden, en daar kwam ze. Ik had op het eind ook nog eens een zwangerschapsvergiftiging.
Ik voelde me voortdurend geobsedeerd met mijn lijf, de klachtjes, hoe ik daaraan kon voelen of het nog wel goed ging, of ze nog leefde. Veel angst en spanning dus.
Maar tegelijk ook heel trots op mijn mooie lijf, die giga buik en borsten, zo in love met de baby in mijn buik. En ja misselijk, olifantenvoeten, nesteldrang, slapeloosheid, zwaar/puf/steun/hijg/auw op t laatst. Zeker toen ze ingedaald was 😂
