pff ja, ik heb maar een beetje geaccepteerd dat het gebrek aan me-time er een beetje bij hoort. Ik vind het vaak ook moeilijk om om te schakelen van druk en stress en zorg naar rustig zitten en ervan genieten. Tegen de tijd dat ik de ontspanning voel is ze er weer.
Maargoed, dit probeer ik altijd:
– slaapjes zijn heilig. Ik baal dat we over gaan naar 1 keer slapen. Op mijn vrije dagen zorg ik dat ik huishouden combineer met de kleine, die vindt het sowieso leuk om een beetje mee te hobbelen op mijn sleeptouw. En als ze dan slaapt kijk ik een serie of lees ik een boek. Of zit ik eindeloos op mijn telefoon te browsen en de nodige dingen te bestellen, wat niet echt ontspanning is, maar dan lukt het dus niet.
– heel soms zijn er van die middagen dat ze gewoon lekker in haar vel zit en even heel lief naast me op de bank speelt met haar blokjes. En dan klimt ze wel een paar keer op en van de bank, gooit haar blokjes achter de bank en gaat ze halen enzo. Maar ze is dan redelijk zelfstandig bezig, en dan probeer ik een boekje te lezen en thee te drinken met een schuin oog op haar. Daarna gaan we samen weer wat leuks doen of eten ofzo.
– ik hou de avonden ook zoveel mogelijk vrij. Ik wil na bedtijd best nog even de vaatwasser doen en even gauw stofzuigen ofzo, maar daarna zit ik in mijn pyjama voor de TV ofzo. Ik onderneem in de avond nog bar weinig. We hebben een vroege vogel die ook nog regelmatig in de nacht wakker wordt. Dus ik ben moe. Soms val ik op de bank al in slaap, en dat vind ik dan wel jammer van mijn avond, maar wel goed voor me.
– als man thuis is dan gaat hij wel eens met haar naar de speeltuin, of een dagje naar familie, of hij blijft thuis als ik even lekker naar een vriendin ga. Daar haal ik soms ook wel wat uurtjes uit dat ik even zonder kind ben. Vaak is het dan vriendinnen, lezen of tv kijken, of extra slapen, ook. Andersom doe ik dit ook. Met dochter weg zodat man even bij kan komen. Die gaat vaak gamen of klussen.