Ons zoontje is 11/4 1 geworden, we beginnen langzaam te denken aan een tweede. Hoeveel tijd zit er tussen jullie kindjes? Vanwaar de keuze (als er een keuze was)? En hoe bevalt het?

Hoi! Hier nu 20 weken zwanger van de 2e. Als zij geboren wordt, is mijn oudste dochter 3 jaar en 9 maanden. Ik heb (voor zover je iets te kiezen hebt he, je weet nooit) bewust voor zo’n 3 jaar tussen de kinderen gekozen. Dwz, ik wilde in elk geval niet eerder. Hiervoor waren 2 redenen: Ik ben niet goed in zwanger zijn en had het mentaal echt nodig om er weer moed voor te krijgen, en het past heel erg bij mijn man en mij om onze oudste mee te kunnen nemen in het proces. We vinden het nu dus ook erg fijn dat ze zo goed snapt dat ze een zusje krijgt en dat ze voorzichtiger moet zijn met mama’s buik etc.

Verder denk ik vooral dat je er lekker voor moet gaan als het weer begint te kriebelen. Je weet tenslotte nooit wanneer en of het weer raak is, het moet je maar gegeven zijn! 🙂

liefs

Hoi!

Tussen de eerste en tweede zit 18 maanden en nu zwanger van een derde. Die zou dan 2 jaar schelen met de jongste. Zwaar? Zeker. Vermoeiend? Zeker. Rozengeur en maneschijn? Nope. Genieten, beginnend samenspelen, zussenliefde en samen opgroeien? Een dikke yes!

Liefs

Toen onze dochter 1 was geworden, zijn we er weer voor gegaan. Ik was meteen zwanger en de kindjes schelen dus 21mnd.

Ik had helaas weer geen fijne zwangerschap en daarnaast nog galstenen incl. Aanvallen door de zwangerschap.

Omdat onze dochter nog zo klein was, heeft ze die periode gelukkig niet bewust meegemaakt.

Ze was meteen heel lief voor haar broertje. Nu zijn we ruim 1jr verder en ze zijn zo leuk samen! Ze hebben nu ook nog dezelfde interesses en samen spelen gaat heel goed. 

En indd, zoals gebruiker zegt, het is zwaar 2 kids onder de 2jr, maar als je dat 1e jaar door bent dan wordt het al zoveel makkelijker, tenminste zo ervaren wij dat. 

Hier nu 25 weken zwanger van de 2e.
Mijn oudste dochter zal +/- 4 jaar en 1 maand zijn als onze 2e dochter geboren wordt.
Hele bewuste keuze geweest om wat langer te wachten.
– We wilden haar graag kunnen meenemen in het grote zus worden
– We vonden het prettig als de oudste zindelijk was.
– Ook vinden we het heel fijn dat de oudste straks naar school gaat, zodat we ook veel tijd hebben voor de baby + eventueel ’s middags nog even kunnen liggen.
– We moesten verhuizen naar een grotere woning, vlak daarna kwam de onzekerheid van corona. Waardoor we ook nog even gewacht hebben.
– Mijn vorige zwangerschap was pittig / zwaar en deze ook weer. Ik had dit niet gekunt als ik nog een dreumes / jonge peuter had rondlopen.

Hier tussen de 1e en de 2e 2 jaar en 3 maanden. De 2e was een huilbaby, dus het begin was wel even zwaar. Maar al was de oudste 4 geweest dan had ik het ook zwaar gevonden. Gewoon omdat dat eindeloze huilen zo slopend is. Je voelt je te kort schieten als moeder…. Maar ik moet zeggen, ze spelen heerlijk samen als broertjes! Tuurlijk is er weleens wat, maar de meeste tijd spelen ze samen. Missen elkaar als er 1 niet is.

En toen was ik onverwacht zwanger van de 3e. Toen de 3e geboren was was de oudste 5 en de middelste 2,5 jaar. De jongens zijn ontzettend blij met hun zusje. Ik moet zeggen dat ik toch wel blij ben met telkens ongeveer 2,5 jaar ertussen. Ze kunnen prima samen spelen. Maar wel zoveel leeftijdsverschil dat je zelf even bij kan komen, en dat als je het zou willen de oudste op de peuterspeelzaal kan doen. En de oudste wil erg graag helpen met het zorgen voor zijn zusje. Ik geniet nu erg van mijn gezin van 3🥰

Ik was na 10 maanden weer zwanger van de 2e  dus hier zitten tussen de jongens 1.5 jaar leeftijd verschil.

Nu zijn wij bezig voor de 3e en de oudste is 3.5 en de kleinste net 2 dus daar zal een iets groter leeftijd verschil tussenzitten.

Er zit straks 27,5 maanden tussen onze kindjes (als de tweede op tijd komt, nu bijna 33 weken zwanger), maar dat was niet echt een keuze. Ik heb een miskraam gehad van een kindje dat 16,5 maanden jonger zou zijn geweest dan zijn/haar grote broer, maar ook dat was geen keuze want die zwangerschap kwam ongepland (gescheurd condoom en ivm borstvoeding bewust geen morning afterpil omdat ik toch nog niet gemenstrueerd had) en nadat ik van die miskraam hersteld was duurde het even voor het weer lukte. We wilden eigenlijk 9 maanden na de bevalling van ons zoontje gaan proberen zwanger te worden en mikken op ongeveer 18-24 maanden leeftijdsverschil (geen idee waarom ik dacht dat het binnen een half jaar zou lukken), maar dat is dus niet echt gelukt.

Het zwanger zijn valt me nu wel veel zwaarder dan bij de eerste, omdat je met een dreumes/peuter toch voortdurend vanalles moet tillen, veel vaker op de grond zit (en dus weer overeind moet komen met je dikke buik) en niet zo vaak dutjes kan doen als toen ik zwanger was van de eerste. En je kan nog zo kotsmisselijk worden van de geur van een vieze luier (ik wist niet eens dat plasluiers zo konden stinken, voorheen dacht ik dat dat toch echt alleen de poepluiers waren, al vind ik die nog steeds erger ruiken), je zal je kindje toch echt moeten verschonen, maar dat wordt niet leuker (of makkelijker) met een teiltje erbij op de commode… 
Volgens mijn bekkenfysiotherapeut is de kans ook groter dat je bij een volgende zwangerschap sneller last krijgt van je bekken als je niet volledig hersteld bent na de vorige zwangerschap, (zelfs als je toen geen bekkenklachten had krijgen ze kennelijk toch een flinke klap te verduren). Ik was dat kennelijk na ruim anderhalf jaar nog niet, waarbij de zwangerschap tussendoor en het borstvoeding geven (kleine 20 maanden gedaan) niet bij geholpen hebben.

Soms twijfel ik of we niet beter iets langer hadden kunnen wachten met opnieuw zwanger worden, zodat ons zoontje iets zelfstandiger zou zijn tijdens een nieuwe zwangerschap, maar tegelijkertijd was een heel deel waarschijnlijk ook makkelijker toen hij jonger was en nog niet in de peuterpuberteit zat bijvoorbeeld. Maar een deel van wat deze zwangerschap zwaarder maakt voor mij ligt ook aan andere dingen dan het leeftijdsverschil zoals het ziekbed en overlijden van twee familieleden deze keer, en de verhuizing (tussen de zwangerschappen in) naar een huis met meerdere verdiepingen – toch een extra uitdaging met bekkenpijn – en meer reistijd naar bestemmingen waar we vaker heengaan, van de supermarkt tot onze familie etc en corona heeft ook zo z’n impact gehad (sluiting kinderopvang, quarantaines en het daardoor steeds in het water vallen van momenten dat famlie en vrienden ons zouden helpen (zelfs een dagje naar opa en oma zodat ik gewoon ’s middags een dutje gaan doen beschouw ik hierbij als hulp)). 

Maargoed, wie weet heb jij helemaal geen kwaaltjes in de zwangerschap of heb je meer vrienden/familie in de directe omgeving wonen die je af en toe kunnen helpen. 

Hoe het straks na de geboorte is weet ik nog niet, maar het lijkt me wel fijn dat onze kindjes straks een beetje in dezelfde fase zitten, al sluit ik niet uit dat we misschien ook nog voor een derde willen gaan.

Elk leeftijdsverschil heeft z’n voor en nadelen denk ik, er is sowieso geen goed of fout en je hebt natuurlijk ook een beetje geluk nodig om überhaupt een broertje of zusje te mogen krijgen voor je kindje, om nog maar te zwijgen van de timing daarvan. 

Bij ons zit er ruim 7 jaar straks tussen. Bewuste keuze.
Omdat ik de eerste keer zwanger zijn het heel pittig had. En de bevalling toen best snel ging het hierdoor best als heftig heb ervaren. Ik het heel lang niet een goed plekje kunnen geven. Hierdoor was mijn antwoord op komt er nog een tweede kindje altijd heel hard nee.
Onze zoon was ook tot 6 jaar een ontzettend slechte slaper was. Elke nacht wel 5x wakker. En dit gaat nu sinds ruim een half jaar heel goed.
En begin dit jaar begon het bij mij toch wel weer te kriebelen. Mijn man wilde het wel al wat eerder. Maar accepteerde mijn gevoel hierover.
Zaterdag had mijn eerste positieve test in handen. En ik vind het weer ontzettend spannend maar erg leuk!
En nu kan onze zoon, mocht alles goed gaan, wel erg leuk met alles “helpen” en het goed meekrijgen.

[Auteur]

Berichten