Er zit straks 27,5 maanden tussen onze kindjes (als de tweede op tijd komt, nu bijna 33 weken zwanger), maar dat was niet echt een keuze. Ik heb een miskraam gehad van een kindje dat 16,5 maanden jonger zou zijn geweest dan zijn/haar grote broer, maar ook dat was geen keuze want die zwangerschap kwam ongepland (gescheurd condoom en ivm borstvoeding bewust geen morning afterpil omdat ik toch nog niet gemenstrueerd had) en nadat ik van die miskraam hersteld was duurde het even voor het weer lukte. We wilden eigenlijk 9 maanden na de bevalling van ons zoontje gaan proberen zwanger te worden en mikken op ongeveer 18-24 maanden leeftijdsverschil (geen idee waarom ik dacht dat het binnen een half jaar zou lukken), maar dat is dus niet echt gelukt.
Het zwanger zijn valt me nu wel veel zwaarder dan bij de eerste, omdat je met een dreumes/peuter toch voortdurend vanalles moet tillen, veel vaker op de grond zit (en dus weer overeind moet komen met je dikke buik) en niet zo vaak dutjes kan doen als toen ik zwanger was van de eerste. En je kan nog zo kotsmisselijk worden van de geur van een vieze luier (ik wist niet eens dat plasluiers zo konden stinken, voorheen dacht ik dat dat toch echt alleen de poepluiers waren, al vind ik die nog steeds erger ruiken), je zal je kindje toch echt moeten verschonen, maar dat wordt niet leuker (of makkelijker) met een teiltje erbij op de commode…
Volgens mijn bekkenfysiotherapeut is de kans ook groter dat je bij een volgende zwangerschap sneller last krijgt van je bekken als je niet volledig hersteld bent na de vorige zwangerschap, (zelfs als je toen geen bekkenklachten had krijgen ze kennelijk toch een flinke klap te verduren). Ik was dat kennelijk na ruim anderhalf jaar nog niet, waarbij de zwangerschap tussendoor en het borstvoeding geven (kleine 20 maanden gedaan) niet bij geholpen hebben.
Soms twijfel ik of we niet beter iets langer hadden kunnen wachten met opnieuw zwanger worden, zodat ons zoontje iets zelfstandiger zou zijn tijdens een nieuwe zwangerschap, maar tegelijkertijd was een heel deel waarschijnlijk ook makkelijker toen hij jonger was en nog niet in de peuterpuberteit zat bijvoorbeeld. Maar een deel van wat deze zwangerschap zwaarder maakt voor mij ligt ook aan andere dingen dan het leeftijdsverschil zoals het ziekbed en overlijden van twee familieleden deze keer, en de verhuizing (tussen de zwangerschappen in) naar een huis met meerdere verdiepingen – toch een extra uitdaging met bekkenpijn – en meer reistijd naar bestemmingen waar we vaker heengaan, van de supermarkt tot onze familie etc en corona heeft ook zo z’n impact gehad (sluiting kinderopvang, quarantaines en het daardoor steeds in het water vallen van momenten dat famlie en vrienden ons zouden helpen (zelfs een dagje naar opa en oma zodat ik gewoon ’s middags een dutje gaan doen beschouw ik hierbij als hulp)).
Maargoed, wie weet heb jij helemaal geen kwaaltjes in de zwangerschap of heb je meer vrienden/familie in de directe omgeving wonen die je af en toe kunnen helpen.
Hoe het straks na de geboorte is weet ik nog niet, maar het lijkt me wel fijn dat onze kindjes straks een beetje in dezelfde fase zitten, al sluit ik niet uit dat we misschien ook nog voor een derde willen gaan.
Elk leeftijdsverschil heeft z’n voor en nadelen denk ik, er is sowieso geen goed of fout en je hebt natuurlijk ook een beetje geluk nodig om überhaupt een broertje of zusje te mogen krijgen voor je kindje, om nog maar te zwijgen van de timing daarvan.