Katten hebben nogal eens de neiging om bij de baby te gaan liggen, want dat is lekker warm. Dit kan wel gevaarlijk zijn en mocht bij ons ook niet. Kleine sliep bij ons op de kamer en de katten dus niet. Ook op de babykamer mochten ze niet komen. De box hebben we tijdens de zwangerschap neergezet met ballonnen erin. Ze zijn er wel geteld één keer in gesprongen. Toen de kleine er was, wilde de ene kat graag op schoot. Dus baby tegen m’n borst en de kat op m’n benen. Dat ging prima 😊 Ze mochten bij de baby kijken en snuffelen, maar toonden weinig interesse.
De hond hebben we vanaf het begin er wel bij betrokken, om hem voor te bereiden. Vast snuffelen aan de spullen en kijken op het kamertje. Hond is op leeftijd, vriendelijk en kindjes gewend. Toen de kleine eenmaal over de vloer ging tijgeren, ben ik de hond meer op de bank gaan leggen. Daar kon de kleine er niet bij en had de hond rust. Ik hou van de hond en weet dat ie nooit iets zal doen, maar ik vertrouw hem nooit voor 100%. Ik weet dat de kleine hem aan z’n staart kan trekken of per ongeluk pijn kan doen. Dan kan de hond schrikken en zomaar hap doen. Dan is er maar één schuldig aan de situatie en dat ben ik. Dus hond en baby worden altijd in de gaten gehouden. Als je het goed begeleid gaat het prima, maar een hond moet wel z’n plek weten. Dan groeit de kleine op met een trouwe viervoeter 😊