Hallo allemaal,
Ik ben nu 20 weken zwanger en door ’n hoop nare gebeurtenissen en omstandigheden die op korte termijn bij elkaar kwamen(en bij blijven komen) ervaar ik op dagelijkse basis zeer extreme stress. Zo erg dat ik er letterlijk ziek van ben, niet van slaap en de dagen niet meer volhoud. Ik vind het verschrikkelijk omdat ik weet hoeveel effect het heeft op de kleine maar helaas is er bij spanning en piekeren geen knop die je alleen maar hoeft om te zetten. Nu zoek ik naar helpende tips om hier toch mee om te gaan. Ik overweeg lorazepam te gaan gebruiken maar wil eerst kijken of er natuurlijkere manieren zijn die kunnen helpen. De standaard adviezen zoals meer bewegen, mediteren, yoga, mindfulness etc Ken ik allemaal en werken niet voor mij. Hopelijk heeft iemand hier toch een goede tip of advies! Misschien wat anders dan gebruikelijk? Ik wil alles verder proberen.
Groetjes!

Ik zou de huisarts even bellen, mogelijk kan je met spoed terecht bij een psycholoog. Praten over zorgen kan miss ook al wat wegnemen. Stress, zeker langere tijd, wordt volgens mij gelinkt aan een laag geboortegewicht enzo, dus moet je wel echt aanpakken. Je verloskundige kan je mogelijk ook verwijzen, dat weet ik niet.. sterkte!

Hè wat vervelend voor je. 

Ontspanning werkt voor iedereen anders, dus het is zelf uitvogelen wat je prettig vindt om te doen, en dat meer doen (in bad liggen, een boek lezen, muziek luisteren, sporten, tuinieren, iets nieuws leren…)

Het enige wat ik me kan bedenken buiten de standaard manieren om te ontspannen is je regelmatig (professioneel) laten masseren, maar dat is nu lastig door corona. 

Het belangrijkste is dat je goed voor jezelf blijft zorgen, gezond eten en genoeg drinken, want dat soort dingen schieten er ook bij in als je gestrest bent. Ik zou zsm iets aan de slaapproblemen doen samen met je huisarts.

Succes!

Helaas ken ik het. Toen ik zwanger was heb ik de gehele zwangerschap ook stress gehad. Ook daarna nog. Ik heb geprobeerd veel te wandelen en fietsen zo lang dat kon. Heb verder geen medicijnen genomen tijdens de zwangerschap. Kon goed met mijn man er over praten. Maar achteraf had ik tijdens de zwangerschap de hulp van de huisarts moeten raadplegen denk dat dat beter was geweest. Na de zwangerschap wel gedaan en professionele hulp gehad. Wat me geholpen heeft.
Mijn advies raadpleeg je huisarts. Kan echt geen kwaad.
Heel veel sterkte.

Helaas is er geen short cut. Dat lijkt met medicatie zo, maar die pillen zijn ook geen kattenpies hoor. En die doen enkel aan symptoombestrijding. Je zult hard moeten werken om met je stress te leren omgaan. 

Heel vervelend dat je je zo voelt en dat je op korte termijn even niks aan je omstandigheden kunt doen. Dat lijkt me, zeker gezien de zwangerschap, erg benauwend.

Ik heb zelf een angststoornis en heb tot 2 jaar terug een periode (1,5 jr) mezelf daarin verloren. Het is niet hetzelfde. Maar ik weet wat piekergedachten met je doen, en dat stress je ook fysiek ziek kan maken. En dus ook hoe moeilijk het is om piekergedachten om te buigen. Zelf heb ik veel gehad aan een ademtherapeut. De basis kun je natuurlijk zo uit youtube filmpjes halen. Maar ik had er echt baat bij dat iemand samen de oefeningen met me deed, en tips gaf van hoe ik dat in de hevigste momenten zelf toe kon passen. Het voelde voor mij ook heel wat tastbaarder dan yoga of mindfullness. Dit is gewoon zelf controle terug nemen over de lichamelijke reactie die je voelt bij stress. Je ademhaling rustiger maken, hartslag volgt, adrenaline zakt. Je voelt je lichaam kalmeren. 

Daarnaast heb ik veel gepraat, in eerste instantie met een praktijkondersteuner, en later met een psycholoog. Zo werd ik bewust van denkpatronen en waar de gedachten ontsporen richting paniek. Waardoor ik er eerder bij was als ik niet productieve piekergedachten kreeg. Maar ook hier was het wel zo dat je het geleerde zelf in moet zetten. Elke week even praten kan wel je hart een beetje luchten, en ik vond het ook wel fijn hoe een psycholoog je steeds vertelt hoe goed je het wel doet, de kleine stapjes belichten. Maar enkel praten doet weinig met hoe je met stress omgaat. 

Ik adviseer je dus ook om met de huisarts te gaan praten. Je bent al heel goed bezig door te zien dat het een probleem is, en dat je er wat aan wilt doen voor je kleine. Een heel belangrijke stap. 

Oh en veel afleiding in de vorm van bezig zijn heeft me ook geholpen. Ik was op een punt dat ik niet open stond voor dingen die ik normaal leuk vond. Maar ik ben gewoon mijn hersens bezig gaan houden met dingen die niet piekeren waren. Sudokus maken, boodschappen doen, samen met iemand wandelen en praten, grote puzzel maken. Dat soort dingen. Als ik maar geen tijd had om te piekeren.

Ik zou je echt op het hart willen drukken de huisarts te bellen als je je zo voelt!
Veel sterkte!

Ik was tijdens de zwangerschap van mijn tweede ook behoorlijk gestresst door meerdere gebeurtenissen (o.a. relatiecrisis) die elkaar opvolgden en verergerden. Nu is de kleine 8 maanden en ik ervaar nog steeds veel stress, maar kan er door de huidige situatie met corona ook weinig mee. Voor mij hielp het te gaan wandelen, te douchen (en dan visualiseren dat je de stress van je af laat glijden, zo het putje in) en te haken. Dat hielp bij mij wel redelijk. En een uur voor het slapengaan de telefoon weg werkte voor het slapen wel goed. Maar dat zijn allemaal redelijk makkelijke manieren, als het bij jou echt zo heftig is als je schrijft dan is een praktijkondersteuner van de huisarts misschien wel een goede optie om mee te praten. Die medicijnen zou ik echt niet aanraden tijdens je zwangerschap. Veel sterkte 💗

Mijn zoon was overigens ruim 4,5 kilo, dus de maatregelen die ik heb genomen werkten voor mij goed, denk ik.

Geen ervaring mee maar wat fijn is zo’n forum:) Jullie reacties even goed doorgenomen, bedankt hiervoor!
Ik heb van de huisarts een doorverwijzing gekregen(wel 20 weken wachttijd en dat is zo minimaal mogelijk). In de tussentijd probeer ik overdag te slapen als dat in de nacht door het piekeren niet lukt en toch veel bezig te zijn en te zorgen dat ik goed blijf eten en drinken. Hopelijk zijn die weken dan eerder voorbij en ben ik in het 3e trimester meer gefocust op de kleine. 🙂

[Auteur]

Berichten