Helaas is er geen short cut. Dat lijkt met medicatie zo, maar die pillen zijn ook geen kattenpies hoor. En die doen enkel aan symptoombestrijding. Je zult hard moeten werken om met je stress te leren omgaan.
Heel vervelend dat je je zo voelt en dat je op korte termijn even niks aan je omstandigheden kunt doen. Dat lijkt me, zeker gezien de zwangerschap, erg benauwend.
Ik heb zelf een angststoornis en heb tot 2 jaar terug een periode (1,5 jr) mezelf daarin verloren. Het is niet hetzelfde. Maar ik weet wat piekergedachten met je doen, en dat stress je ook fysiek ziek kan maken. En dus ook hoe moeilijk het is om piekergedachten om te buigen. Zelf heb ik veel gehad aan een ademtherapeut. De basis kun je natuurlijk zo uit youtube filmpjes halen. Maar ik had er echt baat bij dat iemand samen de oefeningen met me deed, en tips gaf van hoe ik dat in de hevigste momenten zelf toe kon passen. Het voelde voor mij ook heel wat tastbaarder dan yoga of mindfullness. Dit is gewoon zelf controle terug nemen over de lichamelijke reactie die je voelt bij stress. Je ademhaling rustiger maken, hartslag volgt, adrenaline zakt. Je voelt je lichaam kalmeren.
Daarnaast heb ik veel gepraat, in eerste instantie met een praktijkondersteuner, en later met een psycholoog. Zo werd ik bewust van denkpatronen en waar de gedachten ontsporen richting paniek. Waardoor ik er eerder bij was als ik niet productieve piekergedachten kreeg. Maar ook hier was het wel zo dat je het geleerde zelf in moet zetten. Elke week even praten kan wel je hart een beetje luchten, en ik vond het ook wel fijn hoe een psycholoog je steeds vertelt hoe goed je het wel doet, de kleine stapjes belichten. Maar enkel praten doet weinig met hoe je met stress omgaat.
Ik adviseer je dus ook om met de huisarts te gaan praten. Je bent al heel goed bezig door te zien dat het een probleem is, en dat je er wat aan wilt doen voor je kleine. Een heel belangrijke stap.
