Ik heb er ook last van gehad in het begin. Vooral het contrast met het altijd zo goed en makkelijk slapen was echt ontzettend zuur. Mijn probleem zat vooral bij het inslapen, dus ik kon een eeuwigheid wakker liggen en dan niet weten (ja echt, ik had geen idee hoe dat moest) hoe ik in slaap viel en daar dan vervolgens nog langer wakker door blijven. En ook inderdaad vaak wakker ’s nachts met daarna dan dus wederom het inslaap probleem.
Weet niet of jij het ook vooral hebt met inslapen, maar dit is wat mij hielp: een soort ‘ritueel’ hebben voor ik ging slapen. Dus redelijk vroeg in bed gaan liggen, als ik beetje moe was al, en nog even een boekje lezen of serie kijken terwijl ik daar lag (serie kijken dan wel met zo’n roodachtige kleur op m’n scherm zodat je kunt slapen). Uiteindelijk werd ik dan moe en dan probeerde ik gelijk echt het licht uit te doen en te slapen. Dat werkte wel, daardoor sliep ik in ieder geval iets langer. Het was toen wel winter (dus eerder donker) dus misschien is het nu wel lastiger..
In ieder geval, bij mij ging het over richting de 20 weken! En nu is slapen ook niet altijd geweldig maar dat komt meer door de onwendbaarheid met zo’n buik.