Hoi allemaal,

Ik hoop op ervaringen/tips bij mijn probleem.

Achtergrond: ons kindje is prematuur en heeft 7 weken in het ziekenhuis gelegen. Ze is nu bijna 3 maanden oud, uitgaande van de uitgerekende datum is ze nu bijna 1.5 maand oud. Zo lang is ze ook thuis.

Sinds ze thuis is, slaap ik slecht. Mijn partner en ik hebben ‘shifts’, zij doet de vroege nacht tot ongeveer 3 uur, en ik de late nacht/ochtend. In de shift van mijn partner slaap ik meestal oke, en pak ik 4/5 uur slaap mee. Maar in mijn shift, slaap ik zeer slecht. Ik loop tegen het volgende aan:
– Ze komt vaak om voeding rond 4 uur ’s nachts. Meestal slaap ik tussen 3 en 4 dan ook weinig omdat ik weet dat ze bijna komt. Tegen de tijd dat ik haar gevoed heb en terug heb gelegd, is het rond kwart voor vijf. Ik vind het dan heel moeilijk om nog te slapen. Ze kan immers over een uur alweer wakker worden om aan haar ochtend te beginnen.
– Ik merk dat ik ‘bang’ ben voor de baby ’s nachts. Ze wordt meestal bijvoorbeeld pas om 7 uur wakker maar ik ben dus eigenlijk de hele tijd alert omdat ik bang ben dat ze eerder wakker wordt.

We zijn nu over op een nieuw voedingsschema (van 7 naar 6 voedingen) maar dat vind ik eigenlijk alleen maar enger, want nu moeten we opnieuw gaan wennen en weet ik helemaal niet wanneer ze komt. Ik ben erg slecht in dutjes doen overdag, dus ik draai nu al weken op 4/5 uur slaap en wat hazenslaapjes in de late ‘shift’.

Hebben jullie tips van hoe jullie die angst voor de baby los hebben kunnen laten en de slaap pakken wanneer het kan in de nacht? Of is dit iets dat moet groeien en wat ik niet genoeg tijd geef?

We hebben al de keuze gemaakt om haar vanaf deze week op haar eigen kamer te leggen. Toen ze bij ons op de kamer lag, stond ik bij ieder piepje naast haar bed.

Oh, en een aanvullende vraag: ik ben dus heel slecht in dutjes doen overdag. Heeft iemand tips van hoe ik dat aan kan leren? Ik merk dat als ik ga liggen, mijn hoofd dan direct over loopt.

Ach, arme mama,

Ik herken het gevoel, maar ik heb eigenlijk geen oplossing voor je. Misschien een uur eerder naar bed gaan, zodat je i.p.v. 4/5 5a6 uur slaap pakt?

Wij hebben onze kindjes ook na 7 en 5 weken naar hun eigen kamer gedaan, omdat ik van elk piepje wakker werd. Dit is helaas (vooral) moeders instinct door hormonen, al kunnen vaders ook deze hormonen meer produceren na de geboorte van een kind. (Mijn man lijkt hier veel minder gevoelig door, die slaapt overal doorheen). Maar ook op hun eigen kamer dan blijft het spannend, want eigenlijk wil je ook in de gaten houden dat het wel goed met ze gaat (ik was tenminste heel erg bang voor wiegendood) en de eerste nachten dat ze zo der voeding doorslapen word ik s morgens ook bang wakker… 

Als ze op haar eigen kamer ligt, en je hebt maar 1 kind, zou ik bijvoorbeeld de slaapkamerdeuren op een kier laten, zodat je zeker weet dat je het huilen wel hoort, en eventueel als je snachts moet plassen kjn je bij haar kamer luisteren zonder haar wakker te maken.

Maar nu maak ik je misschien alleen maar meer bang. Dat is absoluut niet mijn Bedoeling. Ik bedoel meer te zeggen dat ik de slapeloosheid herken en helaas ben ik bang dat dit er wel een beetje bij hoort. Blijkbaar ben je nog niet moe genoeg, anders zou je overdag zo in slaap vallen. Voor mij hoeft het niet donker te zijn, ik kan op de bank, met de tv aan in slaap vallen, en als ik echt moe ben, moet ik geen lange autorit maken, want dat gaat ook niet goed. Heeft je partner er ook zo’n last van? Anders zou je kunnen vragen of zij af en toe de hele nacht zou willen doen? Ik heb ook een aflevering van pointer gezien, waarbij mensen een nachtoppas laten komen, iemand die de hele nacht voor het kind zorgt, zodat zij kunnen slapen. Dit gaat vooral over kinderen die zeer slecht slapen en dus de hele nacht gewiegd/gewandeld willen worden. In jouw geval zou het voldoende moeten zijn als jij leert loslaten. Maar ik begrijp heel goed hoe lastig dat is, zeker met een prematuur kindje waar je je al zoveel zorgen over hebt gemaakt…

Ik wens je veel sterkte en hopelijk heeft iemand anders nog tips voor je.

Hoi hoi, 

Misschien van shift wisselen? Ik doe alle nachten zelf (mijn man kan niet meer slapen als hij wakker word dus ik kies er dan voor om het zelf te doen, aan 2 kapotte ouders heb je immers helemaal niets) 

Onze oudste dochter sliep als een roosje snachts. Overdag vreselijk tot ze zeker 9 maanden was. 

Onze zoon nu van bijna 9 maanden, maakt er helemaal een potje van. Hij begon prima met 1 nacht voeding na een paar maanden maar is na 6 maanden gaan rommelen. Soms hele nachten wakker en elk uur huilen. Vreselijk. Ik zei toevallig net tegen mezelf; die gaat nooit doorslapen. Dat blijft een nachtbraker. Ik geef de hoop op 🤣 

Geen idee natuurlijk maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het alerte waarmee je gaat slapen, altijd wel een beetje blijft. Je houd nou eenmaal 1 oog open voor als ze wakker worden. Dus of je zou dat voor nu moeten accepteren tot ze ouder word en langer gaat slapen, of misschien toch een andere manier vinden dan shifts. 

Hopelijk vind je snel een oplossing want het breekt je op! 

Liefs

Heel herkenbaar. Ik ken zelfs iemand die uiteindelijk in therapie moest om opnieuw te leren slapen.

Ik kwam ongeveer een jaar nadat de baby ging doorslapen, over het trauma heen.

Helaas dus geen goede tips. Als het niet lukt om te slapen, gun in ieder geval je ogen en je lichaam wat rust.

Het komt ooit goed. Maar waarschijnlijk niet vandaag.

Ik leefde dat eerste jaar zo ongeveer op paracetamol om de dagen een beetje door te komen. Helpt tegen symptomen van het slaapgebrek.

Is natuurlijk eigenlijk niet gezond om pijnstillers voor langere tijd te gebruiken, maar voor mij werkte het.

Bij niet kunnen slapen in het algemeen geldt dat het wel handig is fysiek even moe te zijn als geestelijk. Dat gaat niet helpen tegen de nachtshift natuurlijk, maar misschien bij het overdag inhalen?

Verder zorgt slaapgebrek voor meer honger. Dus probeer regelmatig (iets vaker dan normaal) gezonde maaltijden te eten. Ik at bijvoorbeeld 3x per dag een broodmaaltijd i.p.v. 2x. 

Helaas ook niet echt een tip, maar herkenbaar dat je alert bent. ik kon voordat ik mijn kindje kreeg heel diep slapen en nu wordt ik van elk geluidje wakker die ik hem hoor maken ( hij is inmiddels bijna 3 jaar ) ik denk dat dat onder moeder instinct valt.  ik heb vanaf het begin af aan ook altijd snachts alle zorg op mij genomen en ja dat was met tijden heftig. op een gegeven moment heb ik onbewust een knop omgezet dat ik wel kan gaan liggen luisteren tot dat ik hem weer hoor of gewoon kan gaan slapen ( makkelijker gezegd dan gedaan ) maar het helpt om het een beetje los te laten en zo toch iets meer slaap te pakken. mijn zoontje slaapt nu eindelijk sinds een paar weken door van 19.30 -6.30 uur maar tot die tijd kwam hij soms ook nog 2 a 3 x per nacht. ik ben persoonlijk niet van de medicatie of iets dergelijks , maar dat is ieder zn eigen keus. deed ook geen slaapjes overdag. je gaat gewoon door ( tenminste dat deed/ doe ik ) Helaas dus geen echte tips, maar wel herkenning. Heel veel succes! 

Hoi allemaal,

Bedankt voor de reacties tot nu toe. Eigenlijk helpt het me al heel veel dat ik niet de enige ben met dit probleem! Ik heb er heel veel stress van dat dit niet goed is en dat ik het op moet lossen, maar heel veel verse ouders zoals jullie zijn door hetzelfde gegaan en die hebben het ook allemaal overleefd 🙂

Op een of andere manier moet ik leren accepteren dat sommige nachten goed gaan zijn als ik het toe laat en sommige nachten slecht, en dat die allemaal wel voorbij gaan. Maar hoe dat accepteren gaat werken, weet ik nog niet, haha.

@Essil: “Bij niet kunnen slapen in het algemeen geldt dat het wel handig is fysiek even moe te zijn als geestelijk.” <- wat bedoel je hier mee?

 

[Auteur]

Berichten