Hoi allemaal, 

Ik zit ergens best wel mee en ben benieuwd of jullie dit herkennen en of jullie eventueel kunnen helpen of tips hebben?! 
mijn vriend en ik hebben sins een tijdje weer contact met zijn moeder (mijn schoonmoeder) dus. Niet dagelijks maar er is weer een begin. Nu is het zo dat mijn vriend en ik onlangs zijn verhuist naar mijn geboorteplaats een uur verder op. Toen we haar dit vertelde was dat natuurlijk heel vervelend voor haar vooral omdat ze geen rijbewijs heeft. Als blikken konden doden, had ik dit verhaal niet kunnen typen. Nadat we dit gemeld hebben zeiden we dat we zwanger waren (nu 20 weken) en toen begon het. Zo n overdreven reactie dat ze zei dat er een ambulance moest komen want ze kreeg geen lucht en helemaal dramatisch. Nouja iets waar ik totaaaal niet tegen kan. Nu onlangs onze gender reveal gehad waarbij zij zo nodig keihard moest schreeuwen want de binnenkant van de taart voor kleur had voordat wij het aan mijn familie konden laten zien. Daarna nog even mijn vriend aan de kant duwen om zelf de kinderwagen te testen. En volgens mevrouw gaat ons kind echt nooit in dat jasje passen wat we gekocht hebben. Op facebook moet ze ook de hoofdrol spelen. Ik zeg het elke keer tegen mijn vriend maar hij zegt elke keer dat hij het niet zo ziet en continue ligt het aan mij. Ik wil mijn kind gwn niet bij een binnen rokende oma hebben de heledag die zo doet waar ik me aan irrieteer. Ik probeer me echt open te stellen maar merk dat ik mezelf opvreet. Hebben jullie tips? 
Liefs. 

Ik heb geen idee ben blij dat mijn schoonmoeder in het buitenland woonde ik heb dit ook met haar als we er op vakantie zijn . zij weet het beter en ik kan niks terwijl ik 3 kinderen op mijn eentje heb groot gebracht zonder haar hulp. Nu zwanger van een vierde en zit 10 jaar tussen mijn jongste en dit kind spannend. Ik negeerde haar gewoon gaf ni gemakelijk toe. Maar mijn man kent zijn moeder dus dat scheelt. Het beste alle sinds. Mijn zussen hebben ook heksen van schoonmoeders. Dus er zullen er nog wel zijn.

Deels herkenbaar, al is mijn situatie wel weer anders. Maar dat stukje van zichzelf heel belangrijk maken herken ik goed, maar ook de overdreven emotionele reacties. 

Zelf heb ik moeite om adrem te reageren als situaties gaande zijn, later valt het kwartje pas. Daardoor zijn situaties gaan stapelen en is het een tijdje terug geklapt, we zijn toen boos uit elkaar gegaan. Een paar keer goed met mijn vriend gesproken en zo tot de kern van het probleem gekomen. 

Daarop heb ik een brief naar mijn schoonmoeder gestuurd, met daarin mijn analyse van waar de schoen wringt. Ik heb de brief in de ik-boodschap proberen te houden en dat maakte hem voor haar juist confronterend denk ik. Ze reageerde in eerste instantie heel emotioneel op de brief, maar na een aantal dagen is ze langs gekomen om haar excuses aan te bieden en het gaat nu veel beter. Ik denk dat ze nu begrijpt waar het fout liep tussen ons, vanuit mijn kant en als we elkaar zien, is het nu veel meer ontspannen.

Ik kan niet zo goed door een deur met schoonmoeder. Nooit gekund. Ze is zo anders dan mijn eigen moeder. Ik ben best vrij opgevoed met veel ruimte om het op mijn eigen manier te doen. En zij loopt constant in mijn schaduw kritiek te leveren op wat ik doe, of aanhoudende discussies over hoe ik het eigenlijk moet doen. Ik heb mijn man uit haar huis geroofd. Het was zijn idee om ver weg te wonen voor zijn werk, en toch heeft zij het idee dat we dat op mijn verzoek gedaan hebben. Dus zo’n beetje elk bezoek probeert ze of hij alweer terug wil verhuizen. Grapjes als “haha, kom maar weer lekker bij mij wonen hoor!”. Jaaa sure… De gast is 39 maar goed. 

Nu we een kind hebben hoor ik dus ook voortdurend hoe gevaarlijk de dingen zijn die we met haar doen. De box moest zeker nog tot 2 jaar blijven staan, je laat een baby niet op de grond spelen. Je legt toch wel een ui naast haar bed, ze is verkouden arm kind! Hoezo baddert ze in de douchebak, dat is toch veel te eng voor haar?? Gevaarlijk hoor. En maar in discussie gaan. 

Andere irritatie, maar zeker irritatie. Toch zie ik haar maar eens of twee keer per maand. En mijn man heeft een goede band met haar. Ook wil ik dat mijn dochter haar oma kent. Dus ik blijf in bijzijn van mijn dochter neutraal. Ik zeg gewoon ja en amen en stoom thuis wel weer uit. Doe het op mijn manier. Ik probeer me ook te bedenken dat het uit een goed hart komt. Ze houdt van haar zoon en kleindochter en heeft het beste met ze voor. Zal ze er ooit logeren? Nee, ze is achter in de 70. We zullen er altijd bij zijn als ze met onze dochter is. Want ik heb er geen vertrouwen in dat bepaalde dingen die zij wil, maar waar wij niet achter staan, niet gebeuren. Maar tot nu toe valt dat prima zo te regelen dat we erbij zijn, zonder dat ze door heeft dat oppassen of logeren niet gaat gebeuren. Wel komt ze zo’n 3 keer per jaar  zelf een weekje logeren. Dat is ook wel leuk voor haar. 

Het is dus soms toch gewoon je irritatie inslikken en proberen een familie te zijn.

Wij hebben trouwens een regel dat als familie ons kind op fb wil zetten, ze eerst even checken bij ons of het goed is. Ook mag haar naam niet genoemd worden en mag de post niet op openbaar staan. Dat is zodat een toekomstige werkgever niet al haar babyfoto’s vindt of dat ze geen slachtoffer van kinderporno wordt oid. Misschien is dat wat. Zo hou je misschien zelf nog een primeur over.

Aan het enthousiaste reageren kun je weinig doen denk, zo is ze nou eenmaal. Maar ik denk dat je best mag vragen om niet binnen te roken als je kind daar is. 

Ik heb mijn moeder laatst aangegeven dat mijn dochter schrikt als ze te heftig reageert. Bijvoorbeeld toen ze een keer haar brood niet at, dat ze gekscherend plotseling een stuk erg wild in haar mond duwde. Of hard nee roepend op haar af rennen als er een stukje aarde in haar mond zit. Mijn dochter is van de zachte hand en barst dan in huilen uit. Dit was gewoon bespreekbaar. Ik heb het bij de specifieke situaties gehouden en niet gebracht alsof mijn moeders karakter verkeerd is. Maar meer hoe mijn dochter is en hoe ze meer met haar bereikt. 

Zo vind je misschien oplossingen om toch door een deur te kunnen gaan. 

[Auteur]

Berichten