Ik kan niet zo goed door een deur met schoonmoeder. Nooit gekund. Ze is zo anders dan mijn eigen moeder. Ik ben best vrij opgevoed met veel ruimte om het op mijn eigen manier te doen. En zij loopt constant in mijn schaduw kritiek te leveren op wat ik doe, of aanhoudende discussies over hoe ik het eigenlijk moet doen. Ik heb mijn man uit haar huis geroofd. Het was zijn idee om ver weg te wonen voor zijn werk, en toch heeft zij het idee dat we dat op mijn verzoek gedaan hebben. Dus zo’n beetje elk bezoek probeert ze of hij alweer terug wil verhuizen. Grapjes als “haha, kom maar weer lekker bij mij wonen hoor!”. Jaaa sure… De gast is 39 maar goed.
Nu we een kind hebben hoor ik dus ook voortdurend hoe gevaarlijk de dingen zijn die we met haar doen. De box moest zeker nog tot 2 jaar blijven staan, je laat een baby niet op de grond spelen. Je legt toch wel een ui naast haar bed, ze is verkouden arm kind! Hoezo baddert ze in de douchebak, dat is toch veel te eng voor haar?? Gevaarlijk hoor. En maar in discussie gaan.
Andere irritatie, maar zeker irritatie. Toch zie ik haar maar eens of twee keer per maand. En mijn man heeft een goede band met haar. Ook wil ik dat mijn dochter haar oma kent. Dus ik blijf in bijzijn van mijn dochter neutraal. Ik zeg gewoon ja en amen en stoom thuis wel weer uit. Doe het op mijn manier. Ik probeer me ook te bedenken dat het uit een goed hart komt. Ze houdt van haar zoon en kleindochter en heeft het beste met ze voor. Zal ze er ooit logeren? Nee, ze is achter in de 70. We zullen er altijd bij zijn als ze met onze dochter is. Want ik heb er geen vertrouwen in dat bepaalde dingen die zij wil, maar waar wij niet achter staan, niet gebeuren. Maar tot nu toe valt dat prima zo te regelen dat we erbij zijn, zonder dat ze door heeft dat oppassen of logeren niet gaat gebeuren. Wel komt ze zo’n 3 keer per jaar zelf een weekje logeren. Dat is ook wel leuk voor haar.
Het is dus soms toch gewoon je irritatie inslikken en proberen een familie te zijn.