Mijn man is jaloers op onze zoon (nu 11 weken). Hij komt daar eerlijk voor uit en daar ben ik blij mee, want dan weet ik wanneer ik wat extra tijd aan hem moet besteden. En dat verdient hij ook, want hij is een geweldige steun en vader!
Mijn man heeft niet zoveel met die kleine hulpeloze wezentjes. Nu onze zoon gaat reageren op anderen, lacht en ‘kletst’, wordt het voor hem langzaam ook leuk. Ik heb er vertrouwen in dat hij groeit in zijn rol. De meeste mannen staan er anders in de vrouwen. Wij zijn nu een weekend (2 nachten) weg en ik mis mijn zoon vreselijk. Mijn man vindt het rustig. Maar hij zou niet meer zonder ons kind kunnen, hoor.
Dus ja, zijn gedrag is niet leuk, maar niet abnormaal, denk ik. Hoop dat dit jou geruststelt.