Hallo,

Ik ben trotse moeder van 5 kinderen. 3 dochters van 11,10 en 11 maandjes. Onze zoontjes zijn 8 jaar en 6 jaar. Ik ben onwijs gelukkig met ons gezin. Onze kinderen trekken enorm veel met elkaar op.. Spelen altijd samen, hebben dezelfde vrienden, de meiden delen een kamer en straks de jongens ook om een kamertje vrij te maken voor onze jongste. Nu twijfel ik enorm of het voor onze jongste dochter niet leuker zal zijn als ook zij opgroeid met een broertje of zusje in dezelfde levens fase. Nu is ze het na komertje, met nog een kindje zal ons gezin misschien weer goed in evenwicht zijn. Niet dat ze nu ook maar iets te kort komt want ze boft maar met alle aandacht en liefde die ze krijgt van ons hele gezin. Wij genieten onwijs veel van weer zo’n kleine baby in huis. Dat maakt mij dus ook zo aan het twijfelen. We hebben nu de rust en tijd om optimaal van haar te genieten.. Met nog een baby zal ze die aandacht moeten verdelen. Ik ben benieuwd naar jullie menig, misschien nog meer ouders die met deze twijfel hebben gezeten? En welke keus hebben jullie gemaakt en waarom?

Liefs Robina 

Hé, ik ben een trotse moeder van 1 kindje, dus ik kan niet met je mee praten over zo’n groot gezin. Maar heb wel ervaring om de jongste te zijn met alleen oudere broers die altijd in een andere levensfase zitten. Misschien heb je hier ook wat aan.

Ik heb dat als kind wel gemist, mijn broers trokken veel met elkaar op en dat is eigenlijk nu nog steeds zo, pas toen ik een jaar of 20 was hadden we wat meer aan en met elkaar. 

Straks als je jongste dochter 12 is, zijn alle oudere kinderen misschien al het huis uit. Ik ben zo ook nog jarenlang alleen met mijn ouders thuis geweest. Heeft ook weer zijn eigen voordelen natuurlijk! Precies wat je zegt, je krijgt alle aandacht 🙂 Maar stiekem had ik het liefste nog een broertje of zusje gehad, haha.

 

Bedankt voor je reaktie. Je beschrijft precies dat op waarom ik zo twijfel. Ik wil niet dat onze jongste dochter zich een buiten beentje gaat voelen. Ik vindt het geweldig om te zien hoe onze kinderen met elkaar op trekken en hoe ze alles kunnen delen samen. En dat gun ik onze jongste ook. Nu zal ze als enige in sinterklaas geloven, de meeste jaren op school zonder broer of zus zitten, sintmaarten lopen enz enz… 

Waarom ik dan toch zo twijfel? 

Ik denk vooral omdat ik bang ben voor de negatieve reacties, zeker van mijn familie. 

En moet ik niet gewoon 100% genieten van deze periode… Met 1 kleintje. Zal mijn jongste dochter het misschien juist heerlijk vinden om alle liefde en aandacht van het hele gezin voor zich zelf te hebben? 

Daarnaast is het wel wat passen en meten om iedereen en alles kwijt te kunnen in ons huis. Maar onze kleinste zal net als haar broers en zussen haar kamertje moeten delen. Er zal een grotere auto moeten komen maar dat is met wat sparen wel haalbaar. 

De oudste kinderen willen nog heel graag een broertje of zusje er bij, vooral de meiden. De jongens willen nog wel een broertje omdat er nu meer meiden zijn, haha 

Ik hoop op nog meer ervaringen en meningen. 

Liefs Robina 

 

Wij hebben net ons derde kindje gekregen. Ze is nu bijna 3 maanden. Haar broer en zus zijn 4 en 6.

Ze zijn gek op haar en ook al zitten er heel wat jaren tussen, dat lijkt me geen reden om voor nog een kind ‘te gaan’.

Een kindje moet toch op de wereld komen uit liefde en de wens om je gezin uit te breiden.. Niet omdat zijn/haar zus dan minder alleen opgroeit..

Hoihoi,

Wat een prachtig gezin heb je al!! Ik ben ook pas in verwachting van de eerste. Ik ben opgegroeid als oudste in een gezin van drie kinderen, ik heb een 2 jaar jongere zus en een zes jaar jongere zus. Mijn middelste zus heeft op de basisschool een klas overgeslagen dus effectief zat er eigenlijk 5 jaar tussen mijn zusjes, omdat de middelste een jaar eerder naar de middelbare school ging en ook een jaar eerder (met 17) al uit huis om te studeren.

Wij hebben inderdaad altijd een zeker kloof gemerkt tussen de oudste twee en de jongste. Of dat echt puur de leeftijd was weet ik niet want ook qua karakter is ze heel anders dan wij, maar het heeft ongetwijfeld meegespeeld. Inmiddels is de jongste bijna 21 en trekt het recht, maar het heeft even geduurd.

Of de jongste gelukkiger was geweest met nog een leeftijdsgenootje heb ik haar nooit zo gevraagd, maar voor mij heeft dit wel meegespeeld in dat ik persoonlijk graag een ‘even aantal’ kinderen zou willen (als het ons allemaal gegund is) dus 2 of misschien 4. 

Maar ik sluit me ook aan bij wat hierboven wordt gezegd: heb je echt zelf nog een wens voor een zesde of zou je het puur voor je jongste doen? Is het ook praktisch, qua financiën, ruimte, onderweg, etc? Dat zou ik wel ook laten meewegen. 

Hi! 
ik ben het tweede kind uit een gezin van 4. Mijn broer is 29, ik 27, zusje 22 en zusje 20 jaar oud. 

toen ik 22 jaar was ben ik gaan samenwonen. Mijn broer is afgelopen jaar pas op zichzelf gegaan. Leeftijd wil dus niet altijd zeggen dat ze ook in die volgorde het nest verlaten. De oudste en de jongste hebben de grootste klik, ondanks 9 jaar leeftijdsverschil. 

ik denk ook dat een kindje op de wereld komt uit liefde. Jou jongste dochter zal overladen worden met liefde van haar broers en zussen. Daarvoor hoef je je gezin niet uit te breiden. 

als jij en je man nog meer liefde te vergeven hebben aan een kindje, en het praktisch allemaal haalbaar is, dan begrijp ik je twijfels. Ik wens ook een groot gezin. Overal waar ik was had ik speelmaatjes en aanspraak. 

maak geen overhaaste beslissing😘

Hey hoi allemaal. 

Dat is zeker waar.. Ze zullen niet op volgorde uit huis gaan. En met 5 kinderen is de kans erg groot dat er 1 wel wat langer blijft plakken of 2… Hihi. Of kinderen die weer terug komen.

Ik zal zeker niet een 6de kindje nemen voor onze jongste dochter. Het speelt alleen mee in mijn keus net zoals de mening van mijn andere kinderen. Ik zelf vindt het geweldig om zwanger te zijn, nog zo’n klein hummeltje verwelkomen met het gezin, heerlijk! Praktisch gezien is het nog mogelijk en financieel zullen we het ook nog wel redden.

Wel kan ik soms de zenuwen hebben of het ook nog lukt als het allemaal pubers zijn.. Nu vinden ze het nog leuk om een kamer te delen. Maar het is ook niet erg als kinderen zich moeten aanpassen en rekening houden met elkaar, ze hoeven ook niet altijd alles even leuk te vinden. Zo blijf ik maar wikken en wegen ! 

Het blijft lastig, gaan wij gewoon optimaal blijven genieten van 1 kleintje in ons gezin en haar verwennen met liefde en aandacht… Of brengen wij ons gezin weer in evenwicht met een 6de kindje. 

Een 6de zwangerschap brengt behalve veel vreugde ook weer onzekerheden met zich mee… Wat als de baby niet gezond is, een huilbaby is, wat als het financieel en praktisch gezien toch tegenvalt. Wat als als als ? Bij mijn jongste heb ik ook veel gepiekerd tijdens de zwangerschap tot ze geboren werdt, toen viel alles van me af en vroeg ik mij af waar ik mij toch zo druk om gemaakt had al die tijd. 

 

 

Helaas niet meerdere reacties… 

Ik ben nog steeds ontzettend nieuwschierig naar jullie mening. 

Ik heb veel na gedacht en eigenlijks denk ik dat het mij vooral tegenhoudt dat mijn fam. vindt dat we nu toch wel eens klaar zijn met kinderen. Ik vindt dit eigenlijks erg oneerlijk. 

Wij vragen nooit om oppas, regelen alles met ons tweeën. Ik vraag ze alleen maar om te genieten van onze kinderen. Ook zijn onze kinderen gelukkig, komen niks te kort.. Oké ze hebben niet een eigen ruime slaapkamer.. Maar worden ze daar zoveel minder van?! 

Ik heb verder wel een hele goeie band met mijn moeder en wil dit ook graag behouden. 

Zal ik het gesprek met haar aan gaan voordat ik zwanger wordt, benoemen dat ik zwanger wil worden…. Dan zal die angst vast van mij af zijn. Maar wat als ze erg vervelend tot kwaad aan toe reageerd.. Dan durf ik helemaal niet meer. 

Het gaat niet om wat je familie vindt maar om wat jullie willen. Mijn familie en vrienden willen ook niet dat ik nog een kind krijg maar ik laat me door hun toch echt niet tegenhouden 

[Auteur]

Berichten