Ik hoefde niet eerst aan de pil. Lijkt me ook wat onlogisch. Wel waren er momenten in het traject waarop perongeluk zwanger worden niet handig zou zijn. Bijvoorbeeld met de baarmoederfoto. Dan wordt er een vloeistof in de baarmoeder en eileiders gespoten. Ben je dan toch zwanger dan wordt een eventuele embryo weggespoeld. Dat wil je natuurlijk niet.
Bij mij ging het traject als volgt; (ben de namen van de hormonen vergeten)
Op de 10e dag can de 1e cyclus begonnen met spuiten van hormoon 1 om mijn eigen cyclus stil te leggen.
Op de 3e dag van de 2e cyclus begonnen met hormoon nummer 2. Vanaf dat moment 2 hormoon spuiten per dag (zette beiden om 8uur s avonds)
Na ongeveer 1½e week beginnen de echo’s om te zien of en hoeveel eitjes er groeiden en ophogen hormoon nr 2. Na ongeveer 3 weken was dat bij mij 4 eitjes. Dat is extreem weinig. Bij minder doen ze geen punctie. Er kwamen nog wel wat kleintjes achteraan maar die waren te klein.
Na +/- 3 weken stoppen met hormoon nr 1 en 2. Zetten van pregnyl. En voorbereidden op punctie. Hormoon balletjes om in te brengen. Die zorgen dat de baarmoederslijmvlies weer dik wordt. Deze wordt door hormoon nr 1 vernietigd. Dit hormoon heb ik 3 weken gebruikt.
Punctie. Omdat bij mij 1 eileider achter mn baarmoeder verstopt ligt kon alleen uit de rechter geoogst worden. Was een nare complicatie. Helaas. Maar 2 eitjes.
Toen deed het lab en de wetenschap zijn ding. En wij moesten wachten op het telefoontje. We kregen een datum en tussen 12 uur en 16 uur zouden we gebeld worden. 15.40 belden ze. Wat een laaaaaange 3 uur en 40 minuten waren dat. Maar… er was een embryo en mochten de volgende dag terug komen voor een terugplaatsing.
Dag van de terugplaatsing hoorden we tevens dat er 2 embryo’s waren. Helaas bleek 2 dagen later de 2e niet in te vriezen. Degene die teruggeplaatst is was een klasse A embryo. Wist tot op dat moment niet dat ze in klasse gedeeld konden worden.
Hierna het wachten. Dat is enorm moeilijk. En testen mag ook later dan bij iui. Wij hebben 1 week en 5 dagen weten te wachten. Toen heb ik getest. Onmiskenbaar 2 dikke strepen. Onze dame is net 2 geworden.
Als tip kan ik je ook nog mee geven om erover te praten. Niks om je voor te schamen. Mensen reageren er heel positief op. Medeleven, lieve kaartjes, een diner en een arm om de schouder het was allemaal super lief! Ook op het werk wisten van de hoed en de rand. Zeker als je om de dag of dagelijks echo’s moet gaan maken, dan weten ze waarom je er even niet bent. (Punctie en terugplaatsing krijg je in de meeste gevallen verlof voor) En het lucht op, het helpt bij het verwerkingsproces. Ook had ik al gesprekken gehad met een maatschappelijk werkster. Niet omdat ik het mentaal al niet aan kon, maar mocht dat wel het geval worden hoefde ik alleen maar even een mailtje eruit te doen en hoefden we elkaar niet nog te leren kennen.
Tussen de 1e en de 2e lieten we een half jaar zitten voordat we weer naar het ziekenhuis zouden gaan. Ben de jongste niet en mocht het weer 3 jaar duren dan zou ik al behoorlijk oud zijn. Ik had er nog helemaal geen zin in en genoot nog volop van de eerste. Maar het was wel het handigst en verstandigst als we nog een kindje wilden. Tussen door de pil niet geslikt. En zo mocht het zijn dat met een wachtlijst ertussen en wat extra onderzoeken ik na 9 maanden na de eerste weer zwanger was van de 2e. Heb ook altijd gezegd dat ik 3 kinderen wilde. Maar nu met 2 gezonde meisjes is het prima. Eventueel kijken we later of we pleegkinderen kunnen opvangen. Er is in ons hart nog wel een plekje over en op die manier doen we nog wat goeds met dat plekje.
Hou ons op de hoogte hoe het gaat. En ook als je een luisterd oor nodig hebt! Of met vragen natuurlijk. Succes!
