Kun je hem dan niet het hapje laten geven of even met je zoontje laten spelen? Als pappa niet zo vaak als jij thuis is, dan is het toch juist een mooi moment om te hechten. Super leuk dat je vriend zo betrokken wil zijn. Er zijn genoeg vaders die er de eerste tijd nog niet zoveel aan vinden.
Ik snap het wel hoor. Als moeder heb ik altijd veel behoefte aan rust, bescherming, troost en zorg te bieden en bij mij is ritme ook heilig. Maar mijn man leert me juist regelmatig dat iets loslaten niet tot een ramp leidt. En daardoor ben ik ook losser geworden. En als het echt niet kan dan geef ik dat gewoon rustig aan en de reden erbij, dat het zo weer kan.
Mijn man had er bijvoorbeeld een handje van om flink op bed te keten voor het slapen gaan, en dan kon ik heen en weer lopen naar een huilende baby die niet de slaap kon vatten. Dat heb ik op een rustig ander moment besproken, hoe dat anders moest. Hij is daarna juist erg actief mee gaan doen aan rustige aandacht geven. Boekje lezen, even knuffelen enzo.
Maar hij is ook degene die out of the blue riep, het is zo gezellig, laten we nog even lunchen hier. Terwijl ik geen luiertas en spullen bij me had, want we gingen alleen maar even wandelen. In mijn hoofd ontploft dan vanalles aan pieker gedachten. Wat als ze poept? Wat als ze erg vies wordt (ze at al mee)? Wat als ze niks eet? Wat als we te lang weg zijn en ze straks niet slaapt, want overprikkeld? Wat als etc? Hij kan echt heel makkelijk reageren op dat soort vragen. En ik dacht lets do it! Pappa style! En het ging prima.
Dus veeg de inbreng van een betrokken pappa niet direct van tafel.