Ik weet niet of je in het verleden hier al hulp voor hebt gehad, anders zou ik dat zeker nu alsnog doen. Heel logisch dat deze dingen (weer) boven komen nu je zelf moeder bent. Maar de eerste stap is het voor jezelf verwerken en een plekje geven en dan van daaruit kijken wat je anders wil gaan doen. En eerlijk gezegd zou ik als je een fijn iemand vindt om mee te praten, dit af en toe blijven doen. Dat kan diegene een beetje meekijken over je schouder en kan je laagdrempelig advies vragen. De kans is namelijk kan je gaat overcompenseren, alles wat jij gemist hebt, extreem aan je eigen kinderen geven, wat ook niet altijd goed is…
Succes met dit (pittige!) proces. Maar het feit dat je er over nadenkt en er wat mee wil, maakt je al een super goede moeder. Je kind(eren) mag/mogen blij met je zijn!