Beste ouders,Ik merk dat er weinig gesproken word over trauma’s uit ons verleden en wat voor impact dat heeft op ons leven nu als ouder.

Ik ben zelf emotioneel en fysiek verwaarloosd als kind en ik kamp nog steeds met de gevolgen hiervan. Hoe gaan jullie om met jeugd trauma’s en ouderschap?

Hechtingsstijl uitvinden, herkennen van patronen en hieraan werken. Alles mag daarin zijn en de ruimte krijgen om te helen. Maar ik had de luxe dat ik dit heb gedaan voordat ik zwanger werd, het kan natuurlijk altijd per ongeluk omgekeerd gaan. Dus dat heeft mij veel gescheeld

Bedankt voor je tips Ik wist niet dat er zoveel soorten hechtingsstijlen waren. Ik ga me hier zeker in verdiepen!

Ik weet niet of je in het verleden hier al hulp voor hebt gehad, anders zou ik dat zeker nu alsnog doen. Heel logisch dat deze dingen (weer) boven komen nu je zelf moeder bent. Maar de eerste stap is het voor jezelf verwerken en een plekje geven en dan van daaruit kijken wat je anders wil gaan doen. En eerlijk gezegd zou ik als je een fijn iemand vindt om mee te praten, dit af en toe blijven doen. Dat kan diegene een beetje meekijken over je schouder en kan je laagdrempelig advies vragen. De kans is namelijk kan je gaat overcompenseren, alles wat jij gemist hebt, extreem aan je eigen kinderen geven, wat ook niet altijd goed is…

Succes met dit (pittige!) proces. Maar het feit dat je er over nadenkt en er wat mee wil, maakt je al een super goede moeder. Je kind(eren) mag/mogen blij met je zijn! 

Wat je zegt klopt helemaal. Ik merk dat ik juist te veel van het tegenovergestelde wil doen. Erg bedankt voor je lieve reactie! Voelt als een riem onder het hart.

[Auteur]

Berichten