Lieve allemaal,

Ik schrijf het hier omdat ik even niet weet waar ik anders terecht moet.
Kort: ik heb al 20 jaar last van angst en paniek klachten. Ook een hele erge angst voor overgeven.
Sinds 2 jaar de mirena spiraal.

Afgelopen maandag erge diarree. Werd wakker in de nacht, erge diarree. Gevoel flauw te vallen. Hart ging als een bezetenen tekeer. Nog een keer toilet.
Đonderdag ook keelpijn en verkouden. Ik durf dan niks meer te eten uit angst weer naar het toilet te moeten/ misselijk te worden. Ben in deze periode dan ook weer erg down. Gister (zaterdag) ging het goed. Eindelijk mezelf ertoe gezet weer normaal te eten. Niet grote hoeveelheden en gewoon gezonde dingen maar ik leefde weer een beetje voor mijn gevoel.

Vanmorgen… paracetamol ingenomen op lege maag. Voelde me niet echt lekker (beetje ziekerig zeg maar) en toen ineens misselijk en de ene na de andere paniek aanval. Zo naar. Ik lig nu in bed. Ben er niet meer uit geweest. Ging zo goed gister! Ik dacht yes! Eindelijk ga ik opknappen en durf ik weer te eten enzo en dan gebeurt er weer dit. Terug bij af. Tranen lopen over mijn gezicht. Wat is er met mij aan de hand?

Ik ben gescheiden en alleen. Op het moment dat ik mij zo naar voel wil ik ook niemand om mij heen hebben. Vraag me niet waarom…
Maar morgen moet ik toch echt de Kids hebben. Zie ze al bijna een week niet omdat ik ziek was en mijn ex dan extra invalt zeg maar zodat ik kan uitzieken. Wat natuurlijk heel fijn is.

Ik ben bang en wil dat dit rot gevoel stopt. Ik hoor dat het erg heerst en dat veel mensen ziek zijn. Ik ben altijd opzoek naar hoe kan dit en waar komt dit door. Zijn er meerdere die hier last van hebben?

Sorry voor dit onsamenhangende verhaal maar ik moest het even kwijt.
Ook heb ik het idee dat de mirena spiraal in de loop der tijd zowel psychisch als lichamelijk steeds verder tegen gaat werken…

Spiraaltje heb ik geen ervaring mee 

Maar wel paniek om over te geven ik was zo bang dat ik tijdens de zwangerschappen misselijk zou zijn.

Bij de laatste zwangerschap ben ik 9 maanden misselijk geweest met overgeven dat was echt een ramp.

Ik vind het nu al heel wat als de jongste nu 5 jaar moet overgeven ik erbij durft te staan.

En ik zie ook altijd mensen overgeven in bv een efteling enz.

Ik kan dan echt in paniek raken gisteren had de jongste dochter diaree en dan ben ik zo bang voor buikgriep dat als ze dan op bed lig ik zo gespannen ben bang dat ze ook moet overgeven.

Als een van de kinderen ziek is vraag ik ook altijd ben je misselijk en durf ik ze geen eten te geven.

 

Cvdpluijm schreef:

Spiraaltje heb ik geen ervaring mee Maar wel paniek om over te geven ik was zo bang dat ik tijdens de zwangerschappen misselijk zou zijn. Bij de laatste zwangerschap ben ik 9 maanden misselijk geweest met overgeven dat was echt een ramp. Ik vind het nu al heel wat als de jongste nu 5 jaar moet overgeven ik erbij durft te staan. En ik zie ook altijd mensen overgeven in bv een efteling enz. Ik kan dan echt in paniek raken gisteren had de jongste dochter diaree en dan ben ik zo bang voor buikgriep dat als ze dan op bed lig ik zo gespannen ben bang dat ze ook moet overgeven. Als een van de kinderen ziek is vraag ik ook altijd ben je misselijk en durf ik ze geen eten te geven.

Ooh vreselijk hé! Ik herken het zo erg! Maar zit er nu compleet doorheen. Niet normaal. Maar inderdaad zodra iemand roept dat ie misselijk is raak ik al in de stress😵‍💫

Paracetamol valt bij mij ook weleens wat minder lekker. Je kan eens proberen of innemen met sap beter gaat, dan met water. Dat doet meteen wat voor je lege maag.

Wat fijn dat je ex bereid is extra op te passen. Rust lekker uit, dan gaat het sneller over.

Voor de paniek focussen op lage buik ademhaling (als je daar op dit moment niet juist misselijk van wordt natuurlijk). Dat helpt de emoties te omzeilen.

Gezien hormonen uiteindelijk de emoties regelen is het niet onmogelijk dat je spiraal hier invloed op heeft. Bespreek dit vooral met je huisarts.

Dat klinkt naar! Ik snap heel goed dat je bang bent voor deze gevoelens in je lichaam als je deze angst hebt. En lastig om dan voor je kinderen te zorgen. 

je zegt al lang angstig te zijn, dan heb je mogelijk al wel behandeling gehad? Ik ben psycholoog en behandel regelmatig mensen met overgeef angst (emetofobie). Je kan altijd eens bespreken met je huisarts. Mogelijk is dit allemaal bekend hoor en heb je dat al gedaan, maar wilde toch even reageren.
Je bent zeker niet alleen met deze klachten! Ik wens je sterkte! 

Misschien helpt het als je de situatie accepteert: je bent in paniek door angst voor overgeven. Dat geeft niet. Het gaat weer voorbij. Blijf rustig en zit het uit. Zeg eerlijk tegen je ex dat je een paniekaanval hebt gehad en vraag of de kids later komen, of schakel andere oppas in als dat niet kan. En ‘ride the storm’. 

Bedankt voor de lieve reacties allemaal. Ik heb inderdaad al heel wat therapieën achter de rug. Het heeft ook zijn ups en downs wat dat betreft. 

Laatst reactie… situatie accepteren… uh ja dat is heel makkelijk gezegd. Tis namelijk niet alleen dat. Ride the storm is ook niet zomaar ff. Je hebt geen idee hoe vreselijk een mens zich kan voelen op zo’n moment. Ik snap je en je bedoeld het vast heel goed maar het komt hard over…

Jeetje wat rot voor je dat je je zo naar voelt. Ik vind het ook heel lastig om voor mijn kinderen te zorgen als ik ziek ben en lig dan ook gewoon het liefst ongestoord op bed. Ik heb gelukkig geen angst voor overgeven (want helaas is het hier vaak raak), maar de frustratie van alweer ziek zijn en je even wat beter voelen om vervolgens weer een terugval te krijgen herken ik zeker wel. 

Ik heb ook het gevoel dat ik het gedeelte van de spiraal wel herken. Ik heb zelf een tijdje een mirena spiraaltje gehad (een jaar of 4 – met een korte onderbreking toen mijn eerste mirena ongemerkt uitzakte, met als resultaat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap…), en toen ik die heb laten verwijderen had ik ineens het gevoel dat een keer huilen ook echt opluchte ofzo, terwijl ik met spiraal niet echt bij mijn eigen emotie kon komen ofzo. Heel naar, en voor mij dus geen hormonale anticonceptie meer. Op dit moment heb ik om die reden weer een koperspiraal, ook al had ik daardoor eerder best hevige menstruaties. Liever dat en extra ijzer moeten slikken dan me gevangen voelen in mijn eigen hoofd.

Ik denk dat het best de moeite waard kan zijn om te kijken hoe het gaat zonder mirena als je het gevoel hebt dat het invloed heeft op je mentale welzijn. Maar dan moet je natuurlijk wel even voor jezelf nagaan waarom je de mirena precies hebt en of je zonder kan of dat er voor jou geschikte alternatieven zijn. Misschien een keer overleggen met de huisarts wat voor jou gegeven jouw situatie het beste werkt?

[Auteur]

Berichten