Hallo, 

16 maanden geleden een mooie zoon gekregen middels een primaire keizersnede i.v.m stuitligging. Nu valt het mij op dat de meeste artikelen en ervaringsverhalen vooral over vaginale bevallingen gaan. En de keizersnede vooral in het hoekje van ‘gefaald’ of teleurstelling zit.

Zijn er nog meer dames die dit zo ervaren? Ik heb bewust voor een keizersnede gekozen en vond het een bijzondere en mooie ervaring. Ik heb genoeg op mijn bordje gehad dus geen ‘luie bevalling’ hier.

Ik benieuwd naar jullie ervaringen! 

Hoi, ik ben afgelopen augustus ook bevallen middels een geplande keizersnede ivm stuitligging. Hoewel ik eerst altijd ook het idee had ‘het zelf te willen doen’ en het best jammer vond dat hij in stuit lag, heb ik me er goed bij neer kunnen leggen (al tijdens de zwangerschap) en vond ik het een mooie ervaring. Heb nu zelfs zoiets dat voor een eventuele tweede ik ook weer liefst met een keizersnede zou willen bevallen (het hele medische circus waar je aan vast zit als je vaginaal wil bevallen na een keizersnede lijkt me helemaal niks). Lees inderdaad vaak teleurstellingsverhalen en ook vaak de phrase ‘het zelf doen ipv een keizersnede’. Vind dat ook wel eens jammer, krijg dan ook wel eens het idee dat je wat bevallingsverhaal niet echt meetelt. In zekere zin klopt dat natuurlijk ook, zeker met een primaire keizersnede – heb nooit weeen gehad en wel een baby. Maar het is wel mijn eigen bevallingsverhaal waar ik gewoon wel blij mee ben. Tussen kennissen en hun bevallingen is mijn verhaal vaak niet interessant ‘want jij hebt een keizersnede gehad’.

Ik ben afgelopen oktober bevallen van een dochter. Met een spoedkeizersnee. Na bijna 11 uur weeën kwamen ze er achter dat ze in het vruchtwater gepoept had. Na dat ze electronen op haar hadden geplaatst ( volgensmij om de hartslag goed te kunnen meten ?) bleek het niet helemaal meer goed te gaan. Ze wilde een kokertje in mijn baarmoedermond plaatsen om bloed van haar af te kunnen nemen. Dat lukte niet omdat ik niet genoeg ontsluiting had ( 4 cm koker is 5 cm). Dat deed ook vreselijk pijn en was dus allemaal voor niks. Uiteindelijk dus een spoedkeizersnee. Achteraf had ik gewild dat ze eerder met die beslissing kwamen ! Had veel pijn en tijd gescheeld.  Het was voor mij echt verschrikkelijk tot ik de ruggenprik kreeg.. 

Het herstel van een keizersnede is vele malen zwaarder dan het herstel van een natuurlijke bevalling

Hier 2x bevallen.

De eerste keer vaginaal, een bevalling volgens het ‘boekje’, duurde in totaal 12 uur. Thuis geboren, geen knip of hechting.. top!!!

De tweede keer keizersnede ivm stuitligging, nu 8 maanden terug. Ook bewust gekozen voor een keizersnede gezien de baby erg groot was (4100 gram) Ja, de bevalling zelf was een stuk makkelijker en relaxter. Ik was helemaal niet bang voor de keizersnede, had er alle vertrouwen in en vond het een prachtige ervaring. En heeeerlijk om geen weeen te hebben hihi. Dus in dat opzicht is een keizersnede een ‘makkie’, maar dat weet je pas als je weet hoe weeën voelen! 

Maaaaarrrr… het herstel vond ik ZOOOO zwaar!! Met nog een dreumes in huis en wekenlang amper kunnen tillen, niks in het huishouden kunnen doen en pad na 1 week kon ik een beetje rechtop staan. Ik werd gek die eerste week in mn bed, echt vreselijk vond ik het. Bij mijn eerste bevalling stond ik na 1 dag weer beneden en kon ik alles weer.

Dus in dat opzicht doe ik 1000x liever weer een vaginale bevalling en mocht er ooit een derde kindje komen dan kies ik écht niet direct voor een keizersnede, gezien het herstel.

Maar een keizersnede is zéker wel een echte bevalling! 

Die ’teleurstelling’ waar je het over hebt, herken ik niet. Ik vond het prima toen er besloten werd dat het een keizersnede werd. Ik zag vooral tegen het herstel op met nog een dreumes in huis. Bij een eerste kindje lijkt me dat vele malen makkelijker.

Maar ik ben wel blij dat ik het allebei een keer meegemaakt heb. Ik vond het zo bijzonder, allebei!!

Die ’teleurstelling’ waar je het over hebt, herken ik niet. Ik vond het prima toen er besloten werd dat het een keizersnede werd. Ik zag vooral tegen het herstel op met nog een dreumes in huis. Bij een eerste kindje lijkt me dat vele malen makkelijker.

Maar ik ben wel blij dat ik het allebei een keer meegemaakt heb. Ik vond het zo bijzonder, allebei!!

Hier ook een kindje in stuit en 8,5  week geleden een keizersnede gehad. Het was onze eerst kindje en durfde een stuit bevalling heel eerlijk niet aan. Het herstel was wel even pittig vooral die eerste dagen vreselijk. Het soms wel erg lastig rustig aan te doen. Bij ons was het gepland het gaf mij allemaal een hoop rust.

alleen even minder ons kindje moest gelijk weg want haar zuurstof was te laag dat was geen prettige ervaring eer we echt ons eerste contact hadden waren we wel even verder en ik kon niet zomaar even naar haar toe want ze lag op de nicu. Daar heb ik mentaal wel even last van gehad. 
Maar verder een prachtige ervaring!

Hoi. Ik ben ook bijna 1,5 jaar geleden bevallen dmv een spoedkeizersnee. Onze kleine meid was niet ingedaald, ik had een hematoom bij mijn uiteinde en een voorliggende placenta (deze was wel omhooggeschoven maar niet goed genoeg). Na vele zks bezoeken bleef ik weer bloeden en werd het plots een spoedje. Was toen 37 weken.

Het herstel ging gelukkig voorspoedig. De eerste keer uit bed om te plassen in het zks vond ik de hel (wat een pijn) maar thuis ging het best goed. Zelfs traplopen ging soepel. Viel me mee. 

Stel, ik zou bij een eventuele 2de zwangerschap mogen kiezen weet ik niet wat ik zou doen. Al lijkt me herstel heftiger als je er al 1 thuis hebt. Je mag 6 weken niet tillen, rijden etc. Dat was wel even wennen. 

Maar absoluut mee eens; vaginaal en keizersnee zikn beide bevalwijzen. 100%!!

[Auteur]

Berichten