Onze dochter van 11 maanden gaat nu een half jaar naar de opvang. Eerst 1 dag per week, nu 2 dagen per week (wo & vr). Ze heeft een lange en moeizame wenperiode gehad en heeft ook veel dagen moeten missen doordat ze vaak ziek was.

Inmiddels merk ik als ik haar wegbreng dat ze het steeds meer naar haar zin lijkt te hebben, ze huilt bijvoorbeeld niet meer als ik haar afgeef, is dus minder eenkennig. Er zijn dagen dat het goed gaat en ze een hele dag (9 – 16.30 uur) volhoudt, maar we worden ook vaak gebeld – meestal na 4 of 5 uur, maar ook zelfs al na 1,5 uur – of we haar op kunnen halen. Eerst gaven ze als reden dat ze gefrustreerd zou zijn omdat ze nog niet kruipt. Ze adviseerden ons om naar een kinderfysio te gaan. Baat het niet dan schaadt het niet… Nu horen we dat ze overprikkeld zou zijn door de geluiden en andere kindjes en stelden ze voor om een kinderpsycholoog te laten observeren. Ook zou ze gestresst reageren op het moment dat ze haar neerzetten en weglopen (maar wel in de buurt blijven). Dit laatste herken ik wel maar in minder extremere mate en hoort denk ik ook bij de leeftijd. Ze is tenslotte (nog) een baby en ontwikkeld zich volop. Ze eet en slaapt overigens wél goed bij de opvang en geven aan dat ze daar in bed echt tot rust komt.

Kortom: we worden gek van het gebel, want ja… er moet ook gewerkt worden. We krijgen sterk het vermoeden dat ze zoeken naar redenen, maar het misschien zelf helemaal niet aan te kunnen. Ik vraag me dus af, zijn er meer ouders met zo’n ervaring? Wat is ‘normaal’ qua verwachtingen en om gebeld te worden om je kind op te halen?

Je kan misschien even die obesvatie afwachten, of er echt wat aan de hand is. Maar normaal horen ze dit zelf op te lossen. 

Dus ik zou een ander kdv zoeken, als ik dit zo lees. (Makkelijk gezegd natuurlijk.)

Wij worden alleen gebeld bij koorts.

Wij zijn tot nu toe ook alleen gebeld bij koorts of andere ziekte waardoor ze alleen maar blijven krijsen, oja, en een keer toen iemand de fles niet kon vinden, ik snel op mijn fiets daarheen met een andere want ja – je wilt natuurlijk niet dat je kleine honger heeft, hadden ze em intussen wel gevonden… 

Maar tegelijkertijd krijgen wij ook best vaak te horen hoe ontzettend vrolijk onze kinderen zijn, en er zijn wel kinderen die duidelijk meer moeite hebben met daar ‘achtergelaten’ worden (ipv blij de zaal inrennen of de leidsters toelachen het op een krijsen zetten bijvoorbeeld) en veel meer aandacht opeisen. Ik kan me zo voorstellen dat het ook lastig is voor de leiding als er kinderen zijn die structureel onevenredig veel aandacht opeisen, maar dat ze vooral ook met je mee willen denken over wat er aan de hand kan zijn zodat er mogelijk wel een oplossing voor gevonden kan worden.
Het zou ook kunnen dat jullie kind het beter doet in een kleinere groep, bijvoorbeeld bij een gastouderopvang ipv een kinderdagverblijf – maar dat is leuk gezegd, vind ook daar maar eens een plekje tegenwoordig, het is niet alsof je oneindig vrij kan blijven nemen en je baas dat leuk blijft vinden tot je iets gevonden hebt dat werkt. Die frustratie ken ik wel vanwege het vele ziekzijn, dat was hier lange tijd elke 2 weken wel raak (lijkt nu iets beter te gaan), gevolgd door dat ik zelf een paar dagen later meestal ook ziek ben.

Hopelijk gaat het snel beter of vinden jullie een andere plek waar jullie kleine wel op de plek is.

Wat jammer dat het kdv er op deze manier mee omdat. Ik heb zelf op een babygroep gewerkt en moeder van een huilbaby. En ja, mijn baby huilde veel, nu hij mobieler is wordt het steeds minder. Maar wij zijn nog nooit door het kdv gebeld, gelukkig. Ik vind het persoonlijk ook niet kunnen. Je werkt op een babygroep en elke baby is anders en ja er zijn ook baby’s die meer huilen. Deal with it, het is je werk.

Je zou een observatie kunnen afwachten, maar zou ook zeker het gesprek aan gaan.

[Auteur]

Berichten