Graag wil ik advies, hoe denken jullie erover? Lang verhaal maar het zit me heel erg dwars

Mijn vriend (38jaar) en ik (32jaar) zijn 20maanden samen.
Vanaf het begin (voor de eerste date) wist mijn vriend van mijn kinderwens. Ik zag onze uitstapjes als gezellig en leuk en meer niet omdat hij altijd heeft gezegd geen kinderen te willen. Hij deed enorm zijn best en ik hield de boot af met de mededeling ‘ ik wil kinderen en jij niet’. Uiteindelijk hebben afgesproken dat we het zouden proberen en mijn vriend na een jaar zou laten weten of hij met mijn verder wou (een kindje). We zijn vlug gaan samen wonen, we hadden beide geen woning en dit was geen grote stap. Ik ging er vanuit dat hij zou aangegeven als hij toch geen vader zou worden en in 4 maanden geleden vroeg ik hem sta je open voor een kindje? Mijn vriend wist het niet en gaf aan dat hij misschien geen kinderen wil en dat het toch niet zeker was en vroeg om tijd. Een maand later raakte een collega zwanger en dit raakte me en ben opnieuw een gesprek aangeknoopt maar dit keer meer overtuigd, Ik wil kinderen en als jij ze niet wil dan kunnen we beter stoppen, ik was opgelucht (want zat me toch dwars dat na ruim een jaar in relatie hij toch nog niet wist) mijn vriend heeft die nacht niet kunnen slapen.
De volgende dag tijdens een etentje bracht hij het onderwerp te spraken, en vroeg om geduld te hebben.
Hij vroeg weer om tijd (6maanden), we hadden vanaf het begin dat we zouden samenwonen afgesproken dat we voor jaar zou zijn en dat we daarna na het buitenland zouden vertrekken. We zijn nu verhuisd, wonen 2 maanden in het nieuwe huis en land en ik voel me onrustig, nog een paar maanden maar eigenlijk merk ik dat ik zekerheid wil. Ik wil zo graag een kind en voelt net of mijn vriend me niet serieus neemt. Ook vind ik het rot dat ik nu al weet dat als we samen verder gaat dat het maar 1 kindje word(mochten het allemaal lukken), hij liever de opvoeding aan mij overlaat.
Moet ik mijn vriend nog de tijd geven waar hij om vraagt, wachten tot november of zal ik de knoop doorhakken? Mijn grootste angst is dat ik bv niet makkelijk zwanger kan worden en liefst wil ik zo snel mogelijk beginnen aan een gezin. Hij weet dit al vanaf het begin en het idee dat hij pas in november laten weten dat hij misschien geen kinderen vind ik onverdraaglijk en dan hoor ik het liever gelijk. Aan de andere kant misschien heeft mijn vriend echt meer tijd nodig. Wat denken jullie?

Ik denk dat je hem genoeg tijd hebt gegeven. Ik denk dat hij wel degelijk weet wat hij wil alleen jou niet kwijt wil raken. Dit is een bekend verhaal en het is voor jullie allebei niet eerlijk op deze manier. Hij houdt jou aan het lijntje mbt je kinderwens uitstellen en jij wil een kind van hem terwijl hij er niet klaar voor is. 1 van de 2 zal moeten toegeven en dat is niet de juiste basis voor een kind. Bij vrouwen is er nou eenmaal een biologische klok en na 35 jaar worden de risico’s op ellende al verhoogd.Zelf zou ik niet in een relatie willen blijven waarin de kinderwens niet wederzijds is. Wens je veel wijsheid!

Ik vind het super jammer om te lezen dat hij maar blijft tijd vragen en niet gewoon zegt dat hij het niet wil want als ik eerlijk moet zijn lijkt het mij niet dat hij van gedachte gaat veranderen misschien wel maar puur voor jou en dan sta je er alleen voor of erger nog hij wil er niks van hebben en verlaat jou en je kindje?

Wat ik ga zeggen is absoluut niet onaardig  bedoelt maar ik wil wel graag een spiegel voorhouden. 

Ik denk dat hier zelf ook een aandeel inhebt. Je stapt in een relatie, gaat snel samenwonen en naar het buitenland verhuizen voordat je zeker weet dater toekomst inje relatie zit en je beiden op 1 lijn zit. Meeste mensen zorgen daar eerst voor. Ik vind dit behoorlijk naïef.  Nu zit je vast en kunt geen kant op als je besluit de relatie te beëindigen vanwege dit verschil. 

Je maakt het hem wel makkelijk , stapt er vol in en hij kan je steeds aan het lijntje houden, jij gaat wel mee in de hoop dat hij ja zegt. Grote kans dat hij dit niet gaat doen in november en hoopt dat jij van je wens afziet en bij hem blijft want je hebt al zoveel grote stappen samen genomen.

Ik vraag me ook af of je hier niet in bent gestapt vanwege je tikkende biologische klok omdat je bang was nooit iemand te vinden om een kind mee te krijgen.

Zelf heb ik pas na 10 jaar huwelijk besloten een kind te willen. Mijn man wist altijd al dat hij vader wilde worden. Maar ik weet niet of mannen ook last kunnen krijgen van een biologische klok eigenlijk.

Kan zijn dat hij het oprecht eerst een tijd wil proberen, om zeker te zijn dat jullie relatie stabiel genoeg is, om een kind met je aan te durven. Of dat hij dan kan beslissen of hij het voor je over heeft, om zijn eigen wens opzij te zetten.

Kan zijn dat hij je genadeloos aan de lijn houdt. Zeker gezien hij de relatie wel goed genoeg vind om met je naar het buitenland te verhuizen?

November is niet heel ver meer. Maar ik snap dat je je hier erg ongemakkelijk bij voelt.

Heb je hem gevraagd waarom hij het na een jaar wel denkt te weten?

Ga je na zoveel nog bij hem weg als hij toch nee zegt?

Is jullie relatie op andere gebieden wel goed?

@Essil, mannen hebben ook een biologische klok inderdaad. Die ligt tussen de 35 en 45 jaar en de kwaliteit van hun zaad neemt af en de risico’s op afwijkingen etc ook. Net als bij vrouwen dus. P

Vraagje voor topic starter, diep van binnen.. wat wil je zelf? Wil jij jouw grootste droom laten uitkomen met iemand die het niet wil, en als het al gebeurt dat bij best laks is en jij het maar mag opvoeden?

bedankt voor jullie reactie’s. 

We zijn snel gaan samenwonen en dit voelde niet als een grote stap. Op moment zaten we beide bij familie en we vonden het fijn om privacy te hebben, zeker in tijd van Corona.

De stap naar het buitenland was niet groot. We hebben beide eerder in een ander(e) land(en) gewoond. 
Mijn vriend en ik hadde besloten om een jaar in Nederland te blijven en daarna te kijken voor iets anders in het buitenland. Het was overigens mijn wens een jaar in NL te blijven, vriend had net zijn huis verkocht net een paar maanden voordat we begonnen te daten. Zo was voor hem een grote stap om in dezelfde stad een huis te huren omdat hij klaar was met Nederland.

Wat ik wil? Ik wil graag een gezin en vind een traditionele rolverdeling geen probleem, alleen ik wil wel zekerheid dat we samen bouwen aan een toekomst. 

Mijn grootste wens is om moeder te worden en dit wist ik voordat we een stel werden. Tijdens de relatie is dit gevoel gegroeid. 

Ik weet niet of wachten wel of niet handig is. 

We hebben het samen leuk, maar zeker ook onze ups en downs. We zijn totaal verschillend op veel opzichten. 

 

Ik vind het super lastig omdat ik enorm gek op mijn vriend ben. Misschien kijk ik met een rode bril en wil ik heel graag een kindje samen. Ik geloof ook dat het beste is voor een kind als het word gewenst door beide ouders. 
Ik denk dat mijn vriend zich niet stabiel genoeg voelt voor een kind op het moment

[Auteur]

Berichten