Hallo lieve mama’s,
Ik zit met een dilemma, en pieker er ’s nachts nog over. Heb even jullie raad nodig.

Onze dochter van 3,5 is een superlief sociaal meisje wat alles graag deelt met anderen, maar ook goed haar mannetje staat!
Ze heeft nog een broertje van 2,5 en er komt een zusje aan (36 weken)
Sinds ze 2 jaar is gaat ze naar de peutergroep en heeft daar leuke vriendinnetjes.
Ik ben goed bevriend geworden met een moeder, en daaruit is een hechte vriendschap ontstaan. Haar dochtertje is echter een zeer fel kind van karakter als haar moeder in de buurt is. Als ik op haar pas dan is ze hartstikke lief en luisterd ze. Ik laat niet met mij sollen en ben duidelijk voor mijn kinderen en zo ook als er iemand komt spelen moet je je aan mijn regels houden.
Alleen het kindje van mijn vriendin is erg extreem en heeft haar moeder volledig in haar macht. Ze zegt de vreselijkste dingen tegen haar, maar ook tegen mijn dochter. Zoals dat ze nooit meer vriendinnen met haar wil zijn, en dat ze wil dat ze meteen weggaat en nooit meer terugkomt. Als ik het hier zo neertik valt het wellicht mee om te lezen. Maar als je erbij bent is het vreselijk. Ik probeer de dochter van mijn vriendin dan weer op te vrolijken of te zeggen dat ik het wel erg jammer vind hoe ze nu doet. Mama zelf doet er niets aan, en schaamt zich alleen maar. Ze kan haar kind niet aan, wat tegen haar zegt dat als ze niet ons weg laat gaan ze mama haar nek omdraait. Gewoon uit het niets. Er zijn nog veel meer dingen gebeurd in het afgelopen jaar, maar dan ben ik vanavond nog niet klaar met typen.
Wat kan ik hiermee? Heeft iemand ervaring? Ikzelf zou wel weten wat ik met mijn kind zoi bespreken als ze dit gedrag liet zien! Maar bij haar wordt alles met de mantel der liefde bedekt en ik kan er niet meer mee omgaan.
Zou het erg vinden om de vriendschap te verbreken om een opgroeiend kind.
Dit kindje wil dat zelf ook niet, maar ze kan zich niet beheersen en heeft verder ook geen vriendinnen dan alleen haar moeder.

Heeft iemand dit al eens meegemaakt, en hoe is dit zonder ruzie op te lossen?
Ik doe alles wat goed is voor ons kleine meisje.

Dankjewel alvast, en sorry voor het lange verhaal.

Hoi,

Wat heftig om mee te maken, ik snap je dilemma heel erg goed. Ik ben zelf gastouder en heb in de praktijk zoiets ook ervaren. Zeer lastig om goed uit te leggen aan een ander als die het niet goed door heeft.

Ik zal zeggen, ga kijken waar het aan ligt dat ze zulke dingen zegt. Ze is veel te jong om zoiets al te zeggen, kijkt ze bijvoorbeeld tv dingen die niet van haar leeftijd zijn. Of wordt het in haar omgeving gezegd? Laten we het hier maar hardop zeggen, zulk gedrag is niet gezond voor een kind. Dus is er ergens een oorzaak. Probeer te ontdekken wanneer ze zoiets zegt, misschien is er een aanleiding. 

Als het om je eigen kind gaat die zulk gedrag vertoont dan is dat heel moeilijk om te accepteren. Als alles met de mantel der liefde gaat dan kan een kind gauw de dominerende rol overnemen ivm dat de ouder die rol hoort te behouden. Duidelijkheid en striktheid is voor ieder kind belangrijk. 

Voor jezelf: leer je eigen dochter haar gevoel te beschrijven, desnoods beschrijf jij het voor haar dat het pijn doet als je zoiets zegt of hoort. Begeleid je eigen kind en het meisje hierin als ze bij jou spelen en zo’n situatie ontstaat. 

Hoe dan ook, het is lastig maar wel goed dat je het bespreekbaar maakt. Als je er niet uit komt of het is je teveel probeer dan met een professioneel iemand te praten. Dit kan je ook altijd anoniem houden. 

Succes

Je kunt deze moeder evt steunen in haar schaamte dat ze zeker niet de enige is? Mocht ze ervoor open staan, er bestaat een hele goede oudercursus genaamd ‘pittige jaren’ waar ze kan ervaren niet de enige ouder is en hele goede adviezen kan krijgen op een positieve manier.

Dankjewel voor je tip!

Het lijken wel tekenen van psychopathologie…

[Auteur]

Berichten