Hi allemaal, ik ben 30 weken zwanger (van mijn eerste kind) en waar ik de afgelopen maanden er heel positief in stond, begin in nu heel bang en zenuwachtig te worden. Ben ik er echt klaar voor of niet? Ben ik de enige die hier zoveel last van heeft? Heb nu stress over hoe ik borstvoeding moet geven en kolfen en alles wat er te maken mee heeft.. iemand tips?

Ooo dag had ik destijds ook! Ineens greep het me naar de keel….

Ik zei steeds tegen mezelf (maanden lang):

“miljoenen vrouwen doen dit, zelfs in slechtere omstandigheden dan hier. Hulp is overal en als voeden niet lukt bel ik direct een lactatie deskundige. De kraamhulp zal me echt wel alles laten zien wat ik weten moet. Het consultatiebureau kan ik altijd bellen of heen indien nodig. En dan nog de familie die kan/wil helpen. Ik houd zoveel van dit kindje en ga er alles aan doen om hem/haar gelukkig te maken. Meer heeft zo’n kleine niet nodig!”

Dat gaf me steeds weer vertrouwen. Ik was stomverbaasd over hoe natuurlijk het ging toen ze er was. Je voelt het aan! Echt waar… Probeer nog even te genieten van deze tijd.

Echt heeeeel herkenbaar! Je weet dat er iets groots staat te gebeuren en er een verandering in je leven plaats gaat vinden, maar je kan niet precies invullen hoe dat er dan uitziet. Of wat je dan moet doen. 

Daar kreeg ik ook de bibbers van hoor 😉 Maar je staat er na de bevalling niet alleen voor. Je wordt goed opweg geholpen door de kraamzorg en zeeeeeer waarschijnlijk kickt meteen je instinct in en weet je intuïtief wat te doen. Daar heb je nu niet zoveel aan behalve dan vertrouwen dat het goedkomt. Echt! 

Dank je wel! Heel fijn dit!

Tip: alles komt goed, ook als het niet goed komt! Heel normaal dit gevoel, maar lekker relativeren. Het komt zoals het komt!

Ik denk dat bijna iedere zwangere dat wel heeft hoor. Ik dacht bij de eerste jeetje waar zijn we aan begonnen, kan ik dit wel… En bij de tweede en derde dacht ik precies hetzelfde.

Uiteindelijk ben je er echt wel klaar voor. Komt allemaal goed

[Auteur]

Berichten