Ik ben nu 13 weken geleden bevallen en voel me nog steeds slecht. Veel warmte aanvallen en soms het gevoel alsof ik dan ga flauw vallen. Erg onstabiel/wiebelig op mijn benen. Heb continue een gejaagd, zenuwachtig gevoel. Kan niet goed focussen met ogen en lijk soms aan de rechterkant vanuit mijn nek stijf gevoel te ervaren.
Is dit ook herkenbaar voor mensen?
Huisarts heeft bloed onderzoek gedaan en alles zag er keurig uit. Die scheept me echt af met het zal wel aan je hormonen liggen.
Maak me er inmiddels wel wat zorgen om

Klinkt inderdaad een beetje als wat ik had… hoe vervelend het ook klinkt, is het inderdaad een disbalans in je hormonen. Ik herken het altijd doordat ik dan 1 goeie week heb na mijn menstruatie, vanaf mijn ovulatie gaat het snel steeds slechter en zodra ik ongesteld word, gaat het langzaam steeds weer beter. Die cyclus herhaalt zich dan continu, misschien iets voor jou om op te letten. Als jij ook zo’n soort patroon hebt, is het dus waarschijnlijk een disbalans.

Als je geen borstvoeding geeft wil ik je sterk adviseren om Teunisbloemolie met toegevoegde b6 te gaan slikken in combinatie met magnesium en zelf slik ik er ook nog monnikspeper bij.

Bij mij hebben deze klachten erg lang aangehouden uiteindelijk heb ik dus de teunisbloemolie opgehoogd van 1 capsule van 1000mg naar 2 capsules, met 1 magnesium en 2 monnikspeper erbij… binnen een maand voelde ik me al veel beter, de paniekaanvallen werden minder intens en zijn nu gewoon zo goed als weg. 

Koop je supplementen wel bij een natuurwinkel zoals holland & barret en niet bij de etos ofzo! 

Beste Marjoow,

Mag ik vragen waar je die info vandaan hebt om die extra vitamines te nemen?
Ik had na mijn 1e zwangerschap heel lang last van disbalans en hormonen. Duurde bijna een jaar. Zoiets als dat wat jij noemt was fijn geweest te weten. Dank je wel alvast!

Eigenlijk ben ik dankzij Google achter verschillende informatie gekomen. Ik slik het al jaren, omdat ik erg last heb van PMS (Vermoedelijk zelfs PMDD) en ik dus extreme pieken en erg diepe dalen had. Als ik naar de huisarts ging, had hij het altijd maar weer over hormonale anticonceptie, terwijl ik dit jaren slikte en daardoor mijn hele leven een 6 was, totaal afgevlakt, dus dat was het antwoord ook niet. Door te googlen kwam ik op de volgende pagina’s uit: 

https://m.orthokennis.nl/nutrienten/teunisbloemolie

https://www.drsvanderveen.nl/Nieuwsbrief%20PMS.html

https://www.naturalheroes.nl/pages/waarom-iedere-vrouw-teunisbloemolie-zou-moeten-gebruiken

https://www.google.com/amp/s/energiekevrouwenacademie.nl/teunisbloemolie-pms-overgangsklachten/amp/

https://www.naturafoundation.nl/kenniscentrum/monografie/109/vitex-agnus-castus

Hi Marjoow,

Dank je wel voor je reactie! Superfijn en herkenbaar! Vooral de pieken en dalen.
Ik gebruik ook al jaren geen anticonceptie, omdat ik heel veel last van de hormonen had. Het duurde bij mij dus ook echt lang voor ik ontzwangerd was en was ook vaak nerveus, paniekerig.
Echt zo fijn deze info! Ga hier heel veel aan hebben🙏🙏🙏

Heel graag gedaan! Ik heb tijdens mijn zwangerschap een burnout gehad en toen hele heftige paniekaanvallen en straatvrees ontwikkeld, daarvoor naar een psycholoog gegaan, na mijn zwangerschap nog steeds… op een gegeven moment zeiden ze gewoon keihard: als je verder wilt, moet je antidepressiva gaan slikken tegen de angsten… 

Ik heb zelf ook in de psychiatrie gewerkt voor mijn burnout… het is echt vreselijk om te zien hoe alles maar opgelost moet worden met farmaceutische rotzooi, terwijl de natuur ons ook zoveel te bieden heeft! Ik hoop dat het voor jou net zo goed werkt als dat het voor mij doet

Voor een optimale werking moet je trouwens wel een maand of 2 teunisbloemolie slikken en bij monnikspeper is dat zelfs 6 maanden, dat heb je nou eenmaal met natuurlijke middeltjes. Al merkte ik wel al snel verbetering en werd het dus steeds weer een beetje beter 

Heel herkenbaar wat je schrijft 😔 Ik had een (milde) postnatale depressie.  Huilbuien, gejaagd gevoel in mijn lijf, moeite om van de kleine dingen te kunnen genieten, veel te veel moeten van mezelf, een peuter die rond liep, een prikkelbare baby, mijn lijf wat nog aan het herstellen was. Niet te doen. De paniek nam toe naar mate mijn verlof af liep. Ik moest weer gaan werken terwijl ik dood en dood op was. Ik kon echt niet werken. Ik ben naar de huisarts gegaan om mijn verhaal te doen en ik heb mezelf ziek gemeld. Ik heb met vriendinnen en familie mijn ervaring en gevoel gedeeld en ik heb de tijd en ruimte genomen om kalm aan te wennen aan de nieuwe omstandigheden. Nu is mijn baby bijna 7 maanden oud en ben ik begonnen met een paar uurtjes werken. En dat voelt goed. Ik denk echt dat het verlof in veel gevallen ook gewoon echt te kort is. Je hebt veel meer tijd nodig om te herstellen en te wennen aan het leven met een babytje erbij.

 

[Auteur]

Berichten