Hai,

Mijn dochter van 4 jaar huilt erg snel en elke keer als ze zich (zachtjes) stoot, struikelt, botst of wat dan ook. Niet huilen met tranen, maar duidelijk gemaakt en soms wel 5-10 minuten lang. Soms elk half uur of vaker. Als ze zich echt pijn doet en echt huilt (dat verschil hoor je goed) dan knuffel/troosten wij haar uiteraard tot het over is. Als ze gemaakt huilt geef ik haar een kusje op de pijnlijke plek en zeg dat het vervelend is dat ze pijn heeft, maar ik merk dat als ze door blijft huilen/jammeren ik een steeds bozere stem op zet waarin ik haar vraag te stoppen met huilen. Dit helpt uiteraard niet. Naar mijn idee wil ze op dat moment aandacht (lang aandacht, niet een korte knuffel), maar ik heb het idee dat ik met die aandacht geven het ook in stand houdt. Mijn vriend probeert het nu te negeren, dat snap ik, maar ik wil ook niet dat ze denkt dat we haar niet zien als ze pijn heeft. Het huilen valt extra op naast haar broertje van 2 die alleen huilt als hij zich echt pijn heeft.

Heeft iemand tips om hiermee om te gaan? Ik zou graag willen dat ze iets sterker in haar schoenen staat en niet een drama maakt bij elke keer dat ze zich stoot, maar ik wil ook niet voorbij gaan aan haar verdriet/ aandacht vragen.

Groetjes, sanne

Mijn baby is nog maar 4 maanden maar heb je al is met haar gezeten en gevraagd wat ze van mama nodig heeft? Niet dat ze iets te kort komt maar er is een reden ervoor dat ze zich zo gedraagt. Alleen even uitzoeken wat die is. Misschien kan je iets in haar behoeftes betekenen. Misschien voelt ze zich al niet gezien dat ze daarom express doet alsof ze pijn heeft

Misschien extra (positieve) aandacht geven op andere momenten?  Wat 1 op 1 quality time in je ritme opnemen.

Het is een meisje wat veel aandacht nodig heeft. Ze houdt erg van knuffelen en dat doen we ook veel. Als ze uit school komt krijgt ze altijd 1,5 uur 1op1 kwalitatieve aandacht van ons als haar broertje nog slaapt. Ze laat dit gedrag ook alleen zien als haar broertje wakker is. Het wordt meer als wij bezig zijn met bv. koken.

Onze zoon heeft dit ook met periodes, normaal gesproken een bikkel, kan flink vallen, schudt zich uit en loopt door. Zo’n periode is vaak te koppelen aan een sprong in ontwikkeling, even niet lekker in z’n vel zitten etc. etc. Wat dat betreft sluit ik me aan bij wat al gezegd is, er zit waarschijnlijk meer achter. Behoefte aan wat quality time, extra liefde, veel nieuwe dingen. Als het erin zit zou ik daar zeker in meegaan, maar soms is het ook wat het is..

Hier helpt het door er eigenlijk altijd hetzelfde op te reageren, troosten, erkennen, benoemen en en weer door. Het gaat bij ons dan een beetje als volgt (en met een paar dagen/weken is het vaak wel over); kind stoot zich, kom naar me toe, showt mij zijn ‘wond’, ik bied hem troost, niet overdreven maar meer als ‘o, ik zag het gebeuren, dat is wel vervelend’, kus erop. Kind blijft jammeren, ik vraag “bloed het?” (nee), “Is het gebroken” (nee) “doet het nu nog pijn” (nee) “nou, dan kunnen we weer door met knippen/plakken/rennen/waar hij ook mee bezig was”. Vaak loop ik even mee en leid hem daarmee af. Even afleiden is hier wel heel belangrijk, anders blijft hij ook jammeren.

Door er altijd hetzelfde op te reageren ben ik van mening dat we er het snelste weer doorheen zijn. Maar wat ik al zei, normaal is ons kind een bikkel en zelfs met de valpartijen die een hartaanval opwekken hoor je hem nog niet piepen. Als zo’n periode er is, nemen wij ook altijd wat gas terug voor hem en zijn er wat meer voor hem.

Hopelijk kan je er wat mee, succes!

Misschien een aparte verklaring maar ons zoontje doet dit ook en dit doet hij toevallig specifiek sinds hij ‘Bing’ kijkt. Ik ging toen eens bekijken waar dit door zou kunnen komen en kwam erachter dat als ‘Bing’ een probleem heeft die ook heel zielig gaat doen. Nu is hij meer ‘Pieter Konijn’ fan maar het is nooit meer overgegaan helaas.  Mogelijk kan dat bij jouw dochter ook de oorzaak zijn?

[Auteur]

Berichten