Beste mede mama’s,

Een vraagje..

Ik wist niet zo goed bij welk stukje ik mijn topic moest plaatsen, dus maar even zo. Ik ben in Januari bevallen van ’n ontzettend lief, mooi en heerlijk meisje. Apen trots zijn we en ze doet ’t echt geweldig. Echter voel en ervaar ik vaak angst naar haar toe. We hebben niet de beste start gehad met haar, ze lag in ’t begin heel slecht maar dit ging gelukkig heel snel weer heel goed. Ik zelf ben misschien wel te over bezorgd en ik vraag me af of dat normaal is?! Voorbeeldjes.. Als ze naar de oppas gaat stuur ik alles na wat ze moeten doen en ik vraag altijd wel ’n keer hoe ’t gaat. Ze rolt s’nachts vort om en dat vind ik eng omdat ik dan bang ben dan ze bv met haar gezicht in ’t matras beland of zo en dan gaan de raarste senario’s door m’n hoofd, met dit hete weer ben ik te bang dat ze verbrand of ’t te heet heeft, geldt ook voor als ’t koud is, enz enz.. Ben ik te overbezorgd of is dit normaal? Herkennen jullie dit?! Liefs van mij!

Temperaturen is ook iets wat ik wel bijna elke dag kan doen, en als ik gruwel verhalen hoor wordt ik helemaal bang. Wilde ik nog ff kwijt.. Verder geniet ik wel hoor en is ’t niet dat er belemmeringen zijn of zo.. 

Die gedachten gaan ook door mijn hoofd met mijn zoon, maar heel kort en ik voel me dan niet angstig.

Je wilt uiteindelijk gewoon een goede moeder zijn en je kindje kan nog niet vertellen wat er is. Het klinkt wel alsof je alle mogelijke drama’s wilt voorkomen. Je hebt er laat van. ik heb mezelf altijd verteld dat die echt vrijwel nooit gebeuren als je ‘gewoon goed’ voor je kind zorgt. Is het een optie om jezelf bewust te dwingen om een keer geen adviezen mee te geven aan de opvang, en een dag niet te bellen? Je kunt je gevoelens daar ook delen. Zij hebben immers zoveel ervaring. Kan je man/vriend helpen met relativeren en je soms een beetje afremmen? Succes!

Hoi hoi, 

ik heb ook een dochtertje geboren in januari. Ik vind het zelf ook erg lastig om haar los te laten. We hebben een Gastouder en daar voel ik me erg goe bij. 

Maar zij gaat ook op vakantie en merk nu dat ik andere niet echt vertrouw terwijl er niets is gebeurd dus snap zelf niet goed waar dat vandaan komt. Toch zoek ik we oplossingen en gaat ze vanmiddag een uurtje even naar een vriendin omdat ik weg moet. 

Ik merk ook dat ik anders in het opvoeden sta dan de meeste in mijn omgeving. Klein voorbeeld ik wil nog niet dat ze binnne een jaar en liever nog een stuk langer snoep krijgt. Het is ons eerste kindje en zolang zij er niet om gaat vragen. Maar in mijn omgeving zie ik het wel gebeuren. Lastig om hier mee om te gaan omdat ik me dan ook afvraag of ik niet te erg ben. 

Succes!! Groetjes!

Ik ben ook zo’n bezorgde moeder. Maar zoals hiervoor ook wordt gezegd, je wilt gewoon het allerbeste voor je kindje en je kindje beschermen. Onze dochter is nu bijna 1,5 en moet wel zeggen dat ik er nu ietsjes makkelijker in ben geworden, misschien ook omdat je steeds meer ervaring opdoet. 

Bellen naar de opvang of oppasoma doe ik trouwens niet, want geen bericht is goed bericht (zo denk ik dan maar).

Ik heb dit ook gehad de eerste jaar van mn zoontje.hij is nu 2 jaar. En nu zijn de rollen omgedraaid mn vriend is nu de gene die alles wil voorkomen en moppert op mij als iets mis gaat. Terwijl ik ook naarmate ervaring heb van ons zoontje. Het word makkelijker…  tuurlijk heb ik ook scenario’s gehad zoals wat als ik hem laat vallen van de trap tijdens lopen van trap af… of wat als ie van ons bed afrolt… of niet meer ademt in bed.  Eerste 8 maand sliep ie op ons kamer. Sliep erg licht.  Stond direct op als ie maar 1 kreuntje laat.maar nu hij is 2 en snoep neeh maar heb normaal geen snoep in huis alleen maar koekjes en fruit… als we bij de winkel zijn krijgt ie 1 snoepje daar geniet hij ook van…vandaag voor het eerst spekjes in huis gehaald… hij mag van mij 2 hebben smiddags en op de opvang 3x in de week krijgt ie alleen koekjes of fruit soms rozijnen. 

En ik kreeg ook moeilijk als ik hem na de opvang bracht de eerste weken. Maar ik deed wel de overdracht met tijden van zn flesje en slaapjes of ziektes. En appte toen elke dag als ie er was hoe het is…  probeer wat los te komen en vertrouwen te krijgen in de oppas… En vertel waar je mee zit… daar hebben ze wel begrip voor . Elke moeder kampt hier mee haha tis normaal 

Hi mama’s!

Wat ontzettend lief jullie reacties :). Ik ben dus niet abnormaal? Soms denk ik of voel ik me snel teveel als ’t om m’n dochter gaat. Maar dat is nergens voor nodig i know. Als ze bij de opa’s en oma’s is (gaat nog niet naar de opvang), app ik 1 keer per dag hoe ’t gaat (omdat ze wel ’s heel erg kan huilen als ik of m’n man weg ga).. Dat is toch niet verkeerd haha?! In iedergeval fijn om te horen dat ik niet de enigste ben ;). En beter zo dan dat ’t je niks doet natuurlijk. Thanks allemaal! Liefs! 

[Auteur]

Berichten