Oh ik wil dit even delen het is hartbrekend voor een zwangere vrouw om dit te horen van je man dat hij heel teleurgesteld is dat het weer een meisje is want hij hoopte op n jongen hij had zelf na dit blije bericht dat het een meisje is op internet uit gepluisd hoe het komt want hij was al teleurgesteld bij de eerste dat het geen jongen is en nu ik 16 weken zwanger bent hij ook weer teleurgesteld is. Kreeg dingen naar m’n hoofd gesmeten dat ik het niet begreep enz…. Wat moet ik doen heb hem alle rust benaderd en kwa ovulatie enz verteld dat je nooit weet wanneer je zwanger raakt de 1 doet er langer over enz en wanneer de innesteling plaats vind. Hij benoemt dat hij zich ging testen waarom hoe en wat. Ik raakte snel bij beiden zwanger en ben er ook blij mee en kwa leeftijd en nipt ook ok is bij beiden en gezond .Sorry moest dit kwijt

Ik vind dit zo erg ☹️. Naja, de kans is 50/50. Nu lijkt het alsof hij jou lichtelijk kwalijk neemt, terwijl als we het medisch bekijken hij de reden is waarom jullie meisjes krijgen. Man/zaadcel bepaald immers geslacht. Kan me voorstellen dat je als man een zoon wil maar wees blij met elk wondertje dat op de wereld komt, velen zouden hier een moord voor doen

Ik hoop dat je toch nog kan genieten van de zwangerschap en dat hij bijdraait.

Ik snap helemaal dat jij er veel moeite mee hebt. En natuurlijk mag je hem dat ook zeker laten weten. Maar probeer even een stapje terug te doen: heel veel mensen hebben een voorkeur voor een bepaald geslacht, de zwangere vrouw zelf, maar het kan ook zeker zo zijn dat de man een voorkeur heeft. Dat voelt misschien aanvallend, naar jou toe en/of je kindje, je draagt je kindje al een tijd en je voelt zo veel liefde nu al.
Maar toch denk ik dat je moet proberen te accepteren dat die gevoelens er mogen zijn bij hem. Ik denk dat het al zou schelen als je hem die ruimte zou geven. Het is iets anders als ie de schuld bij jou zou leggen of iets dergelijks, wat nergens op zou slaan natuurlijk want de mannelijke bijdrage bepaalt het geslacht, maar het klinkt niet alsof ie dat doet, hij zoekt het juist bij zichzelf. Ik denk dat onderzoek doen bij zichzelf niet zal uitmaken (je hebt nu eenmaal gewoon kans dat het weer een meisje wordt), maar misschien helpt het hem om te verwerken, en ik denk dat ie ook gewoon wat tijd nodig heeft om het nieuws te verwerken.
Uiteindelijk heeft hij als t goed is ook gewoon een kinderwens net als jij, en zal ie echt wel veel liefde voelen en kunnen accepteren dat het weer een meisje wordt, maar het kan even duren. Zou proberen hem niet aan te vallen op dat gevoel maar juist proberen te begrijpen voor zover je kunt en hem verder laten proberen erdoorheen te werken. Als je zelf die gevoelens niet hebt is het lastig voor te stellen, maar toch komt het best vaak voor. 🙂 Het is dus niet abnormaal!

Probeer het te begrijpen. Hij had zich verheugd op een zoon en die droom komt voor de 2e keer niet uit. Ik neem aan dat hij heel veel van je 1e dochter houdt? Dat zal bij de 2e vast ook zo zijn!

Ik wilde zelf heel graag een meisje en kreeg 2 jongens. Heb het echt even moeten verwerken dat die droom niet uit ging komen. Mijn man had dat niet, maar snapte het wel. Maar ik hou net zoveel van m’n jongens als ik van een meisje had gehouden.

Hier wordt binnenkort toch nog een 3e geboren en ik was echt als de dood dat het weer een jongen ging zijn. Dolblij dat het een meisje wordt, maar hoe verder in de zwangerschap hoe meer ik denk het had echt niet uitgemaakt.

Dus geef je man even z’n teleurstelling. Al snap ik echt wel dat je dat niet wil horen van je man

Ach wat erg!!

Ik snap je zo goed, en snap ook wel zijn teleurstelling. Maar de manier waarop hij dat uit is niet oké. Wij hebben 2 dochters en ik ben nu 11 weken zwanger van een 3e. Mijn man hoopt heeeeel erg op een jongetje, eb dat snap IK ZO goed!! Zelf hoop ik het ook, maar voor mn man is het nog belangrijker. Ik begrijp dit volkomen, als ik 2 zoons zou hebben zou ik ook voor 1000% hopen op een meisje!

Maar tegelijkertijd zegt hij ook: als het maar gezond is, en 3 meiden is óók tof! Ook al is hij dan echt wel teleurgesteld. Dat snap ik heel goed, die teleurstelling mag er zijn! Want 3 dochters betekent dat er waarschijnlijk nooit een zoon meer komt, want een 4e kindje willen we denk ik niet. Dus het is ook echt wel lastig om dat een plekje te geven denk ik, de wetenschap dat je nooit een zoon zult hebben.
Ik ben dolblij dat ik 2 meiden heb en zou exact hetzelfde ervaren als ik 2 jongens zou hebben denk ik, het verlangen naar een dochter!

Dus ik begrijp je man echt heel goed. Maar de manier waarop hij jou de ‘schuld’ geeft en dit uit is echt niet oké, niemand kan hier iets aan je doen en dit is één van de weinige dingen in het leven waar niemand invloed op heeft en dat maakt het ook weer heel bijzonder en wonderlijk. Hopelijk kan hij er even een weekje over bokken en het dan een plekje geven. Sterkte!!

Ik lees nergens dat hij haar de schuld geeft hoor. Volgend mij zoekt hij het vooral bij zichzelf, en geeft hij aan begrip te missen.

Ze schrijft dat hij zich ging testen? Ik begrijp niet helemaal wat hij dan precies wil laten testen, maar dat komt op mij over alsof hij wil uitzoeken waarom hij 2 meiden krijgt. Niet dat daar een antwoord op is, want dat is gewoon zo en daar zijn geen antwoorden op 🙂

Wat vervelend dat je man er zo mee zit. Ik denk niet dat onderzoek veel uit gaat halen (als ze het uberhaupt al kunnen of willen onderzoeken), dit overkomt immers ongeveer een kwart van de stellen die een tweede kindje krijgen en ongeveer de helft van de stellen die al een dochter hadden, maar waarschijnlijk moet hij ook gewoon even uitrazen en z’n teleurstelling op die manier uiten. Er rust best wel een taboe op om teleurgesteld te zijn over het geslacht (we moeten kennelijk allemaal maar vinden ‘als het maar gezond is’ -alsof je dat niet belangrijk vind bij een voorkeur voor een geslacht) maar die teleurstelling komt nog best vaak voor, en daar uiting aan geven is wellicht beter dan het opkroppen. 
Natuurlijk moet dat uiten niet op een agressieve manier naar jou (het moet wel veilig blijven voor jou natuurlijk), maar ik kan me best voorstellen dat hij nu bij een tweede er extra van baalt dat zijn droom alweer niet uit gaat komen (en misschien dus wel nooit als jullie al besloten hadden niet meer dan 2 kindjes te willen).
Hoe lang is het geleden dat jullie erachter kwamen dat het weer een meisje gaat zijn? Misschien trekt het met een paar dagen wel bij, als hij een beetje aan het idee heeft kunnen wennen. Tot die tijd zou ik in elk geval even je eigen (waarschijnlijk blijere) gevoel vanwege het geslacht even een beetje op de achtergrond proberen te houden (waar hij bij is), en hem maar even met rust laten en zo begripvol mogelijk zijn als hij erover begint. 

Wat vervelend!
Als ik je zo hoor heeft je man ook veel vragen hoe het komt dat het nu weer een meisje is. Misschien helpt het wanneer hij die antwoorden krijgt van een professionel. Ik denk dan aan de verloskundige. Misschien kunnen jullie samen een gesprek aanvragen met de verloskundige en al zijn vragen aan haar stellen. Ik snap zijn teleurstelling, Maarja geslacht laat zich niet bepalen. Maar informatie hoe het kan, kan je man wel krijgen. Succes!

[Auteur]

Berichten