Ooh ja… hier ook (meisje 2,5). Maar ze mogen ook een hoop NIET :). Ik doe altijd verbaast… ach, *naam* moet huilen. Hier heb je een doekje voor de traantjes (even een rustmomentje). Vertel eens wat is nu het probleem? En kunnen we het anders oplossen. Dus zoiets: ‘Waarom moet je huilen? Het is nu geen koekjes tijd, maar als je honger hebt, kunnen we een cracker eten’. (geen schermtijd, maar we kunnen een puzzle maken)
Ik doe het ook met haar knuffels. De knuffel moet dan huilen (volgens haar), dus dan vraag ik naar een fictief probleem en bedenk een reden waarom we huilen (moe, verdrietig, teleurstelling) en geef ik een oplossing.
Misschien is ze al wel klaar voor zo’n dag schema met plaatjes. Dan kan ze zien ‘waar’ ze is op de dag en wanneer ze wel naar de tv mag kijken.