Wat fijn om deze reacties te lezen.
ik had het gedeeld en betrapte mezelf erop dat ik de reacties niet durfde te lezen omdat mijn verhaal zo vanuit een wanhoopspositie is geschreven.. ik schaamde me een beetje voor mijn harde woorden.. maar het is wel zoals het is.
wat geruststellend om verhalen te lezen van moeders die hetzelfde ervaren of he. En ervaren…dat er niet geoordeeld wordt om het feit dat ik precies opschreef wat ik voeld en vooral dat de kans heel groot is dat het beter wordt!
Wij houden zoveel van haar… en soms dan lacht ze en dat maakt me dan echt gelukkig… maar over het algemeen huilt ze en ik hoop dat wij op ten duur ook een meer tevreden baby zullen krijgen. Dit is gewoon zo intens… ik ben vaak zo ten einde raadt.
Bedankt moeders! Voor de hart onder de riem! Dit is toch een beetje wat we nodig hebben… een beetje steun naar elkaar want het is echt niet altijd even leuk 🙁
