Hoi hoi allen,

Ik ben 16,5 week zwanger en ik loop tegen een kwestie aan, waarvan ik benieuwd ben of dit herkenbaar is. Sinds dat mijn eigen ouders weten dat ze opa en oma worden, ben ik heel erg gaan nadenken over de relatie met mijn eigen moeder. Zij is altijd een warme en altijd klaarstaande ouder geweest. Sinds mijn zwangerschap is ze zich heel veel zorgen gaan maken en dat uit zich in zwaar bemoederend gedrag. Ik heb heel erg de behoefte om dichter tot haar te komen als volwassen vrouw, maar hier lijkt ze zelf nog niet klaar voor. Ik had laatst een gesprek hierover aangeknoopt en ze klapte direct dicht en zei dat ze niks goed kon doen. Dit is vaker, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dingen bij haar kwijt kon als het gaat om gedrag van haarzelf. Ze was de hele dag zwaar geëmotioneerd omdat ik twee concrete voorbeelden gaf van uitspraken die ik niet zo fijn had gevonden en ik heb dat losgelaten en met alle aandacht naar haar geluisterd en waar ze zo emotioneel over was. Alleen sprak ik haar vandaag weer en kijkt zij erop terug dat ik haar beschuldigd heb van dingen die ze niet vindt kloppen en ze een kutdag had door dit gesprek. Ik merk dat ik mij juist aangevallen voel hierdoor en ze mij geen een keer vraagt hoe ik iets had bedoeld, maar gelijk dingen verwijt. Ik maak me zorgen om hoe dit gaat als de kleine straks komt, ik wil niet de hele tijd ruzieen.

Wat vervelend.. misschien als ze er voor open staat een keer samen naar een (familie) therapeut? Klinkt een beetje overdreven misschien, maar een sessie kan al wonderen verrichten op het vlak van communicatie. Heel veel sterkte (en gefeliciteerd!).

Veel sterkte. Ik herken het ook een beetje. Mijn moeder is erg gevoelig, maar heeft zich daar (uit zelfbescherming ?) voor afgesloten. Het is soms lastig om daar met haar over te praten. Ze herkent vaak dingen echt niet die ik (en mensen om me heen) opmerken. Ik ben met haar naar een mediator (geweldloze communicatie) geweest. Daarnaast probeer ik mezelf soms datgene te geven wat zij me niet kan geven, qua troost en begrip.

Het kan ook zijn dat je moeder moet wennen aan haar en jouw veranderende rol. Jij bent straks niet alleen haar dochter, maar ook zelf moeder en zij wordt oma. Misschien komt haar bemoederende gedrag ook voort aan hoe zij zelf haar zwangerschap(pen) heeft meegemaakt? Kan je haar daar naar vragen?

Ik zou er ook niet te veel over in zitten, misschien heeft ze gewoon tijd nodig en straks ben jij moeder en dan heb je ook gewoon minder tijd om te piekeren over jullie band. Veel sterkte.

Bedankt voor de reacties. Wat het extra lastig maakt, is dat mijn moeder zelf geen kinderen heeft gekregen. Ik ben namelijk, samen met twee andere babytjes, geadopteerd uit China. Nu is alles wat om de zwangerschap gaat een goed gespreksonderwerp, maar geeft ze mij geen ruimte om zelf om hulp te vragen. Ik denk dat ze ook echt niet begrijpt wat er met mij gebeurt en waarom ik sommige dingen echt vervelend vind. Ze kan niet spreken uit ervaring. Ik heb haar als cadeautje het “grote opa en oma boek” gegeven, vol ervaringsverhalen en ook hoe respecteer je de grenzen van je eigen kinderen”. Ze vond het gelukkig erg leuk en hopelijk lukt het haar dit toe te passen. Het gesprek skip ik voorlopig maar even, hopelijk helpt de tijd wat mee…

Herkenbaar, mijn moeder kon ook niet tegen kritiek. Ze was meteen op haar tenen getrapt en dagenlang chagie als ik haar op haar ongewenste gedrag wees.

Inmiddels ben ik 3 kindjes rijker en heb ik haar gaande weg (15 jaar) haar steeds op bepaalde gedragingen gewezen, wat ze deed en hoe dat is overgekomen bij mij. 

Ik denk dat verandering echt heel langzaam gaat, en ook het leren openstaan om feedback te ontvangen en er iets mee te doen. Mijn moeder staat er nu ook voor open om te horen wat mij dwars zit en ik filter haar soms bewust, omdat ik alles tegenwoordig met een korreltje zout neem. Gedrag van ruim 67 jaar is soms lastig te veranderen, maar ze is wel zo ver dat ze niet meer boos wordt op me.

Mijn band met mijn moeder is super fijn en goed inmiddels. Ik waardeer haar enorm en ik zeg soms tegen haar dat ik dingen ga doen, omdat zij het wil. Maar dat doe ik dan niet..😜 Ze ziet het toch niet, maar ze is dan wel gerust. 

Als je eenmaal straks je kindje hebt, dan zal dat je topprioriteit zijn en de rest kan wachten. Zo ook je moeder.

Met de tijd zal jouw rol als moeder groeien, je krijgt meer zelfvertrouwen. Maar je band zal ook langzaam beteren met je moeder. 

Ik ben mijn moeder meer gaan waarderen, er kwam meer bewustzijn en respect naar haar toe.

Alles wat jij doet en gaat doen voor jouw kindje, dat heeft jouw moeder ook voor jou gedaan. En dan neem je haar gedrag voor lief en natuurlijk mag je eerlijk aangeven als je iets niet fijn vindt. Ze zal jou op den duur ook respecteren en zien wat voor moeder jij bent. 

Kost alleen wat tijd en ja bij mij duurde het bijna 15 jaar. Maar steeds in kleine stapjes. Vooral na de komst van mijn dochtertje.. Dus geduld hebben en zorgen maken om je eigen gezin en het ander wat meer loslaten.🍀

 

[Auteur]

Berichten