Hi KimDM,

Ik ben heel benieuwd,  heb je gisteren nog getest? 

Wat bijzonder om te lezen dat je bij je eerste kindje echt ook voelde dat je zwanger was. Ik gun je dat snel weer!

Ik had me voorgenomen om vandaag te testen  (14 dagen na ovitrelle), maar heb het toch niet aangedurfd. Gisteren wat roze slijm bij wakker worden,  dus ik vrees dat mijn menstruatie een deze dagen gaat doorbreken…. 

Ik vind de wachtweken, en zeker de laatste dagen echt spannend, ik slinger dan zo vaak heen en weer tussen hoop en vrees. Ben daardoor ook echt uitgeput en emotioneel. 

Maargoed, we proberen positief te blijven!

Helaas vandaag ongesteld geworden… 

Aan de ene kant heel verdrietig,  aan de andere kant geeft het nieuwe hoop omdat we ook vanaf morgen met het ICSI traject starten… 

Hey Suus,

Oh wat rot om te horen… Gaat het een beetje met je?

 

Ja die wachtweken vragen emotioneel wel wat he? Je lijkt vanalles te voelen en alles duurt lang. 

Ik had het er gisteren nog met een vriendin over; als ze je op voorhand zouden zeggen dat het traject bvb 2j duurt, dan neem je daar vrede mee en valt de wachttijd al bij al mee. Maar het is telkens die emotionele rollercoaster, die hoop en teleurstelling die vooral vermoeiend is. 

Maar ik kan je wel zeggen dat, eenmaal je zwanger wordt, je die tijd snel vergeet of vervaagt althans. 

Hoe loopt je begin van je traject nu? Kan je gelijk beginnen of? En moet je medicatie nemen? Succes alvast!

 

Ik heb ook getest en negatief helaas. Maar was te verwachten. Ondertussen is mijn menstruatie doorgebroken. We bekijken het positief; weer een nieuwe kans…

Ik heb ondertussen ook aan mijn vriend gevraagd om er eens over na te denken om evt na poging 4 (als die niet moest lukken), een gesprek met de arts aan te gaan om gewoon al eens informatie in te winnen over IVF. Zonder gekleurde ervaringen, maar puur alle onderzoeken. Hij ging het laten bezinken en vermoed dat hij hier wel voor open zal staan. 

Bedankt voor je lieve en bemoedigende woorden. Dit waardeer ik heel erg en doet me echt goed! De eerste dag van m’n menstruatie was flink balen en ook echt verdrietig, maar de dag erna begon ons ivf traject dus nu is de aandacht daarop gericht.

Ik heb het inderdaad al vaker gehoord, dat als je eenmaal zwanger bent, je de tijd ervoor snel vergeet. Hopelijk mogen we dan binnenkort ook meemaken!

Maar wat je ook zegt; het is die onzekerheid dat je niet weet hoe lang het duurt, en elke maand weer die hoop en dan teleurstelling wat het zo vermoeiend maakt…

We zijn dus maandag begonnen met ons IVF traject (we hadden geen wachttijd meer, omdat we ons vorige maand al hadden ingeschreven). We hebben een uitgangsecho gehad (alles oké) en nu spuiten we dagelijs rekovelle (een hormoon om veel eitjes te laten rijpen), vanaf vrijdag fyremadel erbij (om de eisprong tegen te houden) en maandag een echo om te kijken hoe het ervoor staat. Tot nu toe valt t erg mee, vanaf vrijdag kan ik wel meer last krijgen van bijwerkingen. Ik ben benieuwd hoe ik het zal vinden.

Als t meezit eind volgende week al de punctie en dan een paar dagen later een terugplaatsing. Maar er kan bij elke stap altijd wel wat fout gaan. Toch hebben we veel hoop! 

Wat balen dat je ongesteld bent geworden,  ook al had je het wel verwacht. En knap dat jullie er ook positief instaan! Sta je jezelf wel toe om af en toe ook verdietig te zijn dat het nog niet is gelukt/lang duurt? En een oriënterend gesprek met de arts is altijd een goed idee. Hebben jullie een fijne arts/ een fijn fertiliteisteam?

Ik ga heel hard voor jullie duimen deze ronde! 

Xx

Dag Suus, 

 

 

Daar dient deze groep voor ;). Ik merk dat ik hier ook veel uit haal, vandaar dat ik terug lid ben geworden. 

 

Oh fijn dat je IVF traject tot nu goed gaat. Hoezo bijwerkingen? Welke dan? Heb je ondertussen al een punctie gehad? Hoe loopt het? 

Ja hoor, verdriet hoort erbij. Al moet ik wel zeggen door de drukte van ons eerste kindje, sta je er wel minder bij stil. Ga je er sneller over zeg maar. Plus soms voel ik me dan wel wat schuldig naar mensen die nog kinderloos zijn of mijn dochtertje. Want wat loop ik nu moeilijk te doen als ik al een gezond kindje heb? Snap je wat ik bedoel? 

Ik moet donderdag op controle voor IUI. 

We hebben de afspraak dat de week ervoor niks van alcohol wordt gedronken etc. Wel typisch, dat elke cyclus al midden in evenementen is gevallen; dag na een trouw, verjaardagsweekend etc. Maar dat nemen we erbij. 

Ondertussen hebben we ook een afspraak met de arts om een gesprek over IVF te hebben. Ben benieuwd. Want als ik erover lees, schrikt het me soms af dus laat staan mijn man…We hebben een goed team. Mijn huidige arts is heel deskundig, maar sociaal wel echt minder capabel. Daarom dat ik  voor het gesprek een collega van hem gevraagd heb 😉

Hi Kim, De bijwerkingen die ik nu heb zijn vermoeidheid en een beetje stemmingswisselingen. Maar niet meer dan ik normaal tijdens mijn ongesteldheid heb. En verder ervaar ik steeds meer spanning op mijn onderbuik, maar dat is ook logisch omdat m’n eierstokken echt heel hard aan het werk zijn. Het is niet pijnlijk,  soms wel omcofortabel. Maar het valt me dus echt alles mee, ik had het veel zwaarder verwacht (mede door het lezen van andermans ervaringen). Ik denk dat iedereens ervaring sowieso heel anders is. Ook het zetten van de prikken zelf gaat ons steeds gemakkelijker af.

Maandag hebben we de eerste follikelmeting gehad, en toen ongeveer 14 follikels gespot. Vannochtend de tweede follikelmeting gehad; alles zag er goed uit; de follikels waren goed doorgegroeid en er zijn nog een paar kleintjes die misschien ook nog een groeispurtje gaan maken. Vrijdagochtend hebben we de punctie! Ben heel benieuwd, daarna volgen wat spannende dagen waarin we te horen hoeveel bevruchtingen er hebben plaatsgevonden,  en hopelijk een terugplaatsing. 

En ik denk dat ik je gevoel wel snap. Er zijn altijd mensen “die het slechter hebben” dan jij. Dat doe ik zelf ook; er zijn ook genoeg vrouwen van mijn leeftijd die misschien ook willen settelen maar nog geen fijne partner gevonden hebben. Ik ben dan heel blij dat ik dat wel heb en dat ik samen met hem dit proces kan doorlopen. En dat ik fijne vrienden/familie en collega’s heb die meelevend zijn. Maar ondanks het “tellen” van deze  blessings is het alsnog soms gewoon even zwaar kut dat het zo lang duurt. Dus ja; lekker heen en weer slingeren tussen beide gedachten en emoties die daarbij komen kijken. 

Alvast succes met de controle voor IUI. 

En wat goed dat jullie het gesprek hebben aangevraagd met een collega die hopelijk iets “socialer” is. En fijn om te kunnen vertouwen op een deskundig team. 

Succes de komende tijd! 

Hoi! Even een update van mijn kant. We he ben de punctie vrijdag gehad. Het was even heel pijnlijk (vooral de 4 prikken voor lokale verdoving), maar gelukkig was het ook zo klaar. Al met al viel het me alles mee. 

Eerder schreef ik al dat er 14 follikels op de echo zichtbaar waren. Er zijn maarliefst 21(!) eicellen gevonden. We hopen dat hier een elftalletje aan embryo’s uit voorkomt, dat horen we morgen. Ze gaan allemaal de vriezer in, gezien het risico op overstimulatie aanwezig is. 

Ik heb 2 daagjes een beurs gevoel gehad in mijn buik; en ook nog wel flink opgezet. Maar nu voel ik me weer goed 🙂.  Lichamelijk gezien hebben we nu het zwaarste gedeelte gehad. Over 2 maanden mogen we beginnen met de terugplaatsingen. Ik kan me voorstellen dat dat emotioneel/mentaal nog wel zwaar gaat zijn. Maar we zijn positief. Nu eerst lekker genieten van de feestdagen, dit keer met een drankje. 

Hoe is het nu bij jullie Kim?

X

 

 

Hey Suus,

 

Wat een fijne update ! 

21?! Wauw ! Oh echt heel fijn!… Hoeveel zijn er nu uit gekomen? 

Ah is er een reden dat de terugplaatsing binnen 2m is? Zelf beslist of is dat standaard? 

En is het dan nu niets meer van onderzoeken of medicatie tot dan of? 

Ook goed dat de bijwerkingen wat meevielen… Behalve de terugplaatsing natuurlijk… Lijkt me inderdaad pijnlijk…

Hier hebben we net IUI 4 erop zitten… M’n man z’n zaad was weer goed (18milj) dus dat is fijn! Ons dochter is ook met de 4e poging gekomen, dus laat ons hopen 🤞

We hebben wel sowieso al 6/12 een gesprek met de arts om over IVF te praten. Ik weet dan nog niet of de poging gelukt/mislukt is maar de arts wilde al een afspraak voor m’n regels kwamen. Dit zodat -als we willen- we ineens zouden kunnen starten als ik m’n regels heb… Maar eerst deze poging een kans geven… En alle info laten bezinken dan..

Succes! 🍀

[Auteur]

Berichten