hallo allemaal,

 

ik ben 24 jaar en had twee jaar een relatie. Hoewel het niet altijd vloeiend was gelopen (hij had t al eens uitgemaakt) was ik stapelverliefd. Ik was ook flink van het padje af toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Altijd slikte ik de pil en deden we het veilig. De dag dat ik vertelde dat de dokter gebeld had MST de uitslag maakte mijn vriend het uit. Nog nooit heb ik zoveel pijn gegad. Ik voelde en voel me een. Complete mislukking.ik heb twee hbo studies is 3 jaar gedaan, een baan op management niveau een eugen bedrijf en veel vrienden. Toch voel ik me alleen , stom en zoveel pijn. 

 

Elke dag moet ik aan vreemden uitleggen hoe het kan dat ik alleen zwanger ben. Mensen hebben allemaal een vooroordeel en zeggen dan dat ik wel vreselijk moet zijn als mijn vriend me in de steek laat. Ik kan nier vertellen hoeveel pijn dit elke x doet. Iedereen zegt dat die me begrijpt maar niemand snapt hoeveel pijn het egt doet. Ik ben nu 30 weken zwanger. Maar ik eet nist (4 dagen al niet ) slaap niet al 2 weken. En mag er niks voor omdat ik een wondertje In mij heb. 

 

Ik sta voor 200 procent achter mijn keus. Ik wou Eb kon het niet weghalen. Maar hetdoet zoveel pijn dat iemand waar hè nooot mee ruzie hebt gehad je zo laat vallen. En het ergste ik voel me een mislukkeling. Ik stond altijd zo positief in t leven , hielp anderen altijd waar ik kon. Deed vrijwilligers werk. Dacht met iedereen mee. Maar dat was niet gevoeg ? Ben ik dan zoon vervelend persoon. Waarom kan je dit iemand aan doen ?

 

ik praat met een psycholoog maar elke x voel ik. Me daarna slechter.

Hi,

Ik kan zo boos worden hierom je ex verlaat jou omdat je perongeluk zwanger bent geraakt van hem? En dan noem je je zelf een mislukking hij is de gene die een complete mislukking is sorry dat ik het zeg maar hij is jou echt niet waard dan heb je toch geen hart om iemand te verlaten die zijn baby draagt het is normaal dat het je pijn doet en alleen voelt maar stom ben je niet zodra je baby er is ben je niet meer alleen hoor. Ik ben blij dat je achter je keus staat en er voor hebt gekozen om toch je baby te houden ik zelf heb mijn vorige zwangerschap afgebroken raakte zo in paniek dat ik het heb weg laten halen ohhh wat had ik een spijt er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk (inmiddels 36+5 dagen zwanger) je moet al helemaal niet naar die mensen luisteren ze weten niet eens de helft van je verhaal en willen al jou vertellen hoe je als mens bent zulke mensen moet je negeren. Waarom eet en slaap je niet goed? Dat is belangrijk voor je gezondheid en voor je baby daar moet je echt meteen mee ophouden en gelijk oppakken dat kan je jezelf en je baby niet aan doen om deze situatie dat is het echt niet waard ik snap dat het pijn doet en je , je alleen voelt maar dat moet je aan de kant zetten als het om eten en slapen gaat je moet aan je zelf en je kindje denken dat is het aller belangrijkste op dit moment 

 

sorry alvast voor de spellingsfouten etc

Dikke kus het komt allemaal goed

Meis wat ongelofelijk rot! Dit is iig niet jouw schuld! Probeer goed voor jezelf te zorgen door gezond te eten en ga op zoek naar een psycholoog waar je je wel goed bij voelt. Check ook even hoe het juridisch zit voor bijv financiele steun van de vader, miss niet leuk, maar wel noodzakelijk als je het mij vraagt. Je bent een topper dat je dit avontuur in je eentje aangaat en jammer dat je ex zon slappe zak is, maar denk aan je wondertje!! Dit is niet jouw schuld en iedereen die zegt dat t wel aan jou zal hebben gelegen verdient een klap in het gezicht bah!

Wat een ontzettend sneu verhaal! Inderdaad, jij bent geen mislukkeling, dat is je ex vriend!

hij komt er nog wel achter wat hij heeft laten lopen.

voor nu is het belangrijk dat je de focus op jezelf en de baby houdt. Hij is het niet waard om je lamlendig te voelen, ook al doet het je heel veel verdriet.

als ik zo je verhaal lees weet ik zeker dat je een powervrouw bent en dat is wat je goed in gedachten moet houden.

laat je door niemand ellendig voelen! Dat is waarschijnlik ook de boodschap die je je kindje later mee wil geven.

kop omhoog en niet opgeven! 

Ik weet zeker dat je hier sterker uitkomt.

geef jezelf het advies wat je je kindje ook zou geven als deze in zo’n situatie als deze terecht zou komen.

sterkte!

X. L

Wat een ontzettende klotesituatie! Het is niet te begrijpen, maar laat iedereen die je pijn heeft gedaan gewoon vallen als een baksteen. Houd ook op met iedereen uit te leggen hoe het zit, je hebt er niets aan en bent niemand verplicht iets te vertellen aangezien je nu al een paar x hebt ervaren dat je er een klotegevoel van krijgt.. Zeg gewoon niets, het gaat ze niets aan.

Probeer dingen te doen die nu bij jouw passen en waar je wel energie en positiviteit van krijgt. 

Je bent nog jong en je zit vol met hormonen, ik merk bij mezelf (ook 30 weken zwanger) dat het nu allemaal lichamelijk zwaarder begint te worden. Ik kan nu ook echt veel minder hebben en probeer zoveel mogelijk contact met anderen te vermijden, het wordt me gauw teveel. Klinkt misschien heel gek maar dit werkt wel voor me. 

Besef dat je hier straks veel sterker uit gaat komen, je hebt alleen jezelf en straks je kindje, en dat is genoeg. Ik hoop dat je inziet hoe dapper en sterk je bent!! Ik wens je succes met de laatste loodjes en probeer te genieten, verwen jezelf en ga voor je kindje!! 

Over je psycholoog, als er geen klik is dan houdt het op, je bent niet verplicht om te gaan als je het contact niet prettig vind, geef dit ook gewoon aan bij diegene, ze zullen er begrip voor hebben en zoniet dan hebben ze pech gehad. Het gaat nu om jou en je kind en jullie hebben het al zwaar genoeg. Misschien is er wel een andere psycholoog waar je je prettig bij voelt, ik heb ook onlangs zelf gevraagd om een ander en ben blij dat ik dat heb gedaan, want mijn huidige psycholoog begrijpt me veel beter en er is een goede klik! Ze heeft ook handige ideeen en tips en daardoor voel ik me begrepen en heb ik het gevoel dat ze luistert. 

Hij is in dit geval de mislukking. Ik vind het sterk van je en je zou je geen mislukking moeten voelen.

Probeer te voorkomen dat je in een negatieve spiraal blijft hangen waardoor je eventueel in een depressie beland. Bespreek dit ook met je verloskundige. Zo kunnen zij je geestelijke gesteldheid in de gaten houden en je zo nodig steunen.

[Auteur]

Berichten