Hoi allemaal,

Ik ben op dit moment 21 weken (ongepland) maar voor mij heel gewenst zwanger. De vader van het kindje wil geen contact en ook na de bevalling met de baby geen contact. Ik dwing hem nergens toe, al vind ik het voor de kleine verschrikkelijk. Ik merk dat het me meer doet dan ik aan anderen wil toegeven. Hoe leg je een peuter uit wie of waar papa is of hoe leg je een kleuter uit (mocht hij tegen die tijd nog steeds geen contact willen) dat papa hem niet wil. Ik wil er nog niet over nadenken hoe of wat ik de kleine ga vertellen en wat niet. Zelf heb ik bijna de hele babyuitzet bij elkaar en de belangrijke dingen geregeld. Komt ook nog eens bij dat ik zwangerschapsdiabetis heb en onder toezicht van de gyn sta. Mijn dilemma: 40 urige werkweek. De laatste tijd heb ik veel last van erg pijnlijke harde buiken en kuitkrampen, de gyn heeft me al gewaarschuwd dat ik het rustiger aan moet doen. De harde buiken kunnen voorkomen maar zouden volgens haar geen pijn moeten doen. Deze week heb ik me ziek gemeld en ik weet dat alles voor dit kindje gaat, maar hoe doen jullie dit? Zijn jullie tijdens de zwangerschap minder gaan werken? Ik heb geen fysiek zware baan, maar moet wel veel nadenken over belangrijke zaken en gefocust zijn. De werkdruk is enorm hoog en ik run alleen een afdeling. Ik merk dat ik 40u per week niet trek maar het voelt dan alsof ik faal. Herkenbaar? En hoe hebben jullie dit aangekaart bij je werkgever? Tips zijn welkom.

Ik heb er altijd een beetje moeite mee als mensen zoiets een dilemma noemen. Vind je je werk écht net zo belangrijk als de gezondheid van je kind? Het lijkt me niet, dus is het ook geen dilemma. Ziek is ziek. Al helemaal als de gyn het zegt!

Ik zit nu ook in de ziektewet ivm harde buiken (24 weken zwanger nu) en werken kan daarna altijd. Ga de ziekte wet in, hopelijk kom je wat meer aan je rust en kan je nog genieten van je zwangerschap. 

Hoi hoi, ik snap helemaal dat je het moeilijk vind! Ik heb zelf al snel de ik wil niet zeuren mentaliteit. En in jou geval kan ik me voorstellen dat je je erg verantwoordelijk voelt… maar dan.. iedereen is te vervangen uiteindelijk. Dus zou het toch wel bespreekbaar maken en welllicht eerst 1dag minder gaan werken. Zo blijf je toch veel op toneel en kun je toch je rust nemen als dit mogelijk is. Zo niet.. een doktersverklaring doet vaak ook wonderen en dan moetje leidinggevende wel rekening metje houde.. zonder ook. Mja. Kaart hetaan!maak het bespreekbaar er is vaak meer mogelijk dan je denkt. 

Ik werk 4dagen als kleuterjuf en voel me ook erg verantwoordelijk. Ik maakte het vandaag ook bspreekbaar dat het werk me toch wel zwaarder valt dan gedacht. Ookal ben ik nog maar 21weken zwanger. En ze bood aan om te kijken naar werk verlichting. Bijv een middag nietvoor de klas maar wel werkgereateerde dingetjes doen. Ben benieuwd zou veel luchtgeven. Voor mij. 

Hoi hoi, ik snap helemaal dat je het moeilijk vind! Ik heb zelf al snel de ik wil niet zeuren mentaliteit. En in jou geval kan ik me voorstellen dat je je erg verantwoordelijk voelt… maar dan.. iedereen is te vervangen uiteindelijk. Dus zou het toch wel bespreekbaar maken en welllicht eerst 1dag minder gaan werken. Zo blijf je toch veel op toneel en kun je toch je rust nemen als dit mogelijk is. Zo niet.. een doktersverklaring doet vaak ook wonderen en dan moetje leidinggevende wel rekening metje houde.. zonder ook. Mja. Kaart hetaan!maak het bespreekbaar er is vaak meer mogelijk dan je denkt. 

Ik werk 4dagen als kleuterjuf en voel me ook erg verantwoordelijk. Ik maakte het vandaag ook bspreekbaar dat het werk me toch wel zwaarder valt dan gedacht. Ookal ben ik nog maar 21weken zwanger. En ze bood aan om te kijken naar werk verlichting. Bijv een middag nietvoor de klas maar wel werkgereateerde dingetjes doen. Ben benieuwd zou veel luchtgeven. Voor mij. 

Bedankt voor jullie snelle reacties. Natuurlijk vind ik de gezondheid van mijn kindje het állerbelangrijkst. Mijn dilemma is juist dat ik 40u werk, ik zou ook graag minder willen maar vind het lastig om bespreekbaar te maken met mijn baas. Vandaar dat ik om tips vraag. Ze heeft zelf geen harde buiken gehad tijdens haar zwangerschap en deed het een beetje overkomen alsof ik me aanstelde. Ik heb ook heel duidelijk gemaakt dat ik een stap terug doe voor mijn kindje maar ik heb het idee dat ze denkt dat na een weekje rust ik er “gewoon” weer iedere dag ben. Daarom ben ik benieuwd hoe anderen hier mee om zijn gegaan.. 

Ik ben ook vrij vroeg halve dagen gaan werken ivm harde buiken. De verloskundige zei echt dat ik moest stoppen met werken. Dit heb ik ook meteen besproken op het werk. Ze deden totaal niet moeilijk en begrepen het wel ondanks dat ik het ook lastig vond om te vertellen. Maar de baby was het belangrijkste voor mij. 

Ik vond het verschrikkelijk om te moeten stoppen want ik vind mijn  werk ook  super leuk. Uiteindelijk naar de bedrijfsarts gestuurd door mijn werk en die heeft me 100% afgekeurd. Ik ben echt blij dat ik toch ben gestopt. De harde buiken namen meteen af en ik zag die kleine met de dag groeien. 

Denk dat je gewoon duidelijk moet maken dat je tegen je grenzen aanloopt. Zij heeft niets anders dan naar je te luisteren. Een bedrijf gaat er financieel niet op achteruit als jij voor een deel of geheel in de ziektewet gaat. Mocht je er niet uit komen met je manager kan je altijd een bedrijfsarts betrekken. 

Ik heb tijdens mijn zwangerschap erg last van vermoeidheid gekregen rond 20 weken. Ik ben eerst 75% gaan werken. Laatste 3 weken 50% en bij 34 weken met verlof. Dat was voor mij goed te doen. Heb ook fysiek geen zwaar werk maar dat vind ik geen reden om nu niet goed je grenzen aan te geven. Je lijf geeft duidelijke signalen af en daar zal je naar moeten luisteren!

Niet druk maken over werk als je binnen een week vervangbaar bent 

[Auteur]

Berichten