Dag lieve dames,

Ik zit nogal met een probleem. Ik ben ook een beetje in de war over wat er afgelopen maanden allemaal is gebeurd. Ik hoop dat er mensen zijn die advies kunnen geven en ik wil het graag even van mij afschrijven. In februari kwam ik erachter dat ik onverwachts zwanger was. Ik ken mijn partner nu een jaar maar waren er ondanks het niet gepland was erg blij met de zwangerschap. Tot dus ver ging onze relatie ook heel goed. Helaas kwam er bij de 8 weken echo slecht nieuws… het kindje was gestopt met groeien. Ik heb hier ontzettend veel verdriet om gehad en heb de zwangerschap moeten afbreken met van die pillen. Ik ben daar doodziek van geweest en heb daar erg veel verdriet van gehad. Voor mijn partner was het toen klaar en moesten we verder. Helaas begon in na 3 weken weer te bloedden en vertrouwde ik het niet. Gynaecoloog gebeld en die zei wacht nog maar 3 weken en als je dan nog steeds vloeit gaan we kijken. Na een week vloeien heb ik toch maar weer aan de bel getrokken maar nu bij de verloskundige zij nam mij wel serieus en de volgende dag kon ik terecht. Hierbij kreeg ik het nieuws dat mijn baarmoeder niet leeg was, ze restweefsel zagen en ze ook dachten een nieuwe zwangerschap te zien. Dit betekende veel onderzoeken in het ziekenhuis en toch het besef zie je nou wel ik voel het we goed. Helaas was hierbij ook de uitkomst dat het allemaal niet goed was en dat ik een curettage moest ondergaan. Ik had deze afspraak staan in april maar helaas omdat ik Corona kreeg moest deze afspraak 2 weken verzet worden. Een week later kreeg ik als nog een miskraam uit mij zelf en ik hoopte dat mijn lichaam dit zelf had opgelost en ik de curettage niet hoefde te ondergaan. Maar helaas na wederom een echo ben ik afgelopen woensdag gecuretteerd. Dit hele proces heeft al met al 10 weken geduurd. 10 weken die erg zwaar voor mij waren en ik weinig begrip van mijn partner kreeg. Sterker nog het wat allemaal niet zo erg en ik moest maar doorgaan en de vraag of ik misschien manisch was omdat ik verdriet had.. en zo waren er meerdere opmerkingen die mij erg pijn hebben gedaan vanuit zijn kant. Ik ben een vrouw van 33 en twijfel heel erg of ik verder met hem moet of dat ik alleen verder moet gaan. Maar ben ook bang als ik met hem stop dat ik misschien nooit meer moeder ga worden. En nu is er ook nog iets anders gebeurd wat me compleet van slag brengt en dat is dat ik afgelopen vrijdag een borrel heb gehad waarbij ik met een man een enorme klik had. Hij kuste me na afloop en ik kon hier blijkbaar geen weerstand tegen bieden. Ik weet het gewoon even allemaal niet meer wat ik moet zit compleet in de knoop met mezelf. 
 Liefs 

 

Wat een ontzettend verdrietig verhaal.
Wat erg voor je!

Ik denk alleen dat je nóóit bij iemand moet blijven die je niet gelukkig maakt.
Ouders worden is niet niks, dat moet je echt alleen maar doen met iemand die 100% naast en achter jou staat.

Ik kan je keuze niet maken maar hij je zou echt moeten steunen hierin. Sterkte! Xx

Heel snel weg bij die Man. Door de manier waarop je over hem schrijft merk ik dat je al klaar met hem bent.

Het feit dat je geen weerstand kon bieden tegen die zoen zegt denk ik al wel genoeg over het feit dat je je relatie wellicht voor jezelf al aan het afsluiten bent..

Een kindje krijgen is écht heel mooi maar tegelijkertijd ook echt heel zwaar. Hoe gaat hij met je om als je net bevallen bent? Of als er dingen niet helemaal lekker lopen na de bevalling met je kindje?
Je moet nu al voelen dat jullie samen álles aankunnen en dat, wat er ook gebeurt, jullie één team zijn.

Zo niet.. meid; weg!!! ❤️
Jij verdient wel dé juiste man om je moederwens in vervulling te laten gaan.

Heel veel sterkte met je beslissing en het verwerken van je verdriet 🙁❤️

Hoi
Ik snap dat hij er verder niet over wilt praten voor hem is het klaar je bent niet zwanger meer er komt nu geen baby hij voelt niet het zelfde als jij hij had geen baby in z’n buik groeien en de complicaties die er bij zaten voelde hij ook niet en hem te dwingen er over te praten krijg je niet meer begrip van hem kijk of je er met iemand anders er over kan praten

Dankjewel voor de lieve reacties. Ik merk ook gewoon dat ik heel bang ben dat ik de verkeerde keuze maak. Dat ik spijt ga krijgen of bang ben dat ik hem ga missen. Ik weet dat ik zelf deze keuze moet maken maar ik wou dat ik het allemaal wat helderder voor mezelf in kon zien. 

Het klinkt alsof je al klaar bent met hem inderdaad. Hoewel iedereen anders met verdriet omgaat, is dit best een heftig verhaal. Fysiek als mentaal is dit een behoorlijke opgave (geweest) en mag je zeker wat meer steun verwachten van een partner.

Bij iemand blijven omdat je een kind wil is zeker geen goed idee. Dan misschien nog liever alleenstaand moeder worden. Misschien makkelijk praten in mijn situatie, maar dat zou voor mij zeker een betere optie zijn dan blijven bij een partner die zo over jou gevoel stapt. Is je kinderwens de enige reden dat je bij hem blijft?

Mijn partner en ik ook door twee miskramen gegaan. Zelfs met begrip naar elkaar toe is het ontzettend lastig twee verschillende rouwprocessen op elkaar af te stemmen. Zijn reacties tonen weinig respect.

Kijk eens of je een gesprek aan kan gaan bij de huisarts of praktijkondersteuner. Die heeft mij altijd goed geholpen.

Gebruiker10106769 schreef:

Hoi Ik snap dat hij er verder niet over wilt praten voor hem is het klaar je bent niet zwanger meer er komt nu geen baby hij voelt niet het zelfde als jij hij had geen baby in z’n buik groeien en de complicaties die er bij zaten voelde hij ook niet en hem te dwingen er over te praten krijg je niet meer begrip van hem kijk of je er met iemand anders er over kan praten

Serieus??

 

Jeetje wat een nare ervaringen heb jij gehad! 
volg je hart, en volgens mij heeft je hart al gesproken 😊

sterkte!

[Auteur]

Berichten