Hoi,
Hier ook al 21 maanden bezig ondertussen, wel voor de eerste. Wij zijn na 13 maanden naar de gynaecoloog gegaan en alles is bij ons onderzocht. Niets aan de hand, dus onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. Wij zijn doorgegaan naar een kliniek voor IUI, daar waren ze echt verbaasd dat het nog niet gelukt was. Maand 19 eerste echt IUI met Tamoxifen, helaas niets geworden. We hadden die maand ook gesprek in het ziekenhuis en mochten toen daar door met IUI en als nodig over op IVF. We hadden besloten dat we graag in het ziekenhuis verder zouden gaan, maar waren vergeten dat zij nog een sample nodig hadden, dus 1 maand rust gehad. Nu in maand 21 IUI met injecties gehad en nog heel even wachten op testdag..
Het is elke maand zwaarder om positief te blijven. Toch probeer ik het wel, door afleiding ben ik er iets minder mee bezig. Ik probeer me bijvoorbeeld op vakantie te focussen, daar leuke dingen voor uitzoeken. Wij wonen tijdelijk in het buitenland dus veel afspreken met vrienden gaat wat lastig, maar dat zou ik wel aanraden ook. Probeer lekker bezig te blijven, ga een fotoboek maken, een grote puzzel oid. Je zult er altijd aan blijven denken, het kan gewoon niet anders. Ik heb ook heel vaak de opmerking, je moet er niet te veel mee bezig zijn, gekregen. Een van die mensen is nu net zelf begonnen en kwam meteen terug op die woorden… daar was het gelukkig voor hen meteen raak. Maar ze gaf toe dat die twee weken echt hel zijn. Dus het is echt niet gek dat je na zoveel maanden er echt mee bezig bent.
Doordat ik nu in een traject zit doe ik zelf geen ovulatietesten meer of temperaturen, ik moet zeggen dat dit wel rust geeft. Maar ik weet natuurlijk zeker dat de timing goed is door alle echo’s🙈 Je moet vooral kijken of het je zelf meer rust geeft om wat zekerder van je ovulatie te zijn.
Ik hoop vooral dat je gewoon snel positief mag testen!!