Hallo mama’s en toekomstige mama’s,

 

Het lijkt nog gisteren dat ik rijkhalzend uitkeek naar mijn verlof en inmiddels is de kleine al bijna 3 maanden en begin ik februari weer met mijn werk als gastouder. Ik doe dit bij mij thuis (gepland, zodat ik thuis kon zijn voor mijn toekomstige kind(eren)).

 

Ik vroeg me af hoe dit voor jullie is/is geweest/ zal zijn. Wat gaan jullie doen/hebben jullie gedaan na jullie verlof (werken of thuis blijven) en hebben jullie hier spijt van/zien er tegenop?

Tegenwoordig gaan veel mama’s weer aan het werk, omdat ze dit fijn vinden, maar ook om financiele of sociale druk.

Als je deze factoren weg zou laten en gewoon eerlijk antwoord zou geven:

Waren jullie liever thuis gebleven/gaan werken? En zo ja: waarom?

 

 

Aan het eind van mijn extra lange verlof heb ik bijna elke avond zitten huilen. Ik wou echt niet gaan werken, keek er enorm tegenop. Ik vermaakte me prima met mijn zoontje en vond het heerlijk zoals het ging. 

Maar toch speelde ook in mijn hoofd dat ik het altijd gezellig vond op mijn werk, leuk werk had en het belangrijkste; ik had er jaren voor geknokt. Het diploma kwam niet vanzelf en die leuke baan ook niet. 

Ik heb toen met mijn man afgesproken dat ik het zou proberen, en dat ik zo kon stoppen als ik wou. Maar na een paar weekjes vond ik het toch nog erg leuk en ben ik door blijven werken. 

Ik begin over 2 weken weer. Bijna heel mijn zwangerschap ziek thuis moeten zitten vanwege bloeddruk. Ik ben best een workaholic en heb enerzijds heel veel zin om eindelijk weer te gaan werken. Anderzijds vermaken wij ons nu ook super. 

Ik ben een heel stuk minder gaan werken waardoor we geen opvang nodig hebben. Ik ben erg blij met deze keuze omdat ik heerlijk bij haar kan zijn. Eigenlijk vind ik het  vooral erg fijn dat we geen opvang nodig hebben. Dat voelde echt niet goed zo jong al. 

Helemaal stoppen lijkt me voor mezelf niet wenselijk omdat mijn wereldje dan wel erg klein wordt. Plus dat ik in een sector zit waar je echt super moeilijk tussen komt. Mocht ik als ze ouder is weer wat meer willen werken dan os deze mogelijkheid er in ieder geval

Ik zag er erg tegenop om weer te gaan werken en zeker omdat ik 4 dagen werk. Ik ben blij dat ik weer werk en andere dingen om mij heen heb (andere praat, andere mensen en uitdaging). Een fulltime huismoeder zou ik niet willen en kunnen zijn. Maar 4 dagen vind ik wel (te) pittig. Ik ben dan ook aan het kijken om 3 dagen te gaan werken. Als ik het over zou kunnen doen zou ik meteen voor 3 dagen hebben gekozen, maar financieel moet dit wel kunnen en helaas is dat nu even puzzelen bij ons. 

Poehhh praat me er niet van zeg… Ik ben eind oktober bevallen van een geweldige zoon en ik moet 1 februari “al weer” aan het werk.

Ik ben kapster en ik heb echt een superleuke werkplek, ook hier om de hoek, maar het idee om mijn kind “weg te brengen” zit me nog echt niet lekker.

Mijn schoonmoeder gaat anderhalve dag oppassen en 1 dag gastouder, voelt allemaal heel goed hoor, maar als ik eraan denk word ik heel verdrietig🤗

Volgende week gaat hij proef draaien bij beiden, dan ben ik nog gewoon thuis, hopelijk geeft dat rust.

Ik ga 3,5 dag werken, dus heb gelukkig wel veel tijd nog voor mijn zoontje.

En ik denk dat ik het uiteindelijk ook wel fijn vind om weer te werken, even een andere invulling van de dag en andere mensen.

Ik zou denk ik ook wel willen blijven werken, al heb ik hier geen keuze in. We willen nog verhuizen en financieel is het ook anders geen optie.

Hopelijk “overleef” ik de eerste weken, maar het komt vast goed😄

Bij beide kinderen heb ik langer verlof gehad, een maand of 5. Toen was ik er echt weer aan toe om te gaan werken. 

Ik heb erg genoten van die eerste maanden met beide kinderen. Eindeloos bv geven, wiegen , zingen, wandelen, eendjes voren, rondje supermarkt, uitgebreid koken, je kent het wel.

Toch was ik na die tijd ontzettend blij dat ik weer mocht gaan werken. Wat een opluchting was het om mijn wereldje weer groter te maken en mijn hersenen weer te gebruiken. Niet alleen meer mama zijn, maar weer een volwassen mens omringd door andere volwassenen en kunnen praten over andere onderwerpen en dus niet alleen over voedingen, kloven, boertjes en hikjes.

Thuisblijven voor de kinderen zou ik echt niet kunnen en willen, daar ben ik niet zo geschikt voor, geloof ik. Ik heb echt meer uitdaging nodig, volwassenen om me heen, intellectuele uitdaging en ik vind het erg belangrijk om mijn eigen geld te verdienen en financieel onafhankelijk te zijn.

Voor mijn man geldt overigens hetzelfde. Hij zou best thuis kunnen blijven, ik verdien genoeg om ons allemaal te onderhouden, maar hij ziet dat ook niet zitten. We zijn allebei een dag in de week thuis met de kinderen + het weekend en zijn daar erg tevreden mee.

Als ik echt de keuze had gehad dan had ik gewoon thuis gebleven bij m’n meisje. Maar ja, er moet toch ook geld in het laatje komen, en laten we eerlijk zijn, soms wil je ook gewoon wat leuks doen, als is het eens een keer lunchen of met de kleine naar de binnenspeeltuin of naar de dierentuin, dat soort dingen. Ik denk als ik zou stoppen en we van mijn vriend’s loon moeten leven dat het dubbeltjes draaien zal worden. Ik weet ook wel dat ik het zou kunnen als ik zou moeten, maar dan zouden we nooit meer iets leuks kunnen doen, nooit eens uit eten of wat. Het leven is een stuk aangenamer als je ook af en toe wat leuks kunt gaan doen. Dan werk ik misschien voor de luxe.

Anderzijds, werk ik vanaf het moment dat mijn vriend thuis komt. Nu werkt hij voor z’n broer en kan hij de laatste 2 uur vanuit huis werken, behalve dan op maandag, dan breng ik haar naar m’n schoonouders die gelukkig graag willen oppassen. Omdat wij het samen zo kunnen regelen kan ik in de middag aan het werk ga om in de avond terug thuis te komen. Ik ben dan ook ffies weg vanuit huis, wat soms ook lekker is. Even geen kind die je telkens moet corrigeren en tussendoor het huishouden doen. Soms is het ook even fijn om even je eigen ding te kunnen doen. Oké, echt carrière maak ik niet, want er zijn maar weinig baantjes waar je en carrière kan maken en in de middag/avonduurtjes kan werken, zodat je eigenlijk geen kosten hebt aan de kinderopvang. Maar het was de enige baan die ik wel kon combineren met een jong gezin. En ik ben achteraf blij dat ik het zo kon doen. Maar als ik heel rijk was geweest had ik zeker thuis gebleven. Eerlijk is eerlijk.

Nu ben ik in verwachting van m’n tweede kleine meid. En ik hoop dat ik het op deze manier door kan blijven doen. Tot de kinderen 4 jaar zijn en ik dan wel overdag kan gaan werken. Ik hoop eigenlijk wel dat ik mn verlof iets kan verlengen zodat ik langer borstvoeding kan gaan geven, ik vond dat bij m’n eerste best heel vervelend. Het kost al zoveel tijd, het voeden en zeker als je ook nog moet werken.

 

Al had ik al het geld van de wereld gehad, ik was gaan werken. Inderdaad omdat ik anders mijn wereld te klein vind, mijn werk en collega’s mis en mijn hersens op een andere manier wil gebruiken dan alleen mama zijn. 

Maar ook omdat ik een goed voorbeeld wil zijn voor mijn kinderen en werken voor je geld (als dat kan natuurlijk) hoort daarbij vind ik. En ook heel belangrijk, ze leren zoveel op de opvang en ontmoeten zoveel potentiële vriendjes en vriendinnetjes. Mijn zoontje van bijna 4 vindt het echt heel leuk en vindt school minder spannend omdat hij al veel kindjes kent die op school zitten. Hij leert heel andere dingen daar dan thuis.

[Auteur]

Berichten