Wel doen. Ook hier waren de pubers niet blij met de komst van een halfbroertje. Hier veel stress en verdriet om gehad.
Het zijn pubers, die vaak ongenuanceerd zijn en ineens hun vader moeten delen.. een van de twee zei; dan ziet hij pap dus wel altijd… Er zit dus ook een stukje pijn dat ze misschien onhandig uiten..
ik wilde niet op het kaartje ‘half broertje van’ of broertje van. Zo konden ze nergens over vallen, bij ons stonden onze namen eerst gevolgd door hun namen, geen titel, gewoon de namen.
Bedenk ook dat er een moeder aan de andere kant zit die de komst van een baby ook moeilijk vindt en dit uit kan dragen naar haar kids. Dat is hier het geval.. stel dat de kids het hier leuker vinden met baby..
nu is de kleine er en zijn ze trots, voor mij is dit erg lastig.. met name dooe de stress die ze veroorzaakt hebben. Maar probeer het steeds vanuit hun te bekijken, met mijn duidelijke grenzen.
Emoties mogen er zijn, maar genoeg is genoeg en wel met respect.
Hun naam niet vermelden is voor hun, maar zeker voor je partner erg pijnlijk; het blijven zijn kids, hoe dan ook..