Al vanaf een week of 5 is onze lieve baby van inmiddels 10 maanden een slechte slaper. Hij sliep in de co-sleeper, maar na de nachtvoeding terug in bed was al snel een no-go. Eigenlijk zijn hele bedje. Met 7 weken bleek hij enorme oorontsteking te hebben, wat deels verklaarde waarom hij op de arm in slaap wilde vallen. Sinds toen zijn de oorontstekingen gekomen en gegaan, net als heftige snotneuzen, waardoor hij vaak slecht kan ademen. Inmiddels is de bedoeling dat hij in zijn eigen ledikantje slaapt (nu naast ons bed), maar in slaap vallen kost heeeeel veel moeite en strijd. Het is het meest relaxte kind zo lang er niet geslapen hoeft te worden, maar raakt in blinde paniek als we het slaapritueel (schone broek, evt pyjama/slaapzak ) starten en in bed leggen is soms bijna onmogelijk. Hij valt nu in slaap als papa hem, op een goede dag liggend in zijn bedje, vast houdt (handen en speen), of op schoot in de houdgreep of bij mij aan de borst. Hij vertoont vrijwel geen slaap signalen, wordt alleen wat rustiger, wrijft heel soms in ogen. Dit betekent ook op de opvang dat ze het lastig vinden, pas waren ze hem zelfs vergeten naar bed te brengen, hij was wakker van 9:30-18:00. Thuis doodop, maar geeft geen kick. Tot we in de buurt van een bed komen…

We hebben het idee dat hij, door alle oorontstekingen en verstopte neuzen slapen/bed associeert met pijn en dus niet wil slapen. De meeste nachten wordt hij 2/3 keer wakker en valt dan aan de borst in slaap. We denken dat hij ook te weinig eet overdag; na een paar happen is hij vaak klaar, van een fles drinkt hij hooguit 100-120ml, maar meer krijgen we er niet in.

Hij is al hij KNO-arts geweest, maar te jong om iets te doen. Ondanks voor heftig hoesten bij huisarts en toen bleken ook zijn longetjes niet helemaal schoon, sinds hij puffer heeft slaapt hij wat beter (daarvoor vaak na 30-60 minuten in paniek door bed aan kruipen, waarschijnlijk benauwd). Kortom; slapen is ellende!

Zijn er mensen die dit herkennen, mensen met tips, mensen met adviezen voor betere slaap associatie, kinderen waarbij de neus amandel is verwijdert; anything?! We weten niet goed waar we moeten ‘beginnen’, hebben zelf het idee dat lichamelijk ongemak een enorme rol speelt, maar dat we hierdoor ook een verkeerd patroon hebben aangeleerd.

Kleine side note; zus was ook geen goede slaper, lag geregeld bij ons, maar met maand of 9 was dat we echt veel beter. Konden we toen wel gewoon in bed leggen en daarvoor hoefde ik er hooguit 1/2 keer per nacht uit, slaapt nu goed. Ik heb dus heel lang (misschien te lang?) geroepen dat het vanzelf wel goed komt.

Heb je geen kamertje voor hem waar je zeg maar een nieuwe “start” kan maken. Waar hij die associatie misschien niet heeft. Uiteraard wel zn pyjama en slaapzak maar waar je hem langzaam aan een nieuwe omgeving kan laten wennen.

Ook het hoofdeinde van het bedje wat omhoog doen. Wij lopen nu ook bij n KNO met onze 15 maanden oude zoon want ook vocht achter een oor en constant verkouden. Hebben nu neusdruppels om dat hele gebeuren daar binnen schoon te krijgen.

Wat sneu. Voor hem maar ook voor jullie! Zijn jullie al te rade gegaan bij een slaapcoach? Wellicht heeft hij/zij de gouden tip?

Bedje in andere kamer is zeker iets wat we gaan proberen. Op vakantie een heel ander bed maakte helaas geen verschil, maar wie weet.

Slaapcoach overweeg ik, maar is echt best wel duur en als het grotendeels door lichamelijk ongemak komt, weet ik niet of het uiteindelijk het geld (snel zo’n 500€) waard is.

Poeh wat heftig, vrienden van ons hadden dit ook en nu hun zoontje 1 is hebben ze onlangs buisjes gekregen in oren. Ook na veel zeuren hoor. Wellicht wel volhouden als niks helpt echt zeggen van zo kan het niet.

Wat betreft slaapassociaties, ik denk met veel geduld gaan proberen. Ik heb de cursus liefdevol zelfstandig slapen van anja caera (belgische osteopaat) en zij zegt. Leg je kindje uit wat je gaat doen ‘mama en papa gaan jou in bed leggen, we gunnen jou dat jij een lekker slaapplekje hebt. Mama en papa gaan jou helpen bij het in slaap brengen, je hoeft het niet alleen te doen. Snap dat je spannend vindt etc.’ Dan probeer je hem in bed te leggen, gaat hij huilen dan ga je zingen, strelen, sussen. Wordt het huilen heel erg dan pak je hem bij je en laat je hem uithuilen, ontladend huilen noemt ze dat. Je pakt hem dan bij je en blijft zelf stil zitten, dus niet wiegen ofzo.
Zeker bij een kindje die veel ziek is zal er wat te ontladen zijn. Is hij rustig dan probeer je het bedje weer en weer eerst te troosten in bed. 

Bij mijn neefje en mijn zoontje hielp het. Mijn neefje heeft behoorlijk wat temperament en eerste avond duurde het echt tijden voordat hij sliep maar elke avond ging het langzaam beter. Bij mijn zoontje moest ik eerste dagen een half uur zingen en wangetje strelen, zodra ik hem pakte was hij stil dus er was bij hem geen ontlading nodig. Tegenwoordig kunnen we hem vaak makkelijk wegleggen, alleen bij ziek zijn of sprongetje wat moeilijker.

De vraag bij jou zoontje is wel, of je de slaapassociatie al wel kan halen zolang hij ziek is. Vanuit het ziek zijn je meer nodig hebben is niet zo gek natuurlijk.

trouwens dat vasthouden van armpjes had mijn zoontje ook tot 5 maanden nodig. Bij ons hielp het fedde en kees lakentje, dat houdt niet de armpjes vast maar geeft wel een geborgenheid. We hebben ook een wollen hoeslaken aangeschaft van daalouma, sindsdien wordt hij minder vaak met verstopte neus wakker. Ik dacht aan huisstofmijt bij hem namelijk. Beiden zijn erg prijzig dus misschien heb je er niks aan maar wou het toch zeggen.

Hopelijk gaat het snel beter worden. ❤️❤️

Bij ons een aantal dezelfde klachten, iedereen verklaarde me voor gek dat ik koemelkvrije voeding wilde proberen, maar alle kwaaltjes (zoals verstopte neus) waren wel gelijk over!

Ik ken ook iemand die heeft moeten aandringen op buisjes bij een babytje van 10 maanden, hij heeft deze dan ook gekregen en het is een wereld van verschil 🙂

Hier ook een enorm slechte slaper tot zeker 15 maanden. Elke nacht drama. 
continu verkouden, hoorde hem heel vaak een rochelend geluid maken, kreeg geen adem door zijn neusje, altijd met mond open eten en dus ook lastig de fles drinken. Meermaals huisarts geweest. Snurken in de nacht, stinkende adem. Ik was er klaar mee, dit hoorde gewoon niet. En ja hoor; neuspoliepen fors te groot waardoor hij niet fatsoendelijk door neus kon ademen. Had tevens oorontsteking maar liet geen signalen zien. Maand erna geopereerd. Meteen, wakker wordend uit de narcose, viel me op dat hij met mondje dicht sliep. Heel bizar. 
Sindsdien, op wat normale uitzonderingen na, een niet meer verkouden en doorslapend kind. 

Wat betreft de slaapassociatie.. ik heb heel veel gehad aan het boek In een droomritme van Stephanie Lampe. Het was wat weken bikkelen en volhouden maar uiteindelijk wierp het z’n vruchten af..

 

Niks is een negatieve slaapassociatie wanneer het werkt voor jullie.

Ik zou echt blijven aankloppen bij de huisarts, pushen voor meer hulp. De basis met slapen begint bij een goede gezondheid, wij als volwassenen slapen ook niet lekker als we ons niet goed voelen, dus dat kunnen we ook niet verwachten van zo een kleintje.

Die heeft je nu zoveel nodig omdat er zoveel ongemak is. Dus het belangrijkste is om eerst dat ongemak weg te proberen te nemen en dan komt het slapen.
Een babytje kan zelf dat ongemak niet wegnemen, daar zijn ze simpel weg te klein voor.

Het slapen kun je ook niet aanleren, je kan geen negatieve associaties aanleren. Mijn zoon heb ik altijd in slaap gewiegd, fles gegeven wanneer hij dat wilde. De nachten waren pittig, op elk huiltje gereageerd. En ineens was het over, hij wilde niet meer gewiegd worden en werd boos als ik het wel deed, hij valt ineens zelfstandig in slaap en slaapt ook nachten door. En ik heb ook echt momenten gehad dat ik het niet meer trok en een slaapcoach wilde, maar het belangrijkste vond ik dat mijn kindje weet dat ik er ben wanneer hij mij nodig heeft, dus zwiepte ik (en ook heel veel mijn man) mijn benen weer uit bed snachts om voor de 10e keer een knuffel te geven.
Wanneer hij ziek is, merk ik meteen dat hij meer hulp nodig heeft, weer gewiegd willen worden, vaker wakker snachts omdat hij oncomfortabel is, soms ook ineens een flesje.
Hij is nu net 13 maanden en ging vanaf een maand of 11.5 ineens doorslapen.

Ik snap echt hoe zwaar het is, maar je merkt dat er iets niet goed is met je kleine dus blijven aandringen bij de huisarts!!

[Auteur]

Berichten